Τρίτη 13 Μαρτίου 2012

Δυο χρόνια μετά..

  Ξημερώματα Σαββάτου 13 Μαρτίου κάπου μεταξύ ύπνου και ξύπνιου να στριφογυρίζω στο κρεβάτι με δυσκολία.Δυσκολία στην κίνηση,δυσκολία στην αναπνοή.Ήθελα λίγες ακόμη μέρες για να μπω στον 10το..Στους δέκα μήνες γεννάνε οι γαιδάροι,είχα ακούσει κάποτε να λένε και πολύ διασκέδαζα με την άγνοιά τους.Εγώ θα  γεννούσα ένα τελειόμηνο μωρουδέλι,τελειόμηνο!!Κάπου εκεί ανάμεσα στα γκαρίσματα των γαιδάρων και τα δικά μου βαριοανάσανα,έσπασαν τα νερά.
- Ξυπνάτε καλέ γεννάω!!Έσπασαν τα νερά!!
-Τι?
-Τα νερά,έσπασαν τα νερά!!
  Είχα ένα χαμόγελο περίεργο,ένα καρδιοχτύπι αναπάντεχο καθώς ετοιμαζόμουν για το μαιευτήριο.Ήξερα πως έχω μια ώρα περίπου.Μόνο που εγώ έκανα λιγάκι παραπάνω.Και στην γέννα μου άργησα!Συνήθειο είναι αυτό,δεν κόβεται..Μπαίνοντας στο αυτοκίνητο ένιωσα τους πρώτους πόνους!Γεννάω,σκέφτηκα.Δυό μήνες τώρα κοιμάμαι κοιτάζοντας και χαϊδεύοντας την άδεια κούνια.Από δω και πέρα θα χαζεύω το νινίτσι μου και θα χαϊδεύω τα χεράκια του μέχρι να το πάρει ο ύπνος.Που να 'ξερα πως θα 'ταν μέχρι να πάρει εμένα ο ύπνος!!