tag:blogger.com,1999:blog-23995812088387610692024-02-19T03:13:00.585-08:00Τitikaki Τsomp-ΤsompΚλου-κλου,μπουλμπουληθράκι,τιτικάκι τσόμπ-τσόμπ,βουβουζελάκι,μπεμπόνι και πόσα ακόμη παρατσούκλια για την μπέμπα μου!!Τώρα που συμπλήρωσε τον 6ο μήνα και που και που μ΄αφήνει και λίγο μόνη μου,δημιούργησα αυτό το μπλογκ,για να καταγράψω όλα όσα φοβάμαι μήπως ξεχάσω..Όλα τα παλιά αλλά και καινούργια παρατσούκλια!!titi lalahttp://www.blogger.com/profile/09902797249705937997noreply@blogger.comBlogger41125tag:blogger.com,1999:blog-2399581208838761069.post-37127601404829242032015-01-24T10:28:00.001-08:002015-01-24T10:28:53.489-08:00Τι να τους κανω τους εχθρούς..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieCd2o382O0HCINhJRpHHLuZU0j6dICrf2HPsw3Fpqq9EfQpdLIe-MXV3e0uX-NlL4WVS4kS0XLFo0nCST6EEkW-zS_chZs0jWtoOVdO7iD6bZrd4T4f4bZh6lCSWoRSszohaIonMCbvtw/s1600/happy-new-year-2015.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieCd2o382O0HCINhJRpHHLuZU0j6dICrf2HPsw3Fpqq9EfQpdLIe-MXV3e0uX-NlL4WVS4kS0XLFo0nCST6EEkW-zS_chZs0jWtoOVdO7iD6bZrd4T4f4bZh6lCSWoRSszohaIonMCbvtw/s1600/happy-new-year-2015.png" /></a></div>
Εκεί λίγο πριν ίσως και λίγο μετά τον ερχομό του καινούργιου χρόνου,συνηθίζεται να κάνεις διαπιστώσεις,αναθεωρήσεις να θέτεις νέους στόχους,όρους ίσως και προϋποθέσεις και να προγραμματίζεις το μέλλον. Έτσι και γω μόλις ο χρόνος πλησίαζε στο τέλος,έπαιρνα μολύβι και χαρτί και προσπαθούσα να χωρέσω έναν ολόκληρο χρόνο σε μια λευκή κολλά χαρτί.Μια κολλά χαρτί με τους περιορισμούς,τα όρια,τα όνειρα..!<br />
Φέτος όμως κάτι είχε αλλάξει..διαπίστωσα για ακόμη μια φορά πως τίποτα δεν είναι δεδομένο και τίποτα δεν σου χαρίζεται.Το λοιπόν δεν μπήκα καν στον κόπο να φτιάξω την παραδοσιακή και ατελείωτη λίστα.Δεν έθεσα επαγγελματικούς στόχους,δεν όρισα χρονικούς περιορισμούς του τύπου "μέχρι το Πάσχα θα έχω χάσει όλα τα κιλά από τις εγκυμοσύνες",δεν χάραξα πορεία για άγνωστους προορισμούς,αλλά ούτε φαντάστηκα πως ως δια μαγείας θα μπει το πρόγραμμα στην ζωή μας.Το πρόγραμμα του ύπνου,του ξύπνιου,του φαγητού και του πιοτού λέμε τώρα!<br />
<a name='more'></a><br />
Η πραγματικότητα βρισκόταν πάντα καλά κρυμμένη πίσω από κάθε λίστα της παραμονής.Άλλωστε σχεδόν ποτέ δεν έφτανα στην πραγματοποίηση όλων αυτών των φιλόδοξων ιδεών που παραγέμιζαν την λευκή μου κόλλα.Οι λίστες ήταν η ώθηση να γίνομαι κάθε χρόνο και καλύτερη,να βελτιώνομαι και να εξελίσσομαι.Ως άνθρωπος,ως σύζυγος και φυσικά ως μητέρα.Ήταν επίσης η κινητήριος δύναμη,το οξυγόνο που μου γέμιζε αέρα τα πνευμόνια μου.Έκλεινα τα μάτια μου,ανάσαινα βαθιά και ταξίδευα νοερά μακριά από το άγχος και την πίεση της καθημερινότητας.<br />
Τι όνειρα όμως και τι ταξίδια να κάνεις αν δεν έχεις δίπλα σου συντρόφους,συνοδοιπόρους,φίλους?φίλους που να χαίρονται με την χαρά σου τόσο ώστε να διπλασιάζεται και να λυπούνται με την λύπη σου τόσο ώστε να μένει μισή.Στην χαρά τα πράγματα είναι πιο εύκολα,πιο ευχάριστα για όλους.Η πραγματική δοκιμασία όμως γίνεται στην λύπη.Η λύπη είναι αυτή που χωρίζει τους φίλους από τους "φίλους".<br />
Οι πραγματικοί φίλοι πονάνε όταν πονάς.Οι πραγματικοί φίλοι σου κάνουν χίλιες κλήσεις ακόμη και αν ξέρουν πως δεν θα απαντήσεις,μόνο και μόνο για να ξέρεις ότι σε σκέφτονται.Οι πραγματικοί φίλοι έρχονται ακάλεστοι στο σπίτι σου για να δούνε αν είσαι καλά.Σου πιάνουν το χέρι,σου χαϊδεύουν τα μαλλιά σε κοιτούν βαθιά στα μάτια και με ειλικρίνεια σου λένε πως όλα θα πάνε καλά.Οι πραγματικοί φίλοι θέλουν να ελαφρύνουν τους ώμους και την ψυχή σου από το βάρος και να το κάνουν δικό τους.Οι πραγματικοί φίλοι δεν ρωτάνε,δεν κάνουν εικασίες,δεν φαντάζονται,δεν ανακατεύουν,δέχονται αυτά που τους λες γιατί σε εμπιστεύονται γιατί ξέρουν πως δεν θέλεις το κακό τους όπως και αυτοί δεν θέλουν το δικό σου.Οι πραγματικοί φίλοι σε βοηθούν να σηκωθείς και σε στηρίζουν για να μην ξαναπέσεις.Έχουν κατανόηση,συγχωρούν και αγαπούν χωρίς ανταλλάγματα.Ξέρουν πως όλοι κάνουν λάθη και και πως οι ρόλοι εύκολα μεταβάλλονται.Οι πραγματικοί φίλοι σε κάνουν να γελάς ακόμη κι όταν όλα είναι μαύρα..<br />
Το 2015 ήρθε και μαζί του έφερε και την αναπλαισίωση.Έβαλε τα πράγματα στην σωστή τους διάσταση και το τοπίο ξεκαθάρισε.Είμαι πραγματικά τυχερή και ευγνώμων για τους πραγματικούς φίλους που είναι δίπλα μου.Που με αγαπούν γιατί απλά είμαι εγώ..που δεν ενδιαφέρονται για τα λάθη μου ούτε για τις λάθος επιλογές μου..άλλωστε <b><i>ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω.</i></b><br />
<i style="font-family: sans-serif; font-size: 14px; line-height: 21px;"><b><span style="color: #741b47;"><br /></span></b></i>
<i style="font-family: sans-serif; font-size: 14px; line-height: 21px;"><b><span style="color: #741b47;"><br /></span></b></i>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<object width="320" height="266" class="BLOGGER-youtube-video" classid="clsid:D27CDB6E-AE6D-11cf-96B8-444553540000" codebase="http://download.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=6,0,40,0" data-thumbnail-src="https://ytimg.googleusercontent.com/vi/t_6Cdc5YGs8/0.jpg"><param name="movie" value="https://youtube.googleapis.com/v/t_6Cdc5YGs8&source=uds" /><param name="bgcolor" value="#FFFFFF" /><param name="allowFullScreen" value="true" /><embed width="320" height="266" src="https://youtube.googleapis.com/v/t_6Cdc5YGs8&source=uds" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true"></embed></object></div>
<br />
<br />
<br />
<div>
<br /></div>
</div>
titi lalahttp://www.blogger.com/profile/09902797249705937997noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2399581208838761069.post-21079479424895351882014-04-09T01:04:00.000-07:002014-04-09T01:08:32.323-07:00Ένας χρόνος ζαβολιάς!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj717s5FhVy-utaevfn7P7pdTIscpJRUW4VymwfTR8ykbMQ7b3KM-d_cEWp6VfFy501aH11ySkwAdPTeRl7mQMLq6uFarKm5_pO-DX84bcV50YNV4anBZOJPiutuMoLDftUzui__zRtQqGf/s1600/numero-1-letras-y-numeros-numeros-pintado-por-luisalfre-9772438.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj717s5FhVy-utaevfn7P7pdTIscpJRUW4VymwfTR8ykbMQ7b3KM-d_cEWp6VfFy501aH11ySkwAdPTeRl7mQMLq6uFarKm5_pO-DX84bcV50YNV4anBZOJPiutuMoLDftUzui__zRtQqGf/s1600/numero-1-letras-y-numeros-numeros-pintado-por-luisalfre-9772438.jpg" height="250" width="320" /></a></div>
Ένα χρόνο πριν,παραμονή αυτής της μέρας, έπινα κουβάδες δίκταμο ,χόρευα σε τρελούς ρυθμούς μαζί με το τιτίκιο και χοροπηδούσα πάνω σε μια μεγάλη μπάλα με την κοιλιά των σαράντα εβδομάδων έτοιμη να εκραγεί.Το χαχανάκι κόντρα στις φιλότιμες προσπάθειες μου για την πολυπόθητη φυσιολογική γέννα (vbac),έμεινε σταθερό στις απόψεις του και παρέμεινε εκεί ψηλά,ακολουθώντας πιστά το παράδειγμα του τιτικίου(από τώρα συνωμοσίες??!)<br />
<a name='more'></a> Γεννήθηκε σαν σήμερα με επαναληπτική καισαρική και εγώ έγινα για δεύτερη φορά μαμά!Αν και έτρεμα ξαπλωμένη στο παγωμένο κρεβάτι του χειρουργείου,από φόβο,από άγχος,από ανυπομονησία ήμουν ξύπνια και τον περίμενα να ρθει..Τις μέρες που μείναμε στην κλινική ήμασταν αχώριστοι,μοιραστήκαμε το ίδιο κρεβάτι και το ίδιο συνεχίζουμε να κάνουμε μέχρι σήμερα. Θήλασε αμέσως και με δύναμη μωρού τριών μηνών τουλάχιστον, ενάντια όλων των στατιστικών και των ενδείξεων πως τα παιδιά με τις τέλειες ατέλειες ΔΕΝ θηλάζουν..Εξακολουθεί να θηλάζει μέχρι σήμερα με την ίδια εξαντλητική για μένα συχνότητα!<br />
Χαμογέλασε γρήγορα και συνειδητά,τραγούδησε γρήγορα,έβγαλε δόντια πολύ γρήγορα και με δάγκωσε ανελέητα επίσης πολύ γρήγορα!Το χαχανάκι πάει παντού,τραβάει τον Νέρο από τη μουσούδα,σκαρφαλώνει στα έπιπλα,στο κρεβάτι,βγάζει τα ρούχα από τα συρτάρια και κατεβάζει όλα τα κουζινικά από το ντουλάπι.Του αρέσει να πηγαίνει στο δωμάτιο του τιτικίου και να ανακατεύει τα παιχνίδια της.Τα διεκδικεί και τα κερδίζει είτε χαμογελώντας και κάνοντας νάζια είτε φωνάζοντας και κλαίγοντας.Αχ καημένο τιτικάκι έπεσες θύμα της αβάσταχτης γοητείας..<br />
Με το φαγητό το χαχανάκι έχει μια ιδιαίτερη σχέση.Αλεσμένα δεν έφαγε ποτέ.Τα προτιμάει ψιλοκομμένα και ακόμη καλύτερα με τα χέρια.Το αγαπημένο του φαγητό είναι του άλλου!Όσο για το ψωμί?Άλλο ένα κληρονομικό χάρισμα που αρχικά πέρασε από τον πατέρα στην κόρη και τώρα πια και στον γιό!Άλλη μια σχέση πάθους γεννήθηκε..<br />
Το τιτικάκι τον λατρεύει!Τον αγκαλιάζει,τον φιλάει και αυτός ανταποδίδει με μεγάλη ευχαρίστηση.Αυτό αποτελεί και τον πιο πετυχημένο τρόπο να είστε άρρωστοι όλο τον χειμώνα,μη σας πω και την άνοιξη!Θέλει να παίζει συνέχεια μαζί του και να μπαίνει στο παρκάκι του!Στο παρκάκι θέλω να μπαίνει και εγώ γιατί μόνο όταν είναι μαζί παρατείνεται ο χρόνος παραμονής!<br />
Ήταν ένας χρόνος γεμάτος με αγάπη. Ένας χρόνος αγώνας ισορροπίας.Ισορροπία στις σχέσεις,ισορροπία στα πρέπει και τα θέλω.Δεν μπορώ να πω ότι ισορροπήσαμε μπορώ όμως να πω πως προσπαθήσαμε και θα συνεχίζουμε να προσπαθούμε,δίνοντας σημασία στις λεπτομέρειες που κάνουν την διαφορά.. <br />
<br />
<br />
<span style="color: blue;">-Αλήθεια χαχανάκι,πόσων χρονών είσαι??</span><br />
<span style="color: blue;">-Ένα!!και σηκώνει ψηλά τον δείκτη του αριστερού χεριού του!! </span><br />
<span style="color: blue;"><br /></span>
Χρόνια πολλά χαμογελαστέ τύπε!Χρόνια πολλά,καλά,γερά και ευτυχισμένα άντρα της ζωής μου!!<br />
<br />
<br />
<div>
<br /></div>
</div>
titi lalahttp://www.blogger.com/profile/09902797249705937997noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2399581208838761069.post-26041098419570361622014-03-13T01:30:00.000-07:002014-03-12T16:22:04.769-07:00Απολογισμός χρόνων τεσσάρων..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmFEH3mI4vIfjfMYpkQytjhhCvxxgaOLWG_PPT7-ZIJaXlDYCE84ouv_L2E4xcoif6gCUubezCX2ThegulJgDAEtaoFIlMpoflB-RW4OK5Auq3L5KhLnLrXRhQ5akCHKabaa33J2tLcaN9/s1600/20140312_214133.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmFEH3mI4vIfjfMYpkQytjhhCvxxgaOLWG_PPT7-ZIJaXlDYCE84ouv_L2E4xcoif6gCUubezCX2ThegulJgDAEtaoFIlMpoflB-RW4OK5Auq3L5KhLnLrXRhQ5akCHKabaa33J2tLcaN9/s1600/20140312_214133.jpg" height="320" width="240" /></a></div>
Πως να μαζέψεις τέσσερα χρόνια,πως να θυμηθείς στιγμές όμορφες,έντονες?Να θυμηθείς αγάπες,νεύρα,χάδια,φιλιά,καυγάδες, συμφιλιώσεις?Πως να μην ξεχάσεις τίποτα και τι να θυμηθείς πρώτα?έχουν περάσει τέσσερα χρονιά από την μέρα που γεννήθηκε και όλα μοιάζουν σαν να ταν χθες.Όλα η μάλλον σχεδόν όλα..<br />
<div>
Κατά την διάρκεια των δυο πρώτων χρόνων του,το τιτικάκι απόλαυσε το μονοπώλιο, την αποκλειστική και χωρίς όρια αγάπη.Βόλτες,εκδρομές,θέατρο,συναυλίες.Παιχνίδια στην θάλασσα,παιχνίδια βουνό..Όλα όσα οφείλουν να προσφέρουν απλόχερα οι γονείς στα παιδιά τους και κάτι παραπάνω!Ορόσημο στάθηκε η βάπτισή της,που ακόμη την θυμάται!Και μετά κάτι άρχιζε να αλλάζει.<br />
<a name='more'></a></div>
<div>
