Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011

Οι φίλοι μου και γω

      Το μπίτι τίτι έχει φίλους από τον καιρό που στριφογυρνούσε στην κοιλιά μου.Φίλους που την περίμεναν να γεννηθεί για να την εντάξουν στην παρέα τους.Εντάξει,στην αρχή,η αγαπημένη μας φίλη ,είπε πως την ήθελε για μωρό της άλλα φαντάζομαι πως τώρα πια έχει αλλάξει γνώμη!
     Σε μια συνάντησή μας με μια συνομήλικη μας φίλη,αρχικά  μια περιέργεια υπήρχε στο βλέμμα.Κοίταζε η μια,κοίταζε και η άλλη τάχα αδιάφορα.Το τιτικάκι δεν άντεξε,της γυάλισε και το λαστιχάκι που είχε στα μαλλιά η άλλη μικρή και είπε να πλησιάσει..Με επιδέξιους χειρισμούς και με αποφασιστικότητα τρομερή ανέβηκε σχεδόν πάνω της και προσπαθούσε να κλέψει το τρόπαιο!
Έλα μου όμως που και η άλλη ζουζούνα,ευτυχώς για εκείνη, δεν ήταν υποτακτική!Ενεργοποίησε τον εκρηκτικό μηχανισμό των ποδιών της και απώθησε το τσομπτσοπμπάκι.Τελικός απολογισμός,σημειώσατε Χ.
     Στον ένα χρόνο διαφοράς αλλάζουν τα πράγματα,μάλλον πως αγριεύουν.Αποδείχτηκε άλλωστε στο τρελό σαββατοκύριακο που περάσαμε  στον Βάμο (βλ.Πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν,στου Μπλουμοσίφη την ταβέρνα! )Η μικρή μας φίλη ,μας έριχνε ένα χρόνο γεμάτο.Εδώ στο βλέμμα δεν υπήρχε περιέργεια αλλά καχυποψία!!Καμία δεν πλησιάζει την άλλη.Που και που μόνο συναντιόνταν  οι δρόμοι τους,όταν ήθελαν μαμά ,μιας και οι μαμάδες καθόμασταν όλες μαζί.Η μικρή και πάλι κάνει το πρώτο βήμα.Απόπειρα προσέγγισης,με δόλιο σκοπό!Η "μεγάλη" έχει πάρει το παπούτσι μας και το μασουλάει με ευχαρίστηση!Μα πώς τολμά και μου στερεί την απόλαυση ,παίρνοντας μου το παπούτσι που τόσο κόπο έχω κάνει για να το μαλακώσω σκέφτεται η "μικρή" και βουρ..Τραβάει λίγο η μια,τραβάει και η άλλη.Γκρινιάζει η μια,γκρινιάζει και η άλλη.Ξαφνικά το παπούτσι βρίσκεται στα χέρια της "μεγάλης"και μετά με φόρα προσγειώνεται στο κεφάλι της "μικρής".Τελικός απολογισμός μεταξύ της "μεγάλης" και της "μικρής" ,σημειώσατε 1.Το μπεμπόνι μου όμως,μπορεί να έπεσε αλλά έπεσε ηρωικά!Ενώ έκλαιγε στην αγκαλιά μου,που την πήρα για να την παρηγορήσω,μου έδειξε πως ήθελε να κατέβει.Καλύτερα σκέφτηκα και γω,να μην την κακομαθαίνω..Μόλις όμως την ακούμπησα στο πάτωμα άρχισε και πάλι το κλάμα.Όχι για να παραπονεθεί,δεν ήταν παράπονο αυτό!Κουνούσε το χέρι,στην "μεγάλη" ζουζούνα και έκλαιγε!Μα για μια στιγμή,την μάλωνε!!
      Η αγαπημένη μας φίλη μας περνάει τρεισήμισι χρόνια.Όταν είναι μαζί,το τιτικάκι ξεχνάει να φάει,να πιει,να κοιμηθεί και το πιο σημαντικό ξεχνάει εμένα και το στήθος μου!!!Φωνάζει από ευχαρίστηση,μπουσουλάει και και κυνηγάει την φίλη της σε όλο το σπίτι και προσπαθεί να την μιμηθεί,όχι και με μεγάλη επιτυχία θα έλεγα..Της αρέσει να την πιάνει,να προσπαθεί να της χαϊδέψει τα μαλλιά,να της πιάσει τη μύτη..Η αγαπημένη της ,τα ανέχεται όλα και μάλιστα  χαμογελώντας!Εγώ προσπαθώ πάντα να είμαι κοντά σε περίπτωση που χάσει το δρόμο και αντί να της πιάσει τη μύτη,της βγάλει το μάτι!!Από την άλλη μεριά η μεγάλη μας φίλη,την προσέχει και την φροντίζει.Θέλει να βοηθάει στο άλλαγμα,στο τάισμα..Κάποιες  φορές,όταν φεύγει θέλει να την πάρει μαζί της!Τελικός απολογισμός,ΙΔΑΝΙΚΟΣ,μη σημειώνετε τίποτα!!!