Πέμπτη 14 Ιουλίου 2011

Οι δυνάστες της πίστης

  Ήταν μια μέρα δύσκολη,όπως κάθε χρόνο τέλος του Ιούνη.Ενημέρωσα το τιτικάκι που πετάει τη σκούφια του για βόλτα,πως μόλις πέσει ο ήλιος θα βγούμε.Μου φέρνει τα κλειδιά και τα γυαλιά μου,παίρνει τα παπούτσια της και περιμένει στην πόρτα.Κάνει και αυτή ότι μπορεί για να είμαι στην ώρα μου.Όπως πάει θα με κάνει εγγλέζα αυτό το παιδί!Καρότσια έτοιμα,αλλαξιέρες με γιαούρτια,νερό και μπισκότα στη θέση τους,μια και μας αρέσει να γευματίζουμε σε παγκάκια χαζεύοντας περαστικούς και φύγαμε!
   Η ανάγκη μου,λόγω μέρας,με έβγαζε σε συγκεκριμένη διαδρομή που είχα χαράξει στο μυαλό μου από νωρίς.Κατεβήκαμε στην γεμάτη κόσμο παλιά πόλη και τραβήξαμε στα πιο απόμερα και ήσυχα στενά.Εκεί όπου βρίσκεται η "Κυρά των Αγγέλων".Ίσως το όνομά της είναι που με τραβάει εκεί,ίσως ο λίγος κόσμος και σίγουρα η πρόσβασή της.Ανεβαίνεις δυο μόνο σκαλιά και βρίσκεσαι με το καροτσάκι σου στην είσοδο της εκκλησίας.