Ήρθε μια νέα εγκυμοσύνη και το τιτίκιο περίμενε τώρα πια το αδερφάκι του.Ένα μικρό,πιο μικρό από αυτήν που "όφειλε"να το αγαπάει και να το προσέχει.Πέρασαν εννέα μήνες αναμονής,αγωνίας και ανυπομονησίας μέχρι να ρθει στον κόσμο ο αδερφός της.Όταν έφτασε πια επιτέλους,πέρα από την λαχτάρα να τον φροντίσει να τον πάρει αγκαλιά και να τον φιλήσει της έμεινε και κάτι άλλο από την γέννα..Η απόφαση πως δεν θα κάνει παιδιά!γιατί?μα γιατί πονάει!!Ενώ ποτέ δεν της παραπονέθηκα ούτε της μίλησα γι αυτό,η μικρά ήξερε..Μα ήταν και όλοι αυτοί οι υστερόπονοι που όπως φαίνεται δεν μπόρεσα να κρύψω..<br />
Συνέχεια είχε η τέλεια ατέλεια του μικρού.Το τιτικάκι μας περίμενε και ανησυχούσε για το πότε θα την "φτιάξουμε"!Έφτασε η στιγμή της εγχείρησης του και το κοριτσάκι μου φορτώθηκε πάλι με άγχος..Όταν γυρίσαμε μετά από περίπου μια βδομάδα τον κοίταζε εξεταστικά έκανε ερωτήσεις για την περιπέτειά του,την ανάρρωσή του και τα δώρα που της έφερε!<br />
Πόσες ευθύνες,πόσο άγχος πόσες αγωνίες κουβαλάς στους μικρούς σου ώμους γλυκό μου τιτικάκι?Ήθελα πάντα να σου λέω όλη την αλήθεια,να μην σου κρύβω τίποτα.Έμαθες να είσαι είσαι ειλικρινής και να έχεις το θάρρος της γνώμης σου.Είσαι συναισθηματική,ευαίσθητη αλλά και δυναμική.Όταν αγαπάς το δείχνεις και κανείς δεν μπορεί να σου αλλάξει γνώμη.Έχεις τρομερή αίσθηση του χιούμορ και λες ατάκες που γίνονται σλόγκαν!Είσαι ευρηματική και ονειροπόλα και εύχομαι όλα αυτά τα χαρακτηριστικά σου να τα κρατήσεις για πάντα,μόνο τις ευθύνες και τα άγχη σου άσε σε μένα,εσύ έχεις καιρό..<br />
Κάποιες στιγμές σκέφτομαι πως όταν έρχεται ένα δεύτερο παιδί στο σπίτι το πρώτο υποφέρει.Είναι αλήθεια πως είναι δύσκολη η προσαρμογή.Μαθαίνει σιγά σιγά να μοιράζεται τους γονείς του,τα πράγματά του,τον χρόνο του..Μετά όμως έρχονται όλα εκείνα τα πρωινά που φωτίζονται τα πρόσωπά τους μόλις συναντηθούν.Που χαμογελούν και αγκαλιάζονται ευτυχισμένα και τότε είμαι σίγουρη..Το μεγαλύτερο δώρο που κάναμε στο πρώτο μας παιδί είναι το δεύτερο και στο δεύτερο είναι το ότι υπάρχει το πρώτο!<br />
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<span style="color: #cc0000;"><i><b>Καληνύχτα ωραία μου θυμωμένη..χρόνια πολλά,χρόνια καλά,χρονιά ευτυχισμένα!</b></i></span></div>
</div>
</div>
titi lalahttp://www.blogger.com/profile/09902797249705937997noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2399581208838761069.post-1370961543912773032013-09-04T11:51:00.002-07:002014-03-12T16:23:50.534-07:00Το τιτικάκι έχει αδελφάκι!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoC2uwvbf-AuzpRZmb3U8gcpVN13LGSAqU6_Xdtl7-E96xI0yCHSNbXc159UijqaEJ43jAPLif9z5ThWi61k-mZCwybi05NZSZjLCYZJpCr7wnmNSlY1DdAwG1oFJ0RvMAxP6n791puhYp/s1600/IMG_4476.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhoC2uwvbf-AuzpRZmb3U8gcpVN13LGSAqU6_Xdtl7-E96xI0yCHSNbXc159UijqaEJ43jAPLif9z5ThWi61k-mZCwybi05NZSZjLCYZJpCr7wnmNSlY1DdAwG1oFJ0RvMAxP6n791puhYp/s320/IMG_4476.JPG" height="240" width="320" /></a></div>
Σχεδόν ένα μήνα μετά τα τρίτα γενέθλια του τιτικίου,ήρθε στη ζωή το νέο μέλος της οικογένειας μας και η ζυγαριά έγειρε υπέρ των αγοριών!Όταν το τιτικάκι αντίκρισε για πρώτη φορά τον αδερφό της έδειχνε σαστισμένη..Προσπαθούσε να καταλάβει,να γνωρίσει και να συνειδητοποιήσει την νέα πραγματικότητα.Τέσσερις μήνες μετά ακόμη προσπαθεί..Με μύξες που τρέχανε ήθελε να πάρει αγκαλιά τον μικρό και να τον φιλήσει.Με καρδιά που έτρεμε της τον έδινα.Αντισηπτικό στο κομοδίνο,στην παπουτσοθήκη,στο τραπέζι.Στα χέρια μας,στα μούτρα μας,παντού..!<br />
<a name='more'></a><br />
Ο μικρός βοηθός ήθελε να συμμετέχει σε όλα.Την ώρα του μπάνιου,του αλλάγματος και του φαγητού.Στο μπάνιο έφερνε το μπουρνούζι,στο άλλαγμα την πάνα,πάντα με την συνοδεία του κίτρινου σκαμπό που της πρόσφερε πανοραμική θέα!Στον ύπνο ήθελε να μπει και αυτή στην κούνια του και στο φαγητό να θηλάσει.Και στην κούνια μπήκε και θήλασε!!<br />
Πριν να γεννηθεί το αντράκι μου αναρωτιόμουν και αγχωνόμουν αν θα μπορέσω να αγαπήσω άλλον άνθρωπο τόσο δυνατά και χωρίς ανταλλάγματα όπως το τιτικάκι.Αναρωτιόμουν αν θα μοιραστεί η αγάπη μου στα δυο και ένιωθα τύψεις που θα στερούσα την μισή αγάπη από το κοριτσάκι μου για την δώσω αλλού.Ευτυχώς,έκανα πολύ μεγάλο λάθος..'Ενας νέος έρωτας γεννήθηκε.Ένας έρωτας που δεν είχε καμιά σχέση με τον προηγούμενο.Η αγάπη απλά δεν μοιράζεται.Διπλασιάζεται,τριπλασιάζεται,τετραπλασιάζεται ,όσα τα παιδιά τόσες και οι αγάπες.Κάθε παιδί αγαπιέται και ερωτεύεται με τις χάρες του..<br />
Ερωτεύτηκα την τέλεια ατέλεια του,τις συστάσεις των μυών που τον έκαναν να χαμογελάει από την πρώτη μέρα και συνεχίζει πλέον συνειδητά να σκορπά χαμόγελα μέχρι σήμερα.Ερωτεύτηκα την δύναμη του,την επιμονή του,την ανοχή του..Την μυρωδιά του,τη αγκαλιά του.Το μονόλογο κελάρυσμα του και τις φωνές του όταν είναι ενθουσιασμένος.Απολαμβάνει να τραβάει τα μαλλιά μας,να γραπώνει μάγουλα και να κοιμάται όταν το τιτίκι λείπει!!!<br />
Τρέμοντας στο τραπέζι του χειρουργείου άκουσα για πρώτη φορά το κλάμα του και τρέχανε τα ματιά μου χωρίς σταματημό..Όταν μου τον έφεραν κλαίγαμε ακόμη και οι δυο.Τον καλωσόρισα στη ζωή μας και τον φίλησα εκεί στο χειλάκι του.Στο άκουσμα και μονό της φωνής μου το κλάμα έπαψε και με κοίταξε βαθιά μέσα στα μάτια σαν να με έβλεπε μια ολόκληρη ζωή..<br />
<b><i><span style="color: purple;"> Ναι είναι το χαχανάκι μου,το αδερφάκι του τιτικίου και καμαρώνω και για τα δυο σα γύφτικο σκεπάρνι!!!!</span></i></b><br />
<br />
<br /></div>
titi lalahttp://www.blogger.com/profile/09902797249705937997noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2399581208838761069.post-91381594044646820942012-10-22T11:54:00.000-07:002012-12-06T10:19:18.070-08:00Σσσσ μη ξυπνήσεις το μπλογκάκι.. <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi__Uyn-Qw_IO4iw01swMcB3d6TyjLrDvzwStz_2s4CJ1lk2_vFfbNgu6m8R29wS6zEzmfMfbrzqFOQGBJVcBue44U50tnTU62pSOLIUcS50ovwByo12bG21Svk9wtGKLh2uhyphenhyphenwwkEO2C2l/s1600/%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CF%89.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi__Uyn-Qw_IO4iw01swMcB3d6TyjLrDvzwStz_2s4CJ1lk2_vFfbNgu6m8R29wS6zEzmfMfbrzqFOQGBJVcBue44U50tnTU62pSOLIUcS50ovwByo12bG21Svk9wtGKLh2uhyphenhyphenwwkEO2C2l/s320/%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CF%89.jpg" width="320" /></a></div>
" Μα καλά ούτε ένα τηλέφωνο δεν έχει χρόνο να πάρει", αναρωτιόμουν για τις φίλες που χάθηκαν νωρίς στον χρονοχώρο γάμου-οικογένειας..Δεν μπορούσε να χωρέσει το μυαλό μου πως είναι δυνατόν από ένα ολόκληρο 18ωρο(εξαρτάται και από τις ανάγκες του καθενός ή τις ανάγκες τις καθημερινότητας)δεν μπορούσαν να αφιερώσουν 10 λεπτά για ένα ρημάδι τηλεφώνημα??Έπαιρνα εγώ..μια,δυο και τα λεγα με τον τηλεφωνητή!!<br />
<div>
Δεν ξεχνούσα τίποτα θυμόμουν τα πάντα.Το μυαλό μου συγκρατούσε ακόμη και τις πιο άχρηστες πληροφορίες..Μνήμη ελέφαντας!!Ώσπου τα πρώτα σημάδια άρχισαν να αχνοφαίνονται στον ορίζοντα.Στην αρχή λες και έγινε αυτόματο ξεσκαρτάρισμα και θυμόμουν επιλεκτικά.Σιγά σιγά με εγκατέλειψε και η δυνατότητα της επιλογής.Απορρούσα τι μου συμβαίνει και πως είναι δυνατόν εγώ να ξεχνάω.<br />
Σαν να μην έφτανε η επιλεκτική μνήμη προστέθηκε και η επιλεκτική ακοή καθώς και η επιλεκτική όραση!!Αναρωτιόμουν αν τα χάνω,με γλαρωμένο το μάτι και το μετέωρο βήμα των νυχτερινών ξαγρυπνιών..<br />
Αλλάζουν οι άνθρωποι.Μα πιο πολύ αλλάζουν οι προτεραιότητες..Ξεχνάς γιορτές,γενέθλια και επετείους και κάποιες στιγμές ξεχνάς και τον ίδιο σου τον εαυτό..<br />
<a name='more'></a><br />
Χρησιμοποιούσα το μπλογκάκι μου για να αποφορτίζομαι και μοιράζομαι συναισθήματα και το ξέχασα κι αυτό!!Με νοσταλγία το αναζητούσα τα βράδια.Σκεφτόμουν πόσα έχω να γράψω.Όλα αυτά που συνέβησαν τους τελευταίους μήνες και πριν προλάβω να τα απαριθμήσω είχα κιόλας κοιμηθεί!!<br />
Δεν μπόρεσα να είμαι συνεπής ούτε σε κάποια μηνύματα γεμάτα ευχές για τα γενέθλια μου.Η απάντηση που πήρα σε ένα από αυτά όταν ζήτησα συγνώμη για την καθυστέρηση τουλάχιστον μήνα ήταν : Είσαι μάνα εσύ..<br />
Πραγματικά με ξύπνησε από βαθύ λήθαργο..Δεν χρειάζεται να αγωνίζομαι,να προσπαθώ να γίνω αυτή που ήμουν.Έχω αλλάξει..Είμαι μάνα!Είναι τόσο απλό!<br />
Το απαιτητικό μικροτίτικο έχει φέρει τα πάνω κάτω στη ζωή μου.Μονοπωλεί τον χρόνο μου και το μυαλό μου!Τώρα που μεγάλωσε,όχι δεν έχω περισσότερο χρόνο για τον εαυτό μου,αλλά για αυτήν.Τις ώρες που λείπει στον παιδικό προσπαθώ να συμπτύξω όλες μου τις δουλειές,τις εξωτιτικές ασχολίες για να έχω όλο τον υπόλοιπο χρόνο αφοσιωμένο σε κατασκευές,παιχνίδια,μαγειρέματα....Ε καλά,συγνώμη,όχι όλο..πάλι σε ξέχασα εσένα πιτσιρίκο που κάνεις μακροβούτια στην κοιλιά μου και που και που με κλωτσάς τόσο δυνατά που τρομάζω στην σκέψη πως ξέχασα και σένα!!!!<br />
<br />
<br />
<br />
Υ.Ρ. Δέσποινα,χρόνια πολλά για τα γενέθλιά σου στις 22 του Οκτώβρη που αρχικά νόμιζα πως ήταν στις 24 μετά διαπίστωσα ότι έφτασε κιόλας 28 Οκτωβρίου και τελικά καταλήγω να σου ευχηθώ τώρα οριακά στην προθεσμία των σαράντα ημερών!!!</div>
</div>
titi lalahttp://www.blogger.com/profile/09902797249705937997noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2399581208838761069.post-21243043552083333652012-05-03T14:19:00.000-07:002012-12-06T10:20:35.148-08:00To the beach<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_LdDC7iV8v4v7Y5eTkacZZio536Na-0dO7WUy7UIK9VMPpc-7HQzzRUqUMLaz0gtsQUvHKssajXVkMpXWYTlIp4HJKUhsA3KUmhpYc4xUWWCsIcA9_jhrAthLpLaRmxCGyWtdhRYm2oWt/s1600/back-to-the-beach.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_LdDC7iV8v4v7Y5eTkacZZio536Na-0dO7WUy7UIK9VMPpc-7HQzzRUqUMLaz0gtsQUvHKssajXVkMpXWYTlIp4HJKUhsA3KUmhpYc4xUWWCsIcA9_jhrAthLpLaRmxCGyWtdhRYm2oWt/s200/back-to-the-beach.jpg" width="197" /></a></div>
Στην Αράχωβα πηγαίνει κανείς για το χιόνι,στην Μύκονο για διασκέδαση,στις Σέρρες για ακανέ και στο Ρέθυμνο για την θάλασσα.Το Ρέθυμνο συγκεκριμένα είναι από τις πιο προνομιακές πόλεις τις Ελλάδας μιας και η δύο σχεδόν χιλιομέτρων της παραλίας του, βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το κέντρο της πόλης.<br />
Είτε είσαι ντόπιος είτε τουρίστας,από δω και πέρα που γλύκανε ο καιρός,δεν υπάρχει περίπτωση να μη πάρεις κατεύθυνση προς παραλία!Όλες οι ηλικίες,από τον πιο μικρό μέχρι τον πιο μεγάλο παρελαύνουν στην παραλιακή,παίζουν στην παραλία και οι πιο θερμόαιμοι κάνουν τις πρώτες βουτιές!<br />
Αυτό όμως που ξέρουν οι ντόπιοι αλλά αγνοούν οι τουρίστες ή το μαθαίνουν και δυστυχώς δεν φεύγουν με τις καλύτερες εντυπώσεις, είναι ότι Ρέθυμνο δεν έχει μόνο μια παραλία.Εκτός από την μεγάλη παραλία και την προσεγμένη παραλιακή λεωφόρο κοντά στο κέντρο,υπάρχει και αυτή του Κουμπέ,στην άκρη της πόλης.<br />
<a name='more'></a><br />
Ο παραλιακός δρόμος(οδός Εμμανουήλ Σταγάκη) που οδηγεί στη Δεσποτική κολύμπα είναι το λιγότερο παρατημένος.Παρατημένος από την καθαριότητα από την τάξη αλλά και την διαμόρφωση του περιβάλλοντα χώρου..<br />
Αναρωτιόμουν αν πρέπει να πω τη γνώμη μου σαν αρχιτέκτονας,σαν μόνιμος κάτοικος,σαν τουρίστας ή σαν μάνα, όταν διαπίστωσα ότι μπορώ κάλλιστα να μιλήσω βάσει όλων μου των ιδιοτήτων και ειδικοτήτων εφόσον, δυστυχώς, με επηρεάζει σε όλους τους τομείς,Είτε θίγοντας με,λόγω ειδικότητας,είτε προσβάλλοντας με λόγω ιδιότητας.Της ανθρώπινης ιδιότητας μου!!<br />
Σαν αρχιτέκτονας θλίβομαι.Σαν μόνιμος κάτοικος ντρέπομαι.Σαν τουρίστας απογοητεύομαι και σαν μάνα αγανακτώ!<br />
Η κακή προσβασιμότητα στην παραλία του Κουμπέ,τα σκουπίδια,αλλά και τα όχι και τόσο καθαρά νερά με κάνει να αναρωτιέμαι αν υπάρχουν πολίτες ΄β διαλογής!Τι κι αν μένουμε στην άκρη της πόλης.Εδώ υπάρχουν κάποια από τα καλύτερα εστιατόρια.Υπάρχουν ξενοδοχεία.Ποιος είναι ο λόγος που δεν γίνονται τουλάχιστον τα στοιχειώδη έτσι ώστε να μπορούμε να απολαμβάνουμε όλοι την θάλασσα που έχουμε μπροστά στις πόρτες μας?Και ποια είναι τα στοιχειώδη?Η καθαριότητα της παραλίας και της θάλασσας και φυσικά η καλή πρόσβαση σε αυτήν!!<br />
Υπάρχουν θεωρίες για λύματα και κάδους σκουπιδιών που πλένονται και τα απόνερα τους καταλήγουν στην θάλασσα..Πέρα από τις θεωρίες όμως,βασίζομαι σ αυτά που βλέπουνε τα μάτια μου!Βλέπουν νερά που κάποιες μέρες είναι θολά,άλλες πάλι φορές είναι αφρισμένα χωρίς φυσικά να έχει κύμα.Εντάξει δεν είμαι και το χημείο του κράτους να κάνω αναλύσεις με τα μάτια.Είναι απλά κάποια χαρακτηριστικά που ο καθένας βλέποντάς τα,θα προτιμήσει να πάει στην επόμενη σε εγγύτητα παραλία..<br />
Αυτό όμως που δεν δέχεται αμφισβήτηση μιας και έχω απλά κουραστεί να λέω στο παιδί μου είναι:<br />
-Άστο αυτό,είναι σκουπίδια!!<br />
Μη και μη και ξανά μη σε κάθε βήμα δεν λέμε πια πάμε στη θάλασσα μόνο λέμε πάμε να παίξουμε το παιχνίδι του μη!!!<br />
Έλεγε και η καημένη η γιαγιά μου<br />
-Νερό που περνάει από σαράντα πέτρες είναι καθαρό!<br />
Είμαι σίγουρη πως δεν αναφερόταν στην παραλία του Κουμπε!<br />
Εδώ αν είσαι τυχερός,μπορείς να πας ξυπόλυτος και να φύγεις με ζευγάρι!!Ζευγάρι παπούτσια,ζευγάρι σαγιονάρες,για όλα τα γούστα και σε όλα τα νούμερα!!<br />
<br />
Άντε και καλύτερα καλοκαίρια!!!<br />
<br />
<br />
<br /></div>
titi lalahttp://www.blogger.com/profile/09902797249705937997noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2399581208838761069.post-75664209859619477732012-03-13T12:22:00.000-07:002012-03-12T15:22:36.628-07:00Δυο χρόνια μετά..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Ξημερώματα Σαββάτου 13 Μαρτίου κάπου μεταξύ ύπνου και ξύπνιου να στριφογυρίζω στο κρεβάτι με δυσκολία.Δυσκολία στην κίνηση,δυσκολία στην αναπνοή.Ήθελα λίγες ακόμη μέρες για να μπω στον 10το..Στους δέκα μήνες γεννάνε οι γαιδάροι,είχα ακούσει κάποτε να λένε και πολύ διασκέδαζα με την άγνοιά τους.Εγώ θα γεννούσα ένα τελειόμηνο μωρουδέλι,τελειόμηνο!!Κάπου εκεί ανάμεσα στα γκαρίσματα των γαιδάρων και τα δικά μου βαριοανάσανα,έσπασαν τα νερά.<br />
- Ξυπνάτε καλέ γεννάω!!Έσπασαν τα νερά!!<br />
-Τι?<br />
-Τα νερά,έσπασαν τα νερά!!<br />
Είχα ένα χαμόγελο περίεργο,ένα καρδιοχτύπι αναπάντεχο καθώς ετοιμαζόμουν για το μαιευτήριο.Ήξερα πως έχω μια ώρα περίπου.Μόνο που εγώ έκανα λιγάκι παραπάνω.Και στην γέννα μου άργησα!Συνήθειο είναι αυτό,δεν κόβεται..Μπαίνοντας στο αυτοκίνητο ένιωσα τους πρώτους πόνους!Γεννάω,σκέφτηκα.Δυό μήνες τώρα κοιμάμαι κοιτάζοντας και χαϊδεύοντας την άδεια κούνια.Από δω και πέρα θα χαζεύω το νινίτσι μου και θα χαϊδεύω τα χεράκια του μέχρι να το πάρει ο ύπνος.Που να 'ξερα πως θα 'ταν μέχρι να πάρει εμένα ο ύπνος!!<br />
<a name='more'></a><br />
Φτάσαμε στην κλινική γύρω στις 6π.μ,χωρίς άγχος,κορναρίσματα,προσπεράσεις και άλλες τέτοιου τύπου σκηνές βγαλμένες από ταινίες!Οι πόνοι ερχόταν περίπου κάθε πέντε λεπτά και γω έδειχνα να τους απολαμβάνω μιας και με φέρνανε όλο και πιο κοντά στο πιο πολύτιμό μου!Τις υπόλοιπες τέσσερις ώρες που πονούσα ασταμάτητα η φωνή μου δεν ακούστηκε,άλλωστε όπως λέει και μια αγαπημένη φίλη "οι μεγαλύτεροι πόνοι είναι βουβοί",ήμουν προσηλωμένη στον στόχο μου ,την γέννηση της κόρης μου δια της φυσιολογικής οδού.Η μικρή όμως είχε άλλα σχέδια..<br />
Μπήκα εσπευσμένα στο χειρουργείο για καισαρική με ολική αναισθησία.Το τιτικάκι είχε ανεβάσει παλμούς.Ζοριζόταν και δεν έπρεπε να περιμένει άλλο..Ήμουν ζαλισμένη,φοβισμένη και τόσο θλιμμένη που το κοριτσάκι μου θα γεννιόταν και γω δεν θα μπορούσα να το πάρω αγκαλιά να το βάλω πάνω στην καρδιά μου να ακούσει τον μοναδικό για αυτήν γνώριμο ήχο.Ήμουν τόσο θλιμμένη που δεν θα μπορούσα να την βάλω να θηλάσει αμέσως,όχι για να χορτάσει, άλλωστε τα μωρά δεν γεννιούνται μ αυτόν τον καημό,αλλά για να την καθησυχάσω,να της πω πως η μαμά είναι εδώ..<br />
-Να πάρεις αγκαλιά το μωρό μας.Ήταν η τελευταία μου κουβέντα πριν το χειρουργείο.<br />
Στην ανάνηψη μη έχοντας ακόμη καλά καλά τις αισθήσεις μου, τον ρώτησα αν πήρε αγκαλιά το μωρό μας.Μέχρι το μεσημέρι επαναλάμβανα συνεχώς την ίδια ερώτηση.Πάντα με δάκρυα στα μάτια και πάντα με την ίδια αγωνία.Σαν κάτι να γινόταν και η μνήμη να σταματούσε εκεί και εκεί να άρχιζε πάλι.Ευτυχώς και απάντηση ήταν πάντα καθυχαστικά η ίδια..<br />
Σε είδα για πρώτη φορά στις δύο και κάτι το μεσημέρι και σε ερωτεύτηκα αμέσως.Σε πήρα αγκαλιά και δάκρυα τρέχαν από τα μάτια που ποτάμια.Σε καλωσόρισα στη ζωή μου,στην καθημερινότητά μου,στην συνήθειά μου...Τα μάτια μου δεν είχαν αντικρίσει ομορφότερο πλάσμα ποτέ.Ώστε εσύ κρυβόσουν τόσους μήνες στην κοιλιά μου?Από δω και πέρα θα σε κρύβω στην αγκαλιά μου..<br />
Δυο χρόνια μετά επιμένω να κλαίω κάθε φορά που σκέφτομαι την πρώτη μας συνάντηση.Συνεχίζω να την κρύβω στην αγκαλιά μου,να χάνομαι στα μάτια της και να λιώνω κάθε φορά που φωνάζει μαμά..<br />
Ξυπνώντας ένα πρωί που είχε τρυπώσει κρυφά στο κρεβάτι μας,άκουσα τη φωνούλα της να με φωνάζει.<br />
- Μαμά,μαμά<br />
Μόλις άνοιξα τα μάτια μου και την αντίκρισα μου χαμογέλασε όλο νάζι και με ύφος χαδιάρικο και πονηρό ταυτόχρονα μου ψιθυρίζει:<br />
-Μαμά,"απώ"<br />
-Κι εγώ σ'αγαπάω μωρό μου!!<br />
Σήμερα γιορτάζει η μικρή μου τα δύο χρόνια ζωής της και εμείς την ζωή μας μαζί της.Δεν είναι όμως μόνο αυτό.Σήμερα γιορτάζω την μέρα που άλλαξε η ζωή μου ολοκληρωτικά και για πάντα.Γιορτάζω την μέρα που έγινα μάνα..<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGAYhXx5wkTThik6dbWUIpqa_bvC63QEYaWqAtVXQIO_hvjUgAbnJwv1afwQ23zguJA_s3oD05PBtr0AKXAKl9KjU-tpsyiQ8y-W1oM99gt2xk6daU_2-N5yV93wKrvzJ0czJl63VOVqEK/s1600/IMG021-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGAYhXx5wkTThik6dbWUIpqa_bvC63QEYaWqAtVXQIO_hvjUgAbnJwv1afwQ23zguJA_s3oD05PBtr0AKXAKl9KjU-tpsyiQ8y-W1oM99gt2xk6daU_2-N5yV93wKrvzJ0czJl63VOVqEK/s320/IMG021-1.jpg" width="288" /></a></div>
<br />
<i><b><span style="color: purple;"> ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΑΓΓΕΛΕ ΜΟΥ!!</span></b></i><br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>titi lalahttp://www.blogger.com/profile/09902797249705937997noreply@blogger.comΡέθυμνο, Ελλάς35.366866 24.47472835.2632785 24.3167995 35.470453500000005 24.6326565tag:blogger.com,1999:blog-2399581208838761069.post-41789051273392567752012-02-14T12:54:00.000-08:002012-02-14T12:55:26.009-08:00Όλο το χρόνο καλικαντζαράκι (β)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Μέρος ΄β : Το καλικαντζαράκι του Αγίου Βαλεντίνου<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTdUYH6hatr4A4srxXwvcv_vDLzkL6TI5WL_8q7h-oCc-EsYdOOOqbIZYPr1GYILfr9iJq7kD_CZbHtTnsjdIZ6Xx2xbsE0W_rQ7gP7gp3XGTUe6PR2J431ZuEJSMr9s_6fTunmbr8ebit/s1600/kardia.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTdUYH6hatr4A4srxXwvcv_vDLzkL6TI5WL_8q7h-oCc-EsYdOOOqbIZYPr1GYILfr9iJq7kD_CZbHtTnsjdIZ6Xx2xbsE0W_rQ7gP7gp3XGTUe6PR2J431ZuEJSMr9s_6fTunmbr8ebit/s1600/kardia.jpg" /></a></div>
<br />
<br />
Το καλικαντζαράκι του Αγ.Βαλεντίνου δεν γιορτάζει τις ξενέρωτες γιορτές που σκοπό έχουν μόνο να μεγαλώσουν το ημερήσιο εισόδημα των ανθοπωλών ..Το καλικαντζαράκι του Αγ.Βαλεντίνου υποστηρίζει τον ντόπιο άγιο της αγάπης,Υάκινθο.Δεν ασχολείται με ξενόφερτα έθιμα και συνήθειες αλλοδαπής προελεύσεως!Γιορτάζει κάποιες από επιλογή και όχι από συνήθεια και σ αυτές δεν συγκαταλέγεται ο Βαλεντίνος..<br />
<a name='more'></a><br />
Από την άλλη εγώ,οπαδός των μεγάλων προσδοκιών,των εκπλήξεων,των δώρων και του όπου γάμος και χαρά..ένα βήμα πριν από τις αμερικάνικες ταινίες που κατά τ άλλα απεχθάνομαι!Αυτή η μεταξύ μας αντίθεση με κάνει να αναλογιστώ πως μάλλον ο έρωτας δεν χρειάζεται φανφάρες και τυμπανοκρουσίες.Δεν χρειάζεται κραυγαλέες εκδηλώσεις για να επιβιώσει.Αυτές τις χρειάζεται μόνο κατά την γέννησή του,όταν όλα είναι ακόμη ρευστά..Δεν θέλει πολλά για να ζήσει,να θραφεί του φτάνει η καλή διάθεση και μια βόλτα στην θάλασσα..<br />
Όσο για του φιλί του Βαλεντίνου,σε κάποια από τις πολλές σημερινές εκπομπές της τηλεόρασης που εξυμνούσαν των έρωτα με διάφορα αφιερώματα πέσαμε πάνω σε ένα top 5 των πιο ερωτικών φιλιών του κινηματογράφου ,η μικρή μου Λουλού, θέλοντας να μιμηθεί, περνάει τα χεράκια της γύρω από τον λαιμό μου και μου δίνει το πιο γλυκό φιλί!!<br />
Χρόνια πολλά Βαλεντίνα μου!!!!<br />
<br />
</div>titi lalahttp://www.blogger.com/profile/09902797249705937997noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2399581208838761069.post-16657339138601091252011-12-28T14:10:00.001-08:002012-02-14T12:50:41.490-08:00Όλο το χρόνο καλικαντζαράκι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgreSKVrFygem4pr5t9NF2VvqPDMOLkKlFoqTwonWt1v6C4omzxCJ_DKbcyD0o7e1ANhrM4Yd8LNPWeO8W6tyyrewuKqzlzdyWNmIUjdN8vf-6F217Almgk7Ycg4VV8duulqVEGaIIBIJVJ/s1600/elf10.gif" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></a></div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgreSKVrFygem4pr5t9NF2VvqPDMOLkKlFoqTwonWt1v6C4omzxCJ_DKbcyD0o7e1ANhrM4Yd8LNPWeO8W6tyyrewuKqzlzdyWNmIUjdN8vf-6F217Almgk7Ycg4VV8duulqVEGaIIBIJVJ/s1600/elf10.gif" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgreSKVrFygem4pr5t9NF2VvqPDMOLkKlFoqTwonWt1v6C4omzxCJ_DKbcyD0o7e1ANhrM4Yd8LNPWeO8W6tyyrewuKqzlzdyWNmIUjdN8vf-6F217Almgk7Ycg4VV8duulqVEGaIIBIJVJ/s320/elf10.gif" width="205" /></a><br />
Μέρος α :"Το καλικαντζαράκι των Χριστουγέννων"<br />
<br />
<br />
Το καλικαντζαράκι των Χριστουγέννων δυσανασχετεί μόλις του ζητήσω να βγάλει τα στολίδια από την ενός χρόνου αναμονή στην ντουλάπα.Χαμηλώνει την ένταση από τις γιορτινές μελωδίες σφυρίζοντας δήθεν αδιάφορα..μας παρακολουθεί να παίζουμε με τις μπάλες,να τυλιγόμαστε με τις γιρλάντες και να λαμποκοπάμε κάτω απ τα πολύχρωμα φωτάκια.Όταν του ζητάω να βάλει το άστρο,σηκώνετε άκεφα και το τοποθετεί στην κορυφή σαν να βάζει το χοιρινό στο φούρνο.Πότε-πότε μόνο βγάζει φωτογραφίες και τραβάει βίντεο με τα κατορθώματα της μονάκριβης γύρω από το δέντρο..<br />
Το καλικαντζαράκι των Χριστουγέννων δεν αγαπάει τα Χριστούγεννα<br />
-Ξενέρωτη γιορτή..πφφφ,μονολογεί..!<br />
Λέει πως του αρέσει το Πάσχα..τι κρίμα να μην είναι καλικαντζαράκι του Πάσχα,ίσως έτσι να μη γκρίνιαζε και τόσο!!<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
Κάθετε στο γιορτινό τραπέζι από συνήθεια και από την επιταγή της πείνας..Σβήνει τα κεράκια που αποτελούν τη βασική διακόσμηση του τραπεζιού, με τη δικαιολογία του περιορισμένου χώρου..Τσαλακώνει τις αγιοβασιλιάτικες χαρτοπετσέτες αφού γι΄αυτό είναι φτιαγμένες!!Δεν αντέχει τα εορταστικά προγράμματα που είναι όλο κέφι και χαρά,τον τσατίζουν οι χριστουγεννιάτικες ταινίες που επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο..<br />
Το καλικαντζαράκι των Χριστουγέννων είναι το αντίθετό μου..είναι το αντίβαρό μου.Είναι η προστασία μου από τις <a href="http://titikakitsomp-tsomp.blogspot.com/2010/12/blog-post_25.html" target="_blank">μεγάλες προσδοκίες</a>..Ναι,εμένα μου αρέσουν τα Χριστούγεννα,μου αρέσουν τα γιορτινά στολισμένα τραπέζια,μου αρέσει να κάνω δώρα,μου αρέσουν τα κάλαντα, που φέτος είπα τόσες φορές με το τιτικάκι που λίγο έλειψε να βραχνιάσω!Όχι όμως η τίτα που ακούραστη κάθε φορά χτυπούσε με ζήλο το τρίγωνο!!Μου αρέσουν και τα κουλουράκια σε σχήμα δέντρου και ταράνδου που έκανα και αυτή τη χρονιά.Φέτος όμως δεν ήταν το ίδιο.Είχα έναν πολύτιμο βοηθό που φρόντισε να μας προσφέρει χιονισμένο τοπίο!Έπλασε κουλουράκια με τα δυο χεράκια,χρησιμοποίησε τα κουπ παπ με τέχνη νοικοκυράς πολλών χρόνων,που έχει ψήσει και έχει ψήσει αυτή!!Στο τέλος έφαγε ζυμάρι και πήρε τον δρόμο της σκέψης με προορισμό την γωνία!<br />
Κάθε χρόνο ανυπομονώ για τα Χριστούγεννα και κάθε φορά μελαγχολώ και καθυστερώ την ώρα του "κάθε στολίδι στην κούτα του.." Με μεγάλη μου χαρά διαπίστωσα,για ακόμη μια φορά πως το Ρέθυμνο είναι η προστασία της μεταεορταστικής κατάθλιψης!! Μόλις αγιαστούν τα νερά ,ως δια μαγείας εκεί που μέχρι την προηγούμενη μέρα βρισκόταν εκθέματα Χριστουγεννιάτικου περιεχομένου,εμφανίζονται αποκριάτικου!!<br />
-Καλικαντζαράκι όλου του χρόνου,τι σιγομουρμουρίζεις??ΤΙ?Γκρινιάζεις ΚΑΙ για τις Απόκριες?!!<br />
<br />
<br />
<i>συνεχίζεται..</i></div>
</div>titi lalahttp://www.blogger.com/profile/09902797249705937997noreply@blogger.comΠλατεία Αγνώστου Στρατιώτου 4-14, Ρέθυμνο 74100, Ελλάς35.36653317933829 24.47957754135131835.364914679338291 24.477110041351317 35.36815167933829 24.48204504135132tag:blogger.com,1999:blog-2399581208838761069.post-77988082894353915732011-12-27T09:25:00.000-08:002011-12-27T14:39:16.230-08:00Η δημιουργία των προκαταλήψεων και των διακρίσεων στην οικογένεια<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<u><br /></u><br />
<u>Του Ξενάκη Δημητρίου, Σύμβουλος-Κοινωνιολόγος</u><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="line-height: 36px;"><b><br /></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Η
οικογένεια είναι ένας θεσμός που εμφανίζεται σε όλες τις κοινωνίες, σε όλες τις
εποχές. Για την δημιουργία της οικογένειας είναι απαραίτητη η ύπαρξη σχέσεων,
όπως για παράδειγμα αυτής του συζύγου-πατέρα, της συζύγου μητέρας και των παιδιών. Η οικογένεια αποτελεί
πρωτογενή φορέα κοινωνικοποίησης, γιατί αναλαμβάνει το άτομο από τη στιγμή της
γέννησής του και το επηρεάζει καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του, μεταφέροντας
του αξίες, πρότυπα και τρόπους συμπεριφοράς.<span class="apple-style-span"><span style="color: #333333;"> </span></span>Στο πλαίσιο των οικογενειακών σχέσεων το
άτομο μαθαίνει τι είναι αποδεκτό και τι όχι, ταυτίζεται με ανθρώπους του
περιβάλλοντος του, αποκτά την ικανότητα να δημιουργεί σχέσεις. Η οικογένεια
είναι μια διαχρονική κοινωνική ομάδα που οργανώνεται και κατευθύνεται από τους
κοινωνικούς κανόνες και κύριο στόχο πρέπει να έχει την κοινωνικοποίηση των
μελών της. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ως κοινωνικός θεσμός η οικογένεια,
παίζει καθοριστικό ρόλο στην κοινωνική και ατομική ζωή. Πολλές φορές όμως η
οικογένεια στο πολυσύνθετο ρόλο που έχει να διαδραματίσει, παρουσιάζει
ορισμένες δυσλειτουργίες, που διαμορφώνονται μέσα από τις διακρίσεις μεταξύ των
μελών της. Επομένως, στο σημείο αυτό είναι αξιοσημείωτο να προσδιορίσουμε πρώτον
τι εννοούμε με τον όρο προκατάληψη και δεύτερον, το πως διαμορφώνονται οι
προκαταλήψεις μέσα στο οικογενειακό πλαίσιο. <b>«<i>Προκατάληψη είναι η
αδικαιολόγητη και αρνητική στάση ενός ατόμου
απέναντι προς κάποιο άτομο ή μια ομάδα ατόμων, βάση</i> <i>κάποιον χαρακτηριστικών, όπως το φύλο άνδρας-γυναίκα, η ηλικία παιδί-γονέας,
η οικονομική κατάσταση πλούσιος φτωχός, η εθνότητα Έλληνας Αλβανός κ.α.».</i></b><i> </i>Επομένως, πρώτα οι γονείς
αποτελούν την κύρια βάση που θα μεταδώσουν
στα παιδιά τους πρότυπα συμπεριφοράς, αποδεκτούς κοινωνικούς ρόλους και θα
διαμορφώσουν κάποιες στερεοτυπικές αντιλήψεις για την κοινωνική πραγματικότητα.<br />
<a name='more'></a><o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Πιο συγκεκριμένα, για παράδειγμα ο ρόλος
της γυναίκας για την φροντίδα της οικογένειας, για τις οικιακές εργασίες, ο
ρόλος τους άνδρα ως πηγή οικονομικής δύναμης, ο εξουσιαστικός ρόλος του άνδρα αποτελούν
περιπτώσεις όπου μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι παρ’ όλες τις αλλαγές που έχουν
γίνει στο θεσμό της οικογένειας στη πορεία των χρόνων κάποια στοιχεία για τους
ανδρικούς και αντίστοιχα για τους γυναικείους ρόλους παραμένουν σταθερά. <o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Ωστόσο, στην σύγχρονη κοινωνική
πραγματικότητα με τις ταχύτατες μεταβολές που πραγματοποιούνται σε οικονομικό
και κοινωνικό επίπεδο στο θεσμός της οικογένειας η σχέση μεταξύ των δυο φύλων
άνδρα και γυναίκα σε γενικό πλαίσιο προσδιορίζεται
από ίσους όρους μεταχείρισης. Στο γεγονός αυτό συντέλεσε η είσοδος της γυναίκας
στην αγορά εργασίας, που θεωρείται εξίσου σημαντική με εκείνη του άνδρα καθώς
επίσης η τεχνολογική εξέλιξη, η δημιουργία νέων αναγκών και η ενεργή συμμετοχή
της γυναίκας στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή.<o:p></o:p></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
Κλείνοντας θα λέγαμε ότι παρ΄όλα τα
προβλήματα που εμφανίζονται στις διάφορες μορφές οικογένειας, δεν πρέπει να
ξεχνάμε τις ανάγκες των διάφορων μελών της οικογένειας και των γονέων και των παιδιών.
Η οικογένεια παραμένει σημαντικός πρωτογενής φορέας κοινωνικοποίησης των
παιδιών της. Οι γονείς μπορούν και πρέπει να θέσουν τις βάσεις για την ομαλή
κοινωνικοποίηση και τη συναισθηματική ανάπτυξη και πρόοδο των παιδιών τους.
Πρέπει να αντιληφθούν τις υποχρεώσεις και τις απαιτήσεις του ρόλου τους και να
προσπαθήσουν να ικανοποιήσουν τις ανάγκες των παιδιών.<span style="font-size: large;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>titi lalahttp://www.blogger.com/profile/09902797249705937997noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2399581208838761069.post-4928851337948273602011-12-17T00:25:00.000-08:002011-12-18T02:04:25.785-08:00Με τρείς γιαγιάδες..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcCCD4_dEI7dB0Xe4nKrV6G_a72DQXLq1QyzeB679sQCGwck5KJYBU0MVbewMroWW-xrWPcoX8MUe4e_CmngM44d4hZektHMY7BjIUZbqpK1KQM2EpiHAQ6e97Hi3vyL4zVrS0EpUYZ9ue/s1600/gr.par1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcCCD4_dEI7dB0Xe4nKrV6G_a72DQXLq1QyzeB679sQCGwck5KJYBU0MVbewMroWW-xrWPcoX8MUe4e_CmngM44d4hZektHMY7BjIUZbqpK1KQM2EpiHAQ6e97Hi3vyL4zVrS0EpUYZ9ue/s200/gr.par1.jpg" width="185" /></a></div>
-Η γιαγιά είναι στο νοσοκομείο..<br />
Ποια γιαγιά,αναρωτήθηκα ενώ ακροβατούσα κάπου ανάμεσα στο παρελθόν και στο μέλλον.Το επόμενο δευτερόλεπτο πήγε το μυαλό στη θέση του και η σκέψη στη σωστή γιαγιά,εφόσον η μια ήταν μαζί μου εκείνη τη στιγμή,ενώ η τρίτη από εκεί ψηλά που βρισκόταν δεν μπορούσε να πάει ούτε στο νοσοκομείο ούτε και πουθενά αλλού...!!<br />
Μέσα στην ατυχία των παιδικών μου χρόνων είχα την τύχη να αποκτήσω έναν τρίτο παππού και μια τρίτη γιαγιά..Ένα παππού-γιαγιαδοζεύγαρο που ποτέ δεν ξεχώρισα από τα αλλά δύο ζευγάρια.Η ακόμη μεγαλύτερη τύχη ήταν ότι δεν μας ξεχώρισαν ούτε αυτοί από τα μελλοντικά τους εγγόνια..<br />
Ο παππούς που πάνε χρόνια τώρα πια που έχει φύγει,είχε αναλάβει την πρωινή μελέτη μου των πρώτων τάξεων του γυμνασίου.Τότε που όλα φάνταζαν βουνό και η βοτανική ζωολογία από τον "χάρο που βγήκε παγανιά"σύμφωνα με έναν συμμαθητή μου,έμοιαζε με εφιάλτη.Πρωινό ξύπνημα στις 6:30,το φλαμούρι,μαζεμένο από το δεντρό της αυλής,να βράζει πάνω στην ξυλόσομπα και γω σκαρφαλωμένη πάνω στο ψηλό ντιβάνι να παλεύω με την νύστα,το μόνοικο,το δίοικο..ο παππούς από την άλλη δεν το 'βαζε κάτω.Προσπαθούσε με απλές λέξεις και πολλά παραδείγματα να τα χωρέσει όλα στο θολωμένο μου μυαλό.Ο κόπος του τελικά δεν πήγε χαμένος..τον αντάμειψα και αυτόν και εμένα,στις εξετάσεις του Ιανουαρίου,με το πρώτο μας 20αρι!!<br />
<a name='more'></a><br />
Ήταν ένας λεβεντάνθρωπος που παρα τα 80 του χρόνια, περπατούσε περήφανα και δεν έδειχνε ποτέ του κούραση.Τραγουδούσε πολύ και έψελνε ακόμη περισσότερο.Αυτό όμως που μου απολάμβανα ιδιαίτερα ήταν οι ιστορίες από την εξορία.Τον άκουγα χωρίς ποτέ να τον διακόπτω.Μιλούσε πάντα με το βλέμμα καρφωμένο στο τίποτα,μιλούσε και η φωνή του χαμήλωνε.Οι αφηγήσεις άρχιζαν ξαφνικά και τέλειωναν απότομα, μ' ένα κούνημα του χεριού.Μια κίνηση που έκρυβε λόγια που δεν ειπώθηκαν ποτέ.Μια κίνηση που εξέφραζε τα πάντα χωρίς να λέει τίποτα..<br />
Η γιαγιά πάντα διακριτική και ευγενική,έλεγε τις δικές της ιστορίες.Ιστορίες του χωριού,της καθημερινότητας από μια άλλη οπτική γωνία.Μαγείρευε,από νοσταλγία κατσαμά και με ευχαρίστηση τρώγανε με τον παππού.Έφτιαχνε τα πιο νόστιμα σαρμαδάκια και μέχρι σήμερα,πάντα μας περιμένει μια πιατέλα γεμάτη στο τραπέζι,κάθε φορά που επιστρέφω στο πατρικό μου.<br />
Την τελευταία φορά που ήμασταν εκεί,εγώ και το τιτικάκι παρακολουθήσαμε μάθημα οικοκυρικής!!Καθισμένες και οι τρεις γύρω από το τραπέζι τυλίγαμε σαρμαδάκια.Η τίτα ενώ στην αρχή το έπαιζε πρώτη μαθήτρια,γρήγορα βαρέθηκε και αρκέστηκε στο να κλέβει το ρύζι και φυσικά να το τρώει!<br />
Αυτή την τύχη κληροδότησα και στην κόρη μου,στο τιτικάκι μου.Έχει τόσες πολλές γιαγιάδες,τρεις γιαγιάδες και τρεις πρόγιαγιάδες,που όταν ακούει γιαγιά αναρωτιέται ποια από όλες!!Την καθεμιά την αγαπάει ξεχωριστά και για άλλο λόγο..Παίζει διαφορετικά παιχνίδια και ακούει διαφορετικά τραγούδια.Συλλέγει εικόνες,λέξεις,μουσικές και συνήθειες από τόπο σε τόπο..Τι κρίμα να μην προλάβει να γνωρίσει και την γιαγιά που έχω το όνομα της.Μαζί με εκείνη θα γνώριζε και άλλες ιστορίες,θα άκουγε άλλα τραγούδια και θα τα ξαναθυμόμουν και γω.. <br />
Στο τελευταίο μας ταξίδι με την τίτα,η τρίτη μου γιαγιά έπαιξε πολύ μαζί της,γέλασε,χάρηκε,χάρηκαν κι δυο.Βγήκαν φωτογραφίες,τραγούδησαν και ήπιαν μαζί τσάι.Κατά τη διάρκεια του αποχαιρετισμού μας,λίγο πριν την επιστροφή μας,με κοίταξε στα μάτια και βουρκωμένη μου είπε:<br />
-Μ' αξίωσε ο Θεός να δω δισέγγονο,σ'ευχαριστώ..<br />
Μπορεί εγώ να μην είμαι το παιδί της κόρης της,αλλά η κόρη μου είναι της εγγονής της το παιδί..<br />
<br />
<i>Γιαγιά,περαστικά σου..</i><br />
<br /></div>
</div>titi lalahttp://www.blogger.com/profile/09902797249705937997noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2399581208838761069.post-16900505089683297572011-12-13T02:55:00.000-08:002011-12-14T10:38:04.816-08:00Άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAl4zi_9EEerQLZyuJCUs4TK7YhyphenhyphenHazCB9q6Oc4QK0dAvV15G-bwUJltWLpFjhJhGDsT0N4andDeARcSaSkGPTGCX5cXEkEmPUzl73YD_nIm_qZwOWpOzQ2Xq5fkwhZevNkhAIzJAFb8dt/s1600/owl.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="195" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAl4zi_9EEerQLZyuJCUs4TK7YhyphenhyphenHazCB9q6Oc4QK0dAvV15G-bwUJltWLpFjhJhGDsT0N4andDeARcSaSkGPTGCX5cXEkEmPUzl73YD_nIm_qZwOWpOzQ2Xq5fkwhZevNkhAIzJAFb8dt/s200/owl.png" width="200" /></a></div>
Το τιτικάκι, το καλοκαίρι που μας πέρασε εκτός από τα μακροβούτια,τις βόλτες,τις συναυλίες και τα θέατρα,ω ναι διανύσαμε το καλοκαίρι του πολιτισμού και της τέχνης,απέκτησε κι άλλα ενδιαφέροντα.Ενδιαφέροντα που έγιναν συνήθεια,συνήθεια που δε λέει να περάσει..Το όνομα αυτής youtube!<br />
Εσύ,ανυποψίαστε και ανυπεράσπιστε που κατευθύνεσαι στον υπολογιστή και θέλεις να καθίσεις αναπαυτικά στην καρέκλα,να χαλαρώσεις,να δουλέψεις να σαχλαμαρίσεις τέλος πάντων,κρατώντας το ρόφημά σου,το τσάι του βουνού ή την βαλεριάνα σου(!),ένα πράγμα θα σου πω..κούνια που σε κούναγε!!!Δυο μάτια σε κατασκοπεύουν.Τι?τα αγνοείς? και δεν λαμβάνεις τα μηνύματα που εκπέμπουν τα παραπλανητικά αυτά αθώα μάτια?Α, και επιμένεις να κάνεις την λάθος κίνηση,ε τότε κακό του κεφαλιού του!!!Μόλις αγγίξεις το παραπονεμένο ποντίκι που αναζητά μερικά κλικ με νόημα,σαν άλλος τυφώνας μπεμπίνα καταφθάνει το τιτικάκι και πριν προλάβεις καν να αναρωτηθείς,απλώνει τα μικρά της χεράκια και σε εκλιπαρεί για λίγα ψίχουλα αγάπης,φροντίδας και youtube..<br />
<a name='more'></a><br />
Οι δουλείες πάνε περίπατο,δύσμοιρο αρχιτεκτονάκι,το blog-ημερολόγιο κοιμάται ατάραχο σε μια άλλη καλοκαιρινό-φθινοπωρινή-χειμερινή νάρκη,η τίτα όμως χορεύει σε ρυθμούς που δεν με κάνουν πια και τόσο περήφανη αλλά παιδί μου είναι..τουλάχιστον ας περνάει καλά!!!<br />
Άρχισα να αναπολώ τους πρώτους μας μήνες,τότε που άρχισε να αντιδράει σε μουσικά ερεθίσματα και γω φούσκωνα σαν γαλοπούλα λίγο πριν τα Χριστούγεννα,λόγω των προτιμήσεών της.Τι <a href="http://titikakitsomp-tsomp.blogspot.com/2010/12/blog-post.html" target="_blank">Μουσική παιδεία</a>,τι μουσικό αυτί..για να μη θυμηθώ και ΤΗΝ <a href="http://titikakitsomp-tsomp.blogspot.com/2011/06/blog-post_17.html" target="_blank">συναυλία</a> !Τέτοια τούμπα η αλήθεια δεν την περίμενα..!<br />
Από την άλλη πάλι σκέφτομαι πως είναι κάλο,πολύ καλό να έχει πολλά και διαφόρου τύπου μουσικά ερεθίσματα και ακούσματα ένα παιδί και όχι μόνο ένα παιδί ,έτσι ώστε να αναπτύξει μια πιο κριτική ματιά ή πιο σωστά αφτί.Να ακούει πολλά,να ξέρει ακόμη περισσότερα και να κρατάει τελικά μόνο λίγα, αυτά που πραγματικά της αρέσουν!Βρε από δω το 'χα από 'κει το γύρισα πάλι όλα τέλεια τα κάνει το παιδί μου!!!Εμ,τι σαν την μάνα του που θα ακούει μόνο λυπητερά τραγούδια,όπως μου είχε πει κάποτε η μικρή μου αδερφή!!<br />
<i style="background-color: white;"><span class="Apple-style-span" style="color: #990000;">Τώρα πολυπολιτισμικό ξεφάντωμα....</span></i><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/gQfYYbKZIp4?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br /></div>
</div>titi lalahttp://www.blogger.com/profile/09902797249705937997noreply@blogger.comΡέθυμνο, Ελλάς35.366866 24.47472835.2632785 24.3167995 35.470453500000005 24.6326565tag:blogger.com,1999:blog-2399581208838761069.post-78232854686860479282011-12-03T15:55:00.000-08:002011-12-07T13:14:27.407-08:00ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΕΝΩΘΕΙΤΕ!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<i><u>Της Ελίνας Μπρουχάτσκα, Ψυχολόγος, Δρ. Ψυχολογίας</u></i><br />
<i><u><br /></u></i><br />
<i><u><br /></u></i><br />
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Εδώ και πολύ καιρό ετοιμαζόμουν να γράψω κάτι αναφορικά με το παιδί και την οικογένεια. Και αποφάσισα να ξεκινήσω από ένα θέμα, η σημασία του οποίου, δυστυχώς, συχνά δεν αναγνωρίζεται αρκετά ή παρερμηνεύεται αρκετά – το θέμα του ρόλου του πατέρα για την ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του παιδιού.</div>
<div class="MsoNormal">
Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν…</div>
<div class="MsoNormal">
Όλοι γνωρίζουμε ότι η οικογένεια είναι το πρωταρχικό και ισχυρότερο σύστημα στο οποίο μπορεί να ανήκει το άτομο και το οποίο του παρέχει πρότυπα. Όλοι γνωρίζουμε πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος της μητέρας, πόσο σημαντική είναι η παρουσία και η απουσία της (πραγματική και συμβολική) στην ψυχική ανάπτυξη του παιδιού. Όλοι γνωρίζουμε (ή έχουμε ακούσει) για την ομορφιά του συναισθηματικού κόσμου, τις «πόρτες» του οποίου «ανοίγει» (ή «κλείνει») στο παιδί η μητέρα, οπότε η μετέπειτα συμπεριφορά του προσδιορίζεται κατά πολύ από το βαθμό της συναισθηματικής αυτής εμπειρίας κατά τη διάρκεια της παιδικής του ηλικίας.</div>
<div class="MsoNormal">
Όλα αυτά είναι καλά και σωστά, εάν στο τέλος της κάθε παραπάνω πρότασης δε θα βάλουμε τελεία, αλλά θα προσθέσουμε και την αναφορά σ’ένα άλλο πρόσωπο – αυτό του μπαμπά. Διότι εξίσου σημαντικός για το παιδί είναι και ο ρόλος του μπαμπά, εξίσου σημαντική για την ψυχική του ανάπτυξη είναι η παρουσία και η απουσία του (πραγματική ή συμβολική). Και ο συναισθηματικός κόσμος δεν είναι ο αποκλειστικός «χώρος» της μητέρας: από αυτή ξεκινά και δημιουργείται η συναισθηματική σχέση – το πρώτο βήμα, η αρχή αυτού του κόσμου – αλλά για να τον γνωρίσει καλύτερα και να νιώθει ασφάλεια σ’αυτόν, χρειάζεται η ασφάλεια, η σιγουριά και η αγάπη του πατέρα.</div>
<div class="MsoNormal">
Σε μερικές περιπτώσεις δε ο ρόλος του πατέρα είναι όχι μόνο εξίσου σημαντικός, αλλά πιο σημαντικός από αυτόν της μητέρας (ναι, ναι, μαμάδες! Δεχτείτε το! Είτε σας αρέσει, είτε όχι – έτσι είναι!)</div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<a name='more'></a><br /></div>
<div class="MsoNormal">
<b> Ο πατέρας διαδραματίζει πρωταρχικό ρόλο στην ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του παιδιού και η συμπεριφορά του πατέρα περισσότερο, και όχι τόσο η συμπεριφορά της μητέρας, είναι καλύτερος δείκτης της ψυχοδυναμικής της οικογένειας και του είδους των επιδράσεών της στο παιδί.<o:p></o:p></b></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Ο ρόλος του πατέρα δεν περιορίζεται μόνο στην αρχή της ζωής κάθε παιδιού, αλλά παραμένει πάντα ζωτικός από τη στιγμή της σύλληψης του νέου ανθρώπου μέχρι την ολοκλήρωση της προσωπικότητάς του.</div>
<div class="MsoNormal">
Υπάρχουν οι εξής ρόλοι του πατέρα:</div>
<div class="MsoNormal">
1. Ο ρόλος του πατέρα ως γεννήτορα (εδώ δεν χρειάζεται επεξήγηση).</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
2. Ο ρόλος του πατέρα ως προμηθευτή: ακόμα και σήμερα αναμένεται από έναν άνδρα να αναλάβει τον ρόλο του προμηθευτή που συνίσταται στην οικονομική εξασφάλιση της δυαδικής σχέσης μητέρας-παιδιού.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
3.Ο ρόλος του πατέρα ως προστάτη: παρόλο που ο ρόλος του πατέρα ως προστάτη έχει αλλάξει ως προς το λειτουργικό του περιεχόμενο, ο άνδρας συνεχίζει να θεωρεί τη διαφύλαξη της ακεραιότητας της οικογένειάς του ως καθαρά δικό του πεδίο δράσεων .</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
4. Ο ρόλος του πατέρα ως παιδαγωγού: ο πατέρας μεταδίδει, μέσα από τις εμπειρίες του για τη ζωή, εκείνες τις ερμηνείες που χρειάζεται το παιδί, για να αντιμετωπίσει κατάλληλα την κοινωνία (ο βαθμός της κοινωνικής επιτυχίας του ατόμου συσχετίζεται άμεσα με το είδος της σχέσης του με τον πατέρα του – και στα δυο φύλα εξίσου!)</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
5. Ο πατέρας ως αντικείμενο ταύτισης: παίζει αποφασιστικό ρόλο από την πρώτη νηπιακή φάση της εξέλιξης του παιδιού, στη διαμόρφωση και αποδοχή από το παιδί του δικού του ρόλου σχετικά με το φύλο (και στα δυο φύλα – όσο περίεργο και να φαίνεται!)</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<u>Αποτέλεσμα</u>: <span lang="EN-US">o</span> ΠΑΤΕΡΑΣ είναι ο πρώτος σημαντικός Άλλος έξω από τη δυαδική σχέση μητέρας-παιδιού, είναι ο πρώτος φορέας κοινωνικών μηνυμάτων, είναι ο πρώτος εκπρόσωπος της Κοινωνίας που με την <b>παρουσία </b>και την <b>παρέμβασή του </b>θα βοηθήσει το παιδί να ενταχθεί στους κόλπους της και θα ανοίξει στο παιδί το δρόμο που οδηγεί στον εξωτερικό κόσμο!</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<u>Συμπέρασμα</u>: <span lang="EN-US">o</span> ρόλος του ΠΑΤΕΡΑ είναι <b>πρωταρχικός </b>στη διαμόρφωση της ψυχοκοινωνικής ταυτότητας και στην κοινωνικοποίηση του παιδιού.</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<u> Αξιοποίηση στην πράξη</u>: ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ, παίξτε περισσότερο με το παιδί, μιλήστε του περισσότερο, μυήστε το στις δικές σας ασχολίες, περάστε μαζί του περισσότερο χρόνο (όλα αυτά και πάλι – ανεξαρτήτως φύλου!) – το παιδί με δέος περιμένει τη ματιά σας, το λόγο σας, το ενδιαφέρον και την αγάπη σας – γιατί είστε <b>ΜΟΝΑΔΙΚΟΙ</b> και <b>ΑΝΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΟΙ</b> γι’αυτό!</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br />
<i><span class="Apple-style-span" style="color: purple;"> Ευχαριστώ πολύ την δρ.Ελίνα Μπρουχάτσκα για το άρθρο της αποκλειστικά γραμμένο για τους αναγνώστες του blog!!Την ευχαριστώ τόσο για τον χρόνο όσο και την εμπιστοσύνη της!</span></i></div>
</div>titi lalahttp://www.blogger.com/profile/09902797249705937997noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2399581208838761069.post-36842369189136314652011-07-14T08:56:00.000-07:002011-07-28T15:46:20.977-07:00Οι δυνάστες της πίστης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFJejoqq7Z2W4phGSKOt7y_h2iPU4oP0L_e7sy2bWMoHTrU-xmyvUfK5YEyI6HOmbtoMzjxXZU82A33bsVoJ5dW5cvT7U3khyphenhyphenuipJhOLOUW0ynLHXcCLAIuCr0sk2LCxAoSlD-BD5uHrU3/s1600/people-granny.gif" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFJejoqq7Z2W4phGSKOt7y_h2iPU4oP0L_e7sy2bWMoHTrU-xmyvUfK5YEyI6HOmbtoMzjxXZU82A33bsVoJ5dW5cvT7U3khyphenhyphenuipJhOLOUW0ynLHXcCLAIuCr0sk2LCxAoSlD-BD5uHrU3/s1600/people-granny.gif" /></a> Ήταν μια μέρα δύσκολη,όπως κάθε χρόνο τέλος του Ιούνη.Ενημέρωσα το τιτικάκι που πετάει τη σκούφια του για βόλτα,πως μόλις πέσει ο ήλιος θα βγούμε.Μου φέρνει τα κλειδιά και τα γυαλιά μου,παίρνει τα παπούτσια της και περιμένει στην πόρτα.Κάνει και αυτή ότι μπορεί για να είμαι στην ώρα μου.Όπως πάει θα με κάνει εγγλέζα αυτό το παιδί!Καρότσια έτοιμα,αλλαξιέρες με γιαούρτια,νερό και μπισκότα στη θέση τους,μια και μας αρέσει να γευματίζουμε σε παγκάκια χαζεύοντας περαστικούς και φύγαμε!<br />
Η ανάγκη μου,λόγω μέρας,με έβγαζε σε συγκεκριμένη διαδρομή που είχα χαράξει στο μυαλό μου από νωρίς.Κατεβήκαμε στην γεμάτη κόσμο παλιά πόλη και τραβήξαμε στα πιο απόμερα και ήσυχα στενά.Εκεί όπου βρίσκεται η "Κυρά των Αγγέλων".Ίσως το όνομά της είναι που με τραβάει εκεί,ίσως ο λίγος κόσμος και σίγουρα η πρόσβασή της.Ανεβαίνεις δυο μόνο σκαλιά και βρίσκεσαι με το καροτσάκι σου στην είσοδο της εκκλησίας.<br />
<a name='more'></a> <br />
Αχ τιτικάκι μου,σταθήκαμε άτυχοι και πέσαμε πάνω στην κλειδωμένη πόρτα της Κυράς..Τα περιθώρια μας στένεψαν και γω στα πρόθυρα της εμμονής να ανάψω το κερί μου.Χαράζουμε καινούρια πορεία και φεύγω σχεδόν τρέχοντας να προλάβω εκκλησία ανοιχτή που όπως φαίνεται λειτουργούν με ωράριο καταστημάτων..Στην διαδρομή κάνω βουτιά στον χωροχρόνο για ακόμη μια φορά,το συνηθίζω τελευταία και γυρίζω στα μικράτα μου.Τότε που παίζαμε στο προαύλιο του Αγίου Γεωργίου.Τότε που έβγαινε η Αγγελίνα από την πλαϊνή είσοδο του ναού και μας ζητούσε να διπλώσουμε τη "Φωνή του Κυρίου",να βγάλουμε τα κεριά από το πάτωμα και να καθαρίσουμε τις εικόνες με μύρο.Άλλο που δε θέλαμε και μεις που ψάχναμε ευκαιρία να ακούσουμε τις ιστορίες της Αγγελίνας!Γέμιζε η εκκλησία παιδιά μέχρι αργά χωρίς να είναι γιορτή, χωρίς να φοράμε τα καλά μας και χωρίς να φοβόμαστε μήπως λερώσουμε.Νιώθαμε άλλωστε τόσο οικεία που δεν χωρούσαν καθωσπρεπισμοί και προσωπεία "καλών παιδιών" με σταυρωμένα χέρια.Νιώθαμε σαν το σπίτι μας τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο.<br />
Το μπεμπόνι απολάμβανε την διαδρομή χωρίς να διακόπτει τις σκέψεις μου.Χωρίς καν να το καταλάβω ο δρόμος μ΄έβγαλε στους 4 Μάρτυρες.Σκέφτηκα πως τα πόδια μου είχαν κάνει σωστή επιλογή και τα φώτα της εκκλησίας το επιβεβαίωναν!!Το καρότσι σου στον ώμο και τα σκαλιά πολλά..Δεν ανεβαίνεις και στο Παλαμήδι με τα 999 σκαλιά αλλά με το τιτικάκι πάνω στο καρότσι να διασκεδάζει την εναέρια βόλτα και το καρότσι στα χέρια όσο να ναι μια δυσκολία την περνάς.Βέβαια ράμπα υπάρχει,από την πλαϊνή είσοδο του ναού που μόνο σε γάμους και κηδείες την έχω δει ανοιχτή.Δυστυχώς για μένα κανείς δεν διάλεξε να παντρευτεί εκείνη τη μέρα!<br />
Μόλις τόλμησα να πατήσω τα πόδια μου στο πλατύσκαλο της εισόδου της εκκλησίας και να κατεβάσω από τα χέρια μου το καρότσι,ακούω μια φωνή και νιώθω δροσιά στα πόδια μου.Η φωνή όπως και η δροσιά ερχόταν από την κυρία με το λάστιχο που πότιζε τα λουλούδια και έπλενε τα μάρμαρα για να ναι όλα έτοιμα για την επόμενη μέρα που είχε και μνημόσυνο όπως με πληροφόρησε..<br />
-Μπράβο,μπράβο,μου είπε..<br />
Εγώ χαμογελάω αμήχανα,πιο πολύ από σεβασμό στην ηλικία της μη μπορώντας να καταλάβω το λόγο που με επευφημεί!Πνίγω ανάμεσα στα δόντια την μισοτελειωμένη μου φράση για τις πατημασιές που θα άφηνα μιας και δεν πρόλαβα να κάνω βήμα, αδυνατώντας να πιστέψω πως αυτό υπονοεί.Στο δεύτερο της μπράβο την κοιτώ αποσβολωμένη.Εκείνη αρπάζει την ευκαιρία και αφήνει τη γλώσσα της να τρέξει,να χυθεί σαν το νερό από το λάστιχο που κρατούσε και τώρα πια μου βρέχει τα πόδια.Ο δακρύβρεχτος μονόλογός της για τον χαμένο κόπο της και την δουλεία που εμείς,(οι πιστοί αναρωτιέμαι),δεν την αφήνουμε να κάνει μ έκανε σχεδόν να την χειροκροτήσω.Λίγο πριν υποκλιθεί και πέσει η αυλαία έθεσε το ρητορικό ερώτημα που μόνο με του Άμλετ μπορούσε να συγκριθεί.<br />
-Πρέπει να κλειδώνω για να τελειώσω τη δουλειά μου???<br />
Ω,ναι ξύπνησα επιτέλους,ίσως να φταιγε το νερό και επιτέλους μιλάω.<br />
-Από που με διώχνετε,από το σπίτι του Θεού?<br />
-Και στο σπίτι του Θεού θα μπεις με το καρότσι???Έμπα και με το άλογό σου!!<br />
Μάνα,παραδέξου σε τάπωσε..απλά!Κρίμα που δεν έχει στις εισόδους των εκκλησιών ειδικά διαμορφωμένο πάρκινγκ για καρότσια.Μια και η ειδικότητα μου το επιτρέπει θα εισηγηθώ του θέματος.Να ρχονται οι μάνες χαλαρές και άνετες να παρκάρουν τα μωρά τους στην είσοδο να μπαίνουν μέσα να κάνουν την δουλεία τους!Τακτοποιημένα πράγματα..<br />
Από κει και πέρα διαδραματίστηκαν δακρύβρεχτες σκηνές απείρου κάλλους.Ήρθε και ο μπαμπάς μας που ήταν εκεί κοντά της είπε και αυτός δυο λόγια.Αλλά και ο δεσπότης να της έλεγε τέσσερα το ίδιο θα της έκανε..Άλλωστε την επομένη είχε μνημόσυνο..<br />
Το κερί μου τελικά δεν το άναψα.Δεν απογοητεύομαι όμως,τώρα που το βλέπω από μέρες μακριά,ψύχραιμη καταλαβαίνω πως ήταν μάθημα.Μάθημα υπομονής και επίμονης και όσοι πιστοί...<i>αντέξετε</i>!</div>titi lalahttp://www.blogger.com/profile/09902797249705937997noreply@blogger.comΡέθυμνο, Ελλάς35.366866 24.47472800000002735.173625 24.289316500000027 35.560107 24.660139500000028tag:blogger.com,1999:blog-2399581208838761069.post-70199856021689241392011-06-28T05:40:00.000-07:002011-12-27T14:31:20.290-08:00Κι ύστερα ήρθε ο απογαλακτισμός<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPV6nD_JnfAMAboJMxMeRnjjOP9_jRqYYPiO8ZUUT0Gs0f_L0hFRphWqTRy7xcrSdwV5RpPDhLfR3llu6mNf0lE1IIThMraxTQ2U7bd1XeDDH3J86_Q4tRDPB2JrqfnKHVaKT3RNW6MIuA/s1600/motherhood.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPV6nD_JnfAMAboJMxMeRnjjOP9_jRqYYPiO8ZUUT0Gs0f_L0hFRphWqTRy7xcrSdwV5RpPDhLfR3llu6mNf0lE1IIThMraxTQ2U7bd1XeDDH3J86_Q4tRDPB2JrqfnKHVaKT3RNW6MIuA/s1600/motherhood.jpg" /></a></div>
Το τιτικάκι θηλάζει αποκλειστικά 15μήνες και 15 μέρες ακριβώς!Λίγο ο κακός ύπνος,λίγο το ότι έχω καταντήσει κινητό βενζινάδικο,λίγο ο περίγυρος που με κοιτάζει με γουρλωμένα μάτια κάθε φορά που θηλάζω τη μωράκλα μου μ' έκανε να πάρω την απόφαση να αραιώνουμε σιγά σιγά!Η πιο σημαντική αιτία όμως που με οδήγησε σε αυτή μου την απόφαση,πέρα από τον περίγυρο,την κούραση και την αϋπνία, είναι η ανεξαρτητοποίηση.<br />
Προσπαθώ, από πολύ μικρή να την αφήνω να επιλέγει,να εξερευνεί,να σηκώνεται μόνη της όταν πέφτει,να μην μαλώνω την καρέκλα,το τραπέζι και το πάτωμα όταν χτυπάει αλλά να της λέω πως την επόμενη φορά πρέπει να είναι πιο προσεχτική.Τα κάνω όλα αυτά σκεπτόμενη πως το παιδί μου θέλω να είναι ανεξάρτητο και να στηρίζεται στα δικά του πόδια και όχι στις δικές μου πατερίτσες.Τα κάνω όλα αυτά ενώ ταυτόχρονα συνεχίζω να την κρατάω στην αγκαλιά μου θηλάζοντάς την, ενώ επιμένω να είναι ακόμη η κούνια της στο υπνοδωμάτιό μας!<br />
-Γεια σου,διχασμένη μάνα!<br />
Δυο μεγάλες αλλαγές σε σύντομο χρονικό διάστημα πάνε πολύ!Τα έβαλα λοιπόν στη σειρά,πρώτα σταματάμε το θηλασμό και μετά τσουπ αλλάζουμε δωμάτιο!Προς το παρόν το δωμάτιό της το χρησιμοποιεί για παιχνίδι,για πολύ παιχνίδι!!<br />
<a name='more'></a><br />
Η πρώτη αποτυχημένη προσπάθεια απογαλακτισμού ήταν όταν θέλησα να της κόψω το μεσημεριανό γάλα.Κράτησε μόλις τρία μεσημέρια.Στο τέταρτο μου πρόσθεσε και απογευματινό!Τιτικάκι-Μάνα,1-0!<br />
Μετά άρχισα τις έρευνες και την προετοιμασία!Ρώτησα διάβασα και τελικά κατέληξα..Αποφασίσαμε πρώτα να σταματήσουμε τις βραδυνές επιδρομές και λέω αποφασίσαμε γιατί το πρόγραμμα περιλαμβάνει απαλλαγή των δικών μου καθηκόντων και ανάθεση στον πατέρα..Πατέρα κουράγιο!<br />
Μια βδομάδα κρατάει η όλη ιστορία!Μετά το μωρό παίρνει τον ύπνο μονορούφι!!Έτσι μου είπαν,χάρηκα και γω..Μετά αναλογίστηκα πως μια βδομάδα για μένα των 30 Μαΐων είναι σταγόνα στον ωκεανό,σαν διακοπές κάπου,κάπως,κάποτε μέσα στον χωροχρόνο.Για το τιτικάκι όμως του ενός έτους και κάτι ψιλά μια βδομάδα αναλογεί,δε ξέρω,σε μια αιωνιότητα..Ζόρικα τα πράγματα!!<br />
Την πρώτη νύχτα έλουσε η απόλυτη αποτυχία.Ήρθε τόσο γρήγορα,σχεδόν αστραπιαία.Με το που την πήρε αγκαλιά ο μπαμπά της,έβγαλε μια σπαραχτική φωνή.Μαμά φώναξε και σχεδόν άκουσα την καρδιά μου να σπάει σε χίλια κομμάτια..Με κινήσεις άγριου θηλαστικού της ζούγκλας,πήρα το μικρό μου και το θήλασα.Καληνύχτα,μπαμπά και με συγχωρείτε αλλά σήμερα δεν θα χρειαστούμε την βοήθειά σας..<br />
Την επόμενη νύχτα,δυστυχώς για μένα και το τιτικάκι ο μπαμπάς μας ήταν πιο αποφασιστικός!Το ίδιο σπαραχτικό κλάμα,οι ίδιες φωνές απόγνωσης αλλά ο μπαμπάς δεν λυγίζει..Με περίσσια υπομονή,μα που την βρήκε(!),νανουρίζει το μπεμπάκι και που και που το συνετίζει..Η μπέμπα κλαίει,Χριστέ μου περνάει το σύνδρομο στέρησης,εγώ κλαίω,Χριστέ μου και γω σύνδρομο στέρησης περνάω..!Έφυγα από το δωμάτιο για να μην νιώθει πως είμαι εκεί και δεν της δίνω σημασία, πως δεν νοιάζομαι..Βλέποντας την ανατολή,πάνω από την Φορτέτζα ,πίσω από τη θάλασσα ήμουν σίγουρη πια πως δεν με νοιάζει.Θα τη θηλάσω μέχρι να πάει δευτέρα δημοτικού!Θα τη θηλάσω μέχρι να μου πει<br />
-Μαμά,δεν θέλω άλλο!!<br />
Ξαφνικά,τίποτα.Ξαφνικά ησυχία..Ακροβατώντας στα δάχτυλα των ποδιών,σαν ένας άλλος αλλόφρων μαύρος κύκνος,μπήκα στο υπνοδωμάτιο.Το τιτικάκι κοιμόταν αγκαλιά με τον μπαμπά της!Ω,ναι τα καταφέραμε,που λέει και η Ντόρα!!<br />
Το πρωί πια,άλλη μια κρίση μου χτύπησε την πόρτα..Ανυπομονούσα να ξυπνήσει για να την πάρω αγκαλιά να την πνίξω στα φιλιά και φυσικά να την θηλάσω!Με το που άνοιξε τα μάτια της ως δια μαγείας βρέθηκε στα χέρια μου!'Αντε μπεμπουλόνι μου, 6 και σήμερα..<br />
<br />
<br /></div>titi lalahttp://www.blogger.com/profile/09902797249705937997noreply@blogger.comΡέθυμνο, Ελλάς35.366866 24.47472800000002735.173625 24.289316500000027 35.560107 24.660139500000028tag:blogger.com,1999:blog-2399581208838761069.post-21589459154803649962011-06-17T15:28:00.000-07:002011-06-17T15:28:33.573-07:00Ας αρχίσουν οι ροκιές!!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiGhW4d83GA97moNaoJuTWijg1U0AnZxg7F-3IDSCJEa2XDNADi5xgof8pGnEcr8F6Pqdm9-Jl3AvIEpd1QgcP9f0_ZXpLC7t8aRqnsyMeTZ3PlPS0JkqsixOOsuCjnXOZepLLyildhu8z/s1600/gian.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiGhW4d83GA97moNaoJuTWijg1U0AnZxg7F-3IDSCJEa2XDNADi5xgof8pGnEcr8F6Pqdm9-Jl3AvIEpd1QgcP9f0_ZXpLC7t8aRqnsyMeTZ3PlPS0JkqsixOOsuCjnXOZepLLyildhu8z/s1600/gian.jpg" /></a></div> Την κλίση στην καλή μουσική,μας την έχει επιδείξει και αποδείξει το τιτικάκι από τα πολύ μικρά της(βλ.<a href="http://titikakitsomp-tsomp.blogspot.com/2010/12/blog-post.html">Μουσική παιδεία</a>).Το ότι είναι τρελό ροκάκι όμως το κράταγε σαν επτασφράγιστο μυστικό, κρυμμένο στα επιμελώς ατημέλητα μαλλιά της!Αφορμή για να αποκαλυφθεί ήταν μια συναυλία..ή μάλλον καλύτερα <b>Η</b> συναυλία!!<br />
Γνωρίζαμε την ημερομηνία εδώ και καιρό.Κάναμε σχέδια για την πρώτη μας,μετά τιτικίου,συναυλία που άργησε δυο χρόνια..Εγώ ακροβατούσα ανάμεσα στο ναι μεν θέλω και πως να μη θέλω αλλά έχουμε και ένα παιδί και που να αφήσεις,μάνα,το παιδί βραδιάτικα να τρέχεις για πουρνάρια??Ο πατέρας ήταν πιο σίγουρος.<br />
-Το τιτικάκι θα πάει συναυλία!!<br />
Ναι, έλεγα και γω και το μυαλό μου κάλπαζε σε ποτάμια δακρύων,του μπεμπονίου και δικά μου.Του μπεμπονίου από τον φόβο δυνατής ροκ μουσικής και των δικών μου για την αδικοχαμένη βουτηγμένη στην μπύρα,συναυλία!Σκεφτόμουν τρόπους αντιμετώπισης και κατάστρωνα σχέδια προς αποφυγή δακρύων και παραμονής τιτικίου στο σπίτι.Ευτυχώς τα σχέδια μου ναυάγησαν και δεν έμεινε ρουθούνι!!Λίγο το ότι ήταν μεσοβδόμαδα λίγο ότι ήθελα να έρθει μαζί μας αλλά και να μην ήθελα ο Νέρο είναι ακόμη πολύ μικρός για να μας κάνει την νταντά!!!<br />
<a name='more'></a><br />
Η έκπληξη όμως και το ότι ήρθα προ τετελεσμένων γεγονότων έπαιξε το καταλυτικό ρόλο.Φρόντισε ο μπαμπάς μας για αυτό και τα μαγικά χαρτάκια έκαναν την εμφάνισή τους σε περίοπτη θέση πάνω στο τραπέζι!Τώρα πια πολύ αργά για δάκρυα ,μάνα!!Θα πας και θα πεις και ένα τραγούδι!Βρε ας πάω εγώ χωρίς παράπλευρες απώλειες και όχι ένα, όλα τα τραγούδια θα τα πω!!!<br />
Η πολυπόθητη μέρα έφτασε!Κάναμε τα αφρό λουτρά μας από νωρίς,ετοιμάσαμε τις αλλαξιέρες μας τα νερά μας,τα βιολογικά μπισκότα μας.Βάλαμε τα τζινάκια μας,μια που το απαιτούσε η μέρα,ο τόπος και ο τρόπος και βουυυρ!!!!<br />
Φτάσαμε και κατευθυνθήκαμε στις θέσεις μας βάση σχεδίου.Ναι μεν μπροστά αλλά με λίγο κόσμο,μιας και οι θέσεις μας πρόσφεραν από προφίλ μπόλικο.Άνετα για να χωράει και το καρότσι και μακρυά από τα ηχεία μην έχουμε αναταράξεις!!Όλα έτοιμα.Διάθεση φοβερή και οι τρεις μας και τα μπυράκια,όπως επιβάλλεται άλλωστε,στο χέρι.<br />
Τα φώτα χαμηλώνουν και οι ροκιές αρχίζουν.Το τιτικάκι χαλαρό,τόσο χαλαρό που ανησυχώ!Τραγούδι δεύτερο και το μπεμπόνι ψιλοκουνιέται,ρυθμικά πάντα!Στο τρίτο τραγούδι χειροκροτούσε κιόλας!Εδώ έχουμε ένα εκκολαπτόμενο μεταλλάκι!!Όταν άρχισε να κουνάει το κεφάλι της και να ανεμίζουν τα μαλλιά της σιγουρεύτηκα..Σιγουρεύτηκα πως άκουγε.Όταν ήταν στην κοιλία μου άκουγε.Αυτός ήταν ο λόγος που όχι απλά δεν φοβήθηκε αλλά το απόλαυσε κιόλας.Οι ήχοι ήταν γνώριμοι,τους είχε ακούσει τόσες φορές κατά την διάρκεια των εννέα μηνών!Μόνο που τότε χόρευε στην κοιλιά μου.Τώρα χόρευε στην αγκαλιά του μπαμπά της!<br />
Το μπεμπόνι άντεξε σχεδόν την μισή συναυλία.Μετά ήρθε στην αγκαλιά μου και ζητούσε επίμονα το "ατό"της!Την θήλασα και αποκοιμήθηκε.Στα αυτιά της δεν έφταναν πια οι ροκιές.Κοιμόταν ατάραχη στο καρότσι της.Όσο για μας,απολαύσαμε όσο τίποτα την πρώτη συναυλία που πήγαμε οι τρεις μας.Πάντα τέτοια!!!<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<i><br />
</i><br />
<i>14/06/2011 </i><br />
<i>Γιάννης Αγγελάκας</i></div>titi lalahttp://www.blogger.com/profile/09902797249705937997noreply@blogger.comΡέθυμνο, Ελλάς35.365535988356847 24.46655235937498735.172294988356846 24.281140859374986 35.558776988356847 24.651963859374987tag:blogger.com,1999:blog-2399581208838761069.post-39996354237409870042011-06-07T09:38:00.000-07:002011-06-08T13:46:52.068-07:00Στο μπαλκόνι ολοταχώς!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgal8fLoifDOA6CxlyNk9c4o44nXShNCKVWnzHtkRimoySCZZjJhkgjcsYFfIqWXtSnywfXVJAhULY1RfKWNP788f5SNzJYjtPUOGyb0ZlLOyvZbiY6Q15FggQygmgq2vg3E18S-2lRoUq/s1600/DSC00734.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgal8fLoifDOA6CxlyNk9c4o44nXShNCKVWnzHtkRimoySCZZjJhkgjcsYFfIqWXtSnywfXVJAhULY1RfKWNP788f5SNzJYjtPUOGyb0ZlLOyvZbiY6Q15FggQygmgq2vg3E18S-2lRoUq/s320/DSC00734.jpg" width="320" /></a></div><br />
Την αγάπη για τα λουλούδια μου την μετέδωσε από πολύ νωρίς μια αγαπημένη μου θεία.Ακόμη θυμάμαι,κάθε φορά που πήγαινα στο σπίτι όπου έμενε παλιά,σε μια συνοικία της Θεσσαλονίκης,το πλημμυρισμένο από λουλούδια μπαλκόνι της.Εκεί, σ' εκείνο το μπαλκόνι, καθόμουν κρυμμένη ανάμεσα σε γλάστρες κάθε λογής με τις ώρες.Τους ψιθύριζα γλυκόλογα και τους σιγοτραγουδούσα..Ιδιαίτερη αδυναμία έδειχνα στους κάκτους.Όλο τους γυρόφερνα και τους πείραζα και μόλις με έπαιρνε χαμπάρι η θεία,έβγαινε τρέχοντας στο μπαλκόνι για να μας σώσει.Εμένα από τους κάκτους και τους κάκτους από εμένα!Τότε δεν ήξερα γιατί με μάγευαν οι κάκτοι.Αργότερα κατάλαβα πως ήταν η αναμονή που έτρεφε την αδυναμία μου.Η αναμονή ενός ολόκληρου χρόνου για να να ανθίσει μια και μοναδική φορά..Μια φορά που πριν προλάβεις καν να το συνειδητοποιήσεις, έχει κιόλας ρίξει τον ανθό του!Από τον κήπο πια,πολλά χρόνια μετά,αυτής της θείας διάλεξα τους πρώτους μου κάκτους, που θα με συντρόφευαν στο πρώτο μου φοιτητικό σπίτι.<br />
Και να μαι τώρα εδώ,χιλιόμετρα και χρόνια μακρυά από το πατρικό μου.Με όλα να μοιάζουν πιο όμορφα από απόσταση.Να νοσταλγώ αυτά που δεν είχα ποτέ φανταστεί πως θα μου λείψουν..Τον σγουρό βασιλικό που είχε η γιαγιά μου φυτεμένο στον τενεκέ και κάθε αγουροξυπνημένο πρωινό του καλοκαιριού,έτριβα τα μυρωδάτα φύλλα του, πάνω στο ταλαιπωρημένο μου δέρμα από τα τσιμπήματα των κουνουπιών.Τα πράσινα φύλλα των κρεμμυδιών,που σε κάθε μου διάλειμμα από το παιχνίδι έκοβα και έτρωγα,χωρίς καν να τα πλύνω..<br />
<a name='more'></a><br />
Θυμάμαι μια φορά,ενώ έπαιζα αμέριμνη στην αυλή της γιαγιάς,την έβλεπα από μακριά,μαζί με μια γειτόνισσα,όλο να κόβουν,να δείχνουν και να μουρμουρίζουν.Αποφάσισα να πάω πιο κοντά μήπως και ξεδιαλύνω το μυστήριο!Ήμουν άλλωστε παιδί των εξερευνήσεων και "των πέντε φίλων". Πλησίασα και τις άκουσα να λένε διάφορα ονόματα που αντιστοιχούσαν στα ανάλογα φυτά.Πότε,πότε σταματούσαν,η γειτόνισσα θαύμαζε τα λουλούδια της γιαγιάς και ύστερα της ζητούσε σαν αντάλλαγμα του θαυμασμού,φύτρα.Σε μια από αυτές τις στάσεις,τις στάσεις του θαυμασμού επί πληρωμής,άκουσα να αναφέρονται σε πατάτες που όμως δεν μπορούσε να της δώσει η γιαγιά μια και δεν υπήρχε φύτρα..<br />
-Αυτό είναι όλο?αναρωτήθηκα.Χωρίς να χάσω χρόνο,ξεπατώνω την "πατάτα"που δεν ήταν άλλο από βολβός λουλουδιού.Ανάμεικτα συναισθήματα με πλημμύρισαν,περηφάνια που κατάφερα να βγάλω την πατάτα και απογοήτευση,μιας και είχα καταλάβει πως αυτή η αλλιώτικη απ' όλες τις άλλες πατάτες δεν θα έφτανε στο τηγάνι.Τα συναισθήματα της γιαγιάς μου από την άλλη ήταν ξεκάθαρα.Δεν εκτίμησε τη βοήθεια που θέλησα να της προσφέρω!!Η γειτόνισσα πάντως ακόμη γελά..<br />
Το τιτικάκι τρελαίνεται να μυρίζει τα λουλούδια,να κόβει τα φυλλαράκια της ρίγανης να χαϊδεύει το θυμάρι και τον βασιλικό.Που και που της ξεφεύγει και κόβει λίγο παραπάνω..Που και που μου ξεφεύγει και την μαλώνω.Πιο πολύ απ' όλα όμως της αρέσει να παίρνει το φτυαράκι της και να σκαλίζει τη γλάστρα της παρέα με τον Νέρο.Ξεκαρδίζεται στα γέλια κάθε φορά που πέφτει έξω από τη γλάστρα το χώμα και ο Νέρο σαν σκούπα απίστευτης ταχύτητας και αποτελεσματικότητας,το εξαφανίζει!<br />
-Θεία,μεγάλωσα.Έχω το δικό μου μπαλκόνι,τα δικά μου λουλούδια και τους δικούς μου κάκτους να περιμένω να ανθίσουν..κι όταν το μωρό μου είναι στο μπαλκόνι,τρέχω να το σώσω από τους κάκτους και τους κάκτους από τα χέρια του..</div>titi lalahttp://www.blogger.com/profile/09902797249705937997noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2399581208838761069.post-70093504617688653842011-06-03T14:26:00.000-07:002011-06-05T02:21:59.004-07:00Μικρός Αναγνώστης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOQnZm3kRbJbB6gn2UXipffR20b_oBYHuxyACm8mXqS4tvOlruJBejOe-FDCx99peM7MjUvaBycHqU1ZH4yEzn3R97OTUUE5cUVnzlBBGEADRVViJZCJurhExV2Zj3Ndmf-sgmWYhZG__5/s1600/mikros_anagnostis_banner.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="144" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOQnZm3kRbJbB6gn2UXipffR20b_oBYHuxyACm8mXqS4tvOlruJBejOe-FDCx99peM7MjUvaBycHqU1ZH4yEzn3R97OTUUE5cUVnzlBBGEADRVViJZCJurhExV2Zj3Ndmf-sgmWYhZG__5/s320/mikros_anagnostis_banner.jpg" width="320" /></a></div> Μια αγαπημένη φίλη,μια φίλη με ευαισθησίες μας μύησε στον κόσμο του Μικρού Αναγνώστη.Ο Μικρός Αναγνώστης προτείνει ,παρουσιάζει αλλά και δίνει το λόγο στα παιδιά να γράψουν τις δικές τους ιστορίες.Το τιτικάκι βέβαια, είναι πολύ μικρό για να γράψει τη δική του ιστορία αλλά δεν έχει κανένα πρόβλημα να ακούσει τις ιστορίες άλλων παιδιών!Κάθεται αναπαυτικά στην αγκαλιά μου, κοιτώντας την οθόνη του υπολογιστή.Μου λέει την αγαπημένη της λέξη: -Ατό,ατό..και το παραμύθι αρχίζει!Γελάει όλο ικανοποίηση και τεντώνει καλά καλά τα αυτάκια της!!Τα παραμύθι,ευτυχώς για το μπεμπόνι που βαριέται εύκολα,δεν κράτησε πολύ,μιας και είναι γραμμένο από παιδιά!!Τέλος το παραμύθι,τέλος και οι αγκαλιές..όσο χάρηκες,χάρηκες μάνα!<br />
<a name='more'></a><br />
Εκτός από τις ιστορίες που είναι γραμμένες από παιδιά,κάθε εβδομάδα ανακαλύπτεις μια νέα ιστορία από αγαπημένους συγγραφείς,διαβασμένες από γνωστούς ηθοποιούς.<br />
Κρατώντας ένα βιβλίο στα χέρια σου ,σπάνια αναρωτιέσαι πόσοι άνθρωποι δούλεψαν γι΄αυτό.Ο Μικρός αναγνώστης αποκαλύπτει στους μικρούς του φίλους,τους ανθρώπους που είναι καλά κρυμμένοι πίσω από τα γράμματα και κάτω από τις ζωγραφιές, που βρίσκονται στις σελίδες των βιβλίων.<br />
Η παιδική ιστορία που κέρδισε αυτήν την εβδομάδα είχε το θέμα: <a href="http://www.mikrosanagnostis.gr/mikrossygrafeas.asp">Γράψε,μη φοβάσαι</a> και αναφερόταν στον παιδικό εκφοβισμό..Το καινούργιο θέμα,που θα εμπνεύσει μικρούς συγγραφείς είναι : Η περιπέτεια μιας γάτας !<br />
<br />
<a href="http://www.mikrosanagnostis.gr/">Μικρός Αναγνώστης</a><br />
<br />
<br />
<i><b>Καλή σας επιτυχία!!</b></i></div>titi lalahttp://www.blogger.com/profile/09902797249705937997noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2399581208838761069.post-85986987514870324962011-05-26T06:14:00.000-07:002011-06-05T02:24:29.152-07:00Τα πρέπει και τα θέλω<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifX4zeQlrKS6rf3wgoTtJhkPwlqvSF4ZctDSgarAGp7QqNcQVCEOvlEiz7Gui9hCvOrsoooaGqeInTci52paMPLvZ3xOxhW19sbcC86ZMunDK1djaL923OAdXdgGBRrywROHblGebOErzn/s1600/081106clothes.gif" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifX4zeQlrKS6rf3wgoTtJhkPwlqvSF4ZctDSgarAGp7QqNcQVCEOvlEiz7Gui9hCvOrsoooaGqeInTci52paMPLvZ3xOxhW19sbcC86ZMunDK1djaL923OAdXdgGBRrywROHblGebOErzn/s1600/081106clothes.gif" /></a></div> Πρέπει να θέλω?ή μήπως θέλω και πρέπει?Από μικρή κάθε φόρα που κάποιος μου έλεγε τι πρέπει να κάνω, κατέβαζα τα μούτρα μου και έκανα του κεφαλιού μου..Στην περίοδο της εφηβικής επανάστασης,αποφάσισα να μην ξαναακολουθήσω τα πρέπει και να πράττω μόνο "θέλω".Είχα γράψει παντού την φράση του Οδυσσέα Ελύτη<i> <span class="Apple-style-span" style="color: purple;">"πιάσε το πρέπει από το γιώτα και γδάρε το ίσαμε το πι"</span> </i>και κάθε που λιγοψυχούσα την διάβαζα και έπαιρνα κουράγιο..<br />
Μεγαλώνοντας οι δυνάμεις μου λιγόστευαν, κατέβαζα τα μούτρα μου και έκανα αυτό που έπρεπε..Όσο περνούσαν τα χρόνια τα πρέπει έσταζαν σιγά σιγά στην ψυχή μου και την μόλυναν ανεπανόρθωτα,διαπίστωσα ότι αυτό που πολεμούσα ήταν ο ίδιος μου ο εαυτός.Ήμουν ένα μεγαλοπρεπέστατο πρέπει από την κορφή ως τα νύχια!!Ήμουν ένα πρέπει που πιο πρέπει δεν γίνεται..Και τα θέλω που διαλαλούσα τόσα χρόνια τι ήταν?μασκαρεμένα πρέπει.Ήταν μασκαρεμένα πρέπει.<br />
<a name='more'></a><br />
Βρε λες να συμβιβαστώ?αφού πρέπει ,δεν πρέπει?Η κοινωνία μας άλλωστε είναι φτιαγμένη πάνω στα πρέπει.Αυτό δεν είναι που χωρίζει τα δίποδα από τα τετράποδα?Τα δίποδα "πρέπει",τα τετράποδα "θέλω"..<br />
Εγώ δηλαδή όταν θέλω είμαι τετράποδο??<br />
Μια φωνή με έβγαλε από τη σφαίρα του παραλογισμού..Το τιτικάκι προσπαθεί να ανοίξει το συρτάρι και να πετάξει όλα τα φρεσκοπλυμένα και καλοσιδερωμένα ρούχα στο πάτωμα!!<br />
-Όχι βρε μπεμπόνι μου δεν πρέπει!!!...είπα και έτρεξα κοντά της για να γλιτώσω τον κόπο μου.Ξαφνικά φωτίστηκε το πρόσωπό μου και έλαμψαν τα μάτια μου,γονάτισα δίπλα στη μικρή μου,της άνοιξα καλά-καλά το συρτάρι και την άφησα να αποφασίσει..Να αποφασίσει ανάμεσα στο πρέπει και στο θέλω.Κοιτώντας με ,δύσπιστα στην αρχή αλλά χωρίς να μπορεί να αντισταθεί στο θέλω της, πήρε το πρώτο ρούχο και χαμογελώντας πονηρά,το πέταξε στο πάτωμα..Άδειασε όλο το συρτάρι.Το πάτωμα γέμισε χρώματα,τα χρώματα μας γέμισαν γέλια και τα γέλια μας χάρισαν φιλιά!<br />
Περήφανη για τη συμπεριφορά μου,ένιωσα πως ξαναγεννήθηκα,πως ελευθερώθηκα!Είχα αφήσει το παιδί μου να κάνει ότι θέλει.Ζήτω τα θέλω!!Μα για μια στιγμή..Η πράξη φέρνει αντίδραση και τα θέλω πρέπει!!<br />
Το "θέλω" μας ήταν να πετάξουμε όλα τα ρούχα στο πάτωμα,το "πρέπει"μας είναι να τα μαζέψουμε,να τα διπλώσουμε και να τα βάλουμε στη θέση τους!<br />
<b><span class="Apple-style-span" style="color: purple;">-Τίτα έλα να βοηθήσεις τη μαμά!!!</span></b><br />
<b><br />
</b><br />
<br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'Lucida Grande', Verdana, Arial, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 16px;"></span><br />
<div style="font-size: 1.05em; text-align: center;"><span style="color: black;"><u>ΚΑΙ ΜΕ ΦΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΘΑΝΑΤΟΝ (3) </u></span></div><div style="font-size: 1.05em;"></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: black;">Είσαι νέος – το ξέρω – και δεν υπάρχει τίποτε.</span></div><span style="color: black;"></span><br />
<div style="text-align: center;"><span style="color: black;">Λαοί, έθνη, ελευθερίες, τίποτε.</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: black;">Όμως ε ί σ α ι. Και την ώρα που</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: black;">Φεύγεις με το ‘να πόδι σου έρχεσαι με τ’ άλλο</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: black;">Ερωτοφωτόσχιστος</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: black;">Περνάς θέλεις – δε θέλεις</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: black;">Αυλητής φυτών και συναγείρεις τα είδωλα</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: black;">Εναντίον μας. Όσο η φωνή σου αντέχει.</span></div><br />
<div style="font-size: 1.05em;"></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: black;">Πώς της παρθένας το τζιτζίκι όταν το πιάνεις</span></div><span style="color: black;"></span><br />
<div style="text-align: center;"><span style="color: black;">Πάλλονται κάτω απ’ το δέρμα σου οι μυώνες</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: black;">Ή τα ζώα που πίνουν κι ύστερα κοιτούν</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: black;">Πώς σβήνουν την αθλιότητα: ίδια εσύ</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: black;">Παραλαμβάνεις απ’ τους Δίες τον κεραυνό</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: black;">Και ο κόσμος σού υπακούει. Εμπρός λοιπόν</span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: black;">Από σένα εξαρτάται. Τάχυνε την αστραπή</span></div><br />
<div style="font-size: 1.05em; text-align: center;"><span style="color: black;">Πιάσε το ΠΡΕΠΕΙ από το ιώτα και γδάρε το ίσαμε το πι.</span></div><div style="font-size: 1.05em; text-align: center;"><span style="color: black;"><b>ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ ”Ο ΜΙΚΡΟΣ ΝΑΥΤΙΛΟΣ</b></span></div><br />
<div style="text-align: center;"> </div></div>titi lalahttp://www.blogger.com/profile/09902797249705937997noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2399581208838761069.post-25700104537317471602011-05-23T10:03:00.000-07:002011-05-23T10:04:49.664-07:00Κανόνες "οδικής" συμπεριφοράς?τρώγεται??<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6fSG4jrrlIAbEJyiVREGwB8fkwm-g4W1UvgfVOU3VSKhIX0mkFqTQM710u6YOOXiAuY_sHvUyXA7omosVjzU0Nf0aGAjnU82V8iMU7IpdNRgT7baMMROoCCZODyoV3pKvdKed1tabL2Og/s1600/cartoon-cars-clipart-2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="138" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6fSG4jrrlIAbEJyiVREGwB8fkwm-g4W1UvgfVOU3VSKhIX0mkFqTQM710u6YOOXiAuY_sHvUyXA7omosVjzU0Nf0aGAjnU82V8iMU7IpdNRgT7baMMROoCCZODyoV3pKvdKed1tabL2Og/s320/cartoon-cars-clipart-2.jpg" width="320" /></a></div> Ζέστανε ο καιρός,μεγάλωσαν οι μέρες και γλύκαναν οι νύχτες!Εμείς,που αγαπάμε τις βόλτες,δεν τις στερηθήκαμε καμιά στιγμή του χρόνου.Τώρα όμως έφτασε η ώρα για μεγάλες,παραθαλάσσιες καροτσάδες..Έτσι σκέφτηκα στην αρχή της άνοιξης και είπα να το κάνω και πράξη!Λογάριαζα όμως χωρίς τον ξενοδόχο..<br />
<div> Το τιτικάκι είναι ο ξενοδόχος??Αυτό πετάει την σκούφια του για βόλτες.,Ε,τι?μήπως, εσύ κουρασμένη μάνα?εσύ?Εγώ αν είχα και δεύτερη,θα την πετούσα κι αυτή!!Τότε ποιος?ποιος είναι αυτός που μπορεί στην καλύτερη περίπτωση, να χαλάσει μια παιδική βόλτα?Την χειρότερη απλά δεν θέλω ούτε να την σκέφτομαι..Η απάντηση είναι ο οδηγός!Ο οδηγός αυτοκινήτου,ο οδηγός μηχανής,ο οδηγός φορτηγού..και πιο συγκεκριμένα ο <b><u>ασυνείδητος</u></b> οδηγός..!<br />
<a name='more'></a><br />
Η περιοχή που επιλέξαμε να εγκατασταθούμε είναι ας το πω ευγενικά υποβαθμισμένη.Θα μου πεις και τότε γιατί την επιλέξατε?μα για τη θέα της..!Μπορεί να μην υπάρχουν πεζοδρόμια αλλά η θάλασσα είναι στα 10..βήματα!Μπορεί να μην υπάρχουν διαβάσεις για τους πεζούς αλλά το βράδυ νανουρίζεσαι από το παφλασμό των κυμάτων!Δεν υπάρχουν ούτε φανάρια αλλά ποιος νοιάζεται όταν όλα μυρίζουν θάλασσα??<br />
Έτσι μια μέρα,λίγο πριν γιορτάσουμε τα πρώτα μας γενέθλια,βγήκαμε για καροτσάδα στον ήλιο και τη θάλασσα..Γνωρίζοντας,βεβαίως βεβαίως τις κακές συνθήκες,τα μάτια μου είναι 44 και μαζί με της γιαγιάς και της νονάς που μας συνόδευαν έφτασαν τα μάτια μας να είναι <b>72</b>!Κεφάτοι και χαρούμενοι απολαμβάναμε την βόλτα μας,μέχρι που έφτασε η ώρα να περάσουμε απέναντι..Πάντα περνάω από το ίδιο σημείο,από εκεί που έχω την καλύτερη ορατότητα και από εκεί που δεν χρειάζεται να κάνω το καρότσι πάνω-κάτω και να χάνω πολύτιμα δευτερόλεπτα.Έτσι και τότε..Περιμέναμε υπομονετικά,έως ότου αδειάσει ο δρόμος κοιτάζοντας και οι τρεις μας.Ένα αυτοκίνητο σταματάει και ο οδηγός του μας κάνει νόημα να περάσουμε.Την ευχαριστώ και προχωράω κοιτώντας από την αντίθετη κατεύθυνση και σκεπτόμενη πως γίνονται και θαύματα,μιας και στην πόλη την οποία ζούμε είναι σπάνιο φαινόμενο να δώσουν προτεραιότητα στον πεζό..ίσως ,σκέφτομαι πως έφταιγε το γεγονός πως ήταν γυναίκα και πιο συγκεκριμένα μάνα..Συνεχόμενο κορνάρισμα με βγάζει από τις σκέψεις μου και μην μπορώντας να κάνω τίποτα άλλο σφίγγω όσο πιο δυνατά μπορώ τα χερούλια του καροτσιού πάνω στο σώμα μου..Όταν συνειδητοποιώ πως έχουν αποφευχθεί τα χειρότερα και το μωρό μου συνεχίζει να κουνάει χαρούμενα τα ποδαράκια του μην έχοντας καταλάβει τίποτα απευθύνομαι στον οδηγό,χωρίς να βρίσω χωρίς να φωνάξω,αποκαμωμένη μόνο από τον φόβο -Που πας,άνθρωπε του Θεού?ίσως να χα ανάγκη απλά να αναφέρω το όνομά Του για να πάρω κουράγιο.Η απάντησή του ήρθε σαν κεραυνός και με αποσβόλωσε -Και που ξέρω εγώ μωρή πως θες να περάσεις?<br />
Ο ασυνείδητος οδηγός αυτός δεν ήρθε από το απέναντι ρεύμα όπως μπορεί να υποθέσει κανείς.Προσπέρασε το σταματημένο αυτοκίνητο που μας έδωσε προτεραιότητα και ερχόταν με φόρα κατά πάνω μας.Πιο συγκεκριμένα πάνω στο μωρό μου..Όταν με ρώτησε αργότερα ο μπαμπάς της μπέμπας για στοιχεία του αυτοκινήτου αυτού,δεν θυμόμουν τίποτα,μπερδεμένα χρώματα, μπερδεμένα όλα.Ένα όμως έμεινε ξεκάθαρο στο μυαλό μου..Το παιδικό καθισματάκι στο πίσω κάθισμα.Ο οδηγός αυτός ήταν <b>πατέρας</b>..</div><div> </div></div>titi lalahttp://www.blogger.com/profile/09902797249705937997noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2399581208838761069.post-72909767796730926352011-05-01T05:52:00.000-07:002011-05-01T06:22:08.709-07:00Ονειροπαγίδα..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNOBm8oQQ11_JJ6-VdtYOCuD9F3QFXZ983EbtVRz0qgFqy6ucm5jALDGFAMlvf1yGWUoTc945D6qj5gr1r-SXwQpsdcXpLhMMUOdmOT3nELOke2jJ5gdipq6asNSoZvOOKnFKI23ivei4c/s1600/dreamcatcher-green.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNOBm8oQQ11_JJ6-VdtYOCuD9F3QFXZ983EbtVRz0qgFqy6ucm5jALDGFAMlvf1yGWUoTc945D6qj5gr1r-SXwQpsdcXpLhMMUOdmOT3nELOke2jJ5gdipq6asNSoZvOOKnFKI23ivei4c/s320/dreamcatcher-green.jpg" width="188" /></a></div> Από τον καιρό της κοιλιάς ο κόσμος σου,αλλάζει.Έχεις άλλα μάτια,ενίοτε της κουκουβάγιας,άλλα αυτιά,άλλο μυαλό..Σαν από λήθαργο ξυπνάνε ένστικτα πρωτόγνωρα και σε κάνουν να αναρωτιέσαι, που στα βάθη της ψυχής σου ήταν θαμμένα!Η "άνοιξη " επηρεάζει ξεκάθαρα και τους δύο υποψήφιους γονείς..Σε βαθμό παρεξήγησης..!Πρόσεξε πως θα κάτσεις μα και πως θα σηκωθείς!Μη σκύβεις,μη κουράζεσαι,μη,μη και μη..Αν δεν το πάρεις απόφαση,μάνα,πως έτσι θα είναι και οι 9 μήνες δεν σε βλέπω να την βγάζεις καθαρή!Ήρθε η ώρα να κακομάθεις ή μάλλον καλύτερα να καλομάθεις τον εαυτό σου και να το απολαύσεις,εντάξει όσο μπορείς,του μήνες που έρχονται.Δεν είπαμε δα πως είσαι και άρρωστη,απλά ολίγον έγκυος!!!!<br />
Είναι η πρώτη φορά που νοιάζεσαι πραγματικά και με όλο σου το είναι,το σώμα,το μυαλό,τις αισθήσεις, για κάποιον εκτός από τον εαυτό σου!!Αυτό το μυαλό έχει σπάσει προ πολλού κάθε ρεκόρ ταχύτητας.Τρέχει με ξέφρενους ρυθμούς και βυθίζεται σε περίεργα σενάρια.Προσπαθεί να προνοήσει τα πάντα και να προφυλάξει το πολύτιμο μπιζελάκι από κάθε κακοτοπιά..Προστατευτικά για τις πρίζες έχουμε?Περίμενε τουλάχιστον να γεννήσεις,μάνα..<br />
<a name='more'></a><br />
Έφτασε η ευλογημένη ώρα και επιτέλους κρατάς το μονάκριβο μωρό σου στην αγκαλιά..Περίμενες σχεδόν με ανυπομονησία και τώρα?Το θηλάζεις με ευλάβεια και τα μάτια σου καρφωμένα πάνω του,από φόβο μήπως και στραβοκαταπιεί..Περιμένεις όση ώρα και να χρειαστεί για να ρευτεί και το γιορτάζεις κιόλας.Μήπως κρυώνει?να του βάλω άλλη μια κουβέρτα?Τα χεράκια του είναι κρύα..Ωχ,ίδρωσε να το ξεσκεπάσω..Αλλά για μια στιγμή,μήπως αρρωστήσει τώρα???Κάθε φορά που το τιτικάκι κοιμόταν κάναμε μια μικρή γιορτή!Μια βουβή γιορτή γεμάτη με κουρασμένα χαμόγελα και σήματα νίκης!!Αμέσως μετά βάζαμε το γρήγορο πρόγραμμα και προσπαθούσαμε να στριμώξουμε 24 ώρες σε 10λεπτά..!Μέσα σ' αυτά τα λίγα λεπτά όμως υπήρχε πάντα χρόνος για κλεφτές ματιές,στην κάμερα του "μεγάλου αδερφού"!Τις περισσότερες φορές δε,υπήρχε χρόνος για να μπω σαν κεραμυδόγατα και ακροβατώντας να πλησιάσω την κούνια της.Για ποιο λόγο????μα για να δω αν αναπνέει!!!!!!<br />
Με αυτά και με τ' άλλα πέρασε ο πρώτος χρόνος της ζωής του τιτικίου..Προσπαθώντας να είναι υγιής και ευτυχισμένη.Ευτυχισμένη και υγιής!Προσπαθώντας να σκέφτομαι τα πάντα πριν να συμβούν,για να ΜΗ συμβούν..Είναι βέβαια και το άλλο,δεν ήθελα ένα παιδί απόλυτα εξαρτημένο από την μάνα του που να φοβάται να αλλάξει δωμάτιο..για αυτό την άφηνα και την αφήνω να πάει όπου θέλει..και ναι,αυτό που φαίνεται πίσω από τις χαραμάδες και τις μισόκλειστες πόρτες είναι ο κατάσκοπος τιτί λαλά με τα όρθια μαλλιά και τα γουρλωμένα μάτια(!)πάντα σε ετοιμότητα και παντός καιρού..!!!<br />
Ώσπου κάποιο ξημέρωμα και αφού είχε ήδη τσιμπήσει το πρωινό,το πολύ πρωινό της μεζεδάκι,συνέχιζε τον ύπνο της αλλά κάτι φαινόταν πως την ενοχλούσε.Για μια στιγμή σκέφτηκα πως θα ξυπνήσει πάλι και δεν αντέχω να την θηλάζω ξανά..Μα δεν ξύπνησε.Η ανησυχία της γινόταν όλο και πιο έντονη..Ξεκίνησε ένα παράπονο που γρήγορα κατέληξε σε κλάμα..Το μωρό μου ονειρευόταν.Άρχισα να σκέφτομαι με ποιόν τρόπο θα μπορούσα να τρυπώσω στο όνειρό της,να ανοίξω όλες τις επτασφράγιστες βρύσες γάλακτος,να εξαφανίσω όλες τις λερωμένες πάνες και με ένα μαγικό ραβδάκι να της δώσω το χάρισμα, όπου απλώνει το χεράκι της να το φτάνει κιόλας!!Εκεί χαμένη στις σκέψεις μου και βυθισμένη στην θλίψη του δεν μπορώ να κάνω τίποτα,μα τίποτα,βλέπω ξαφνικά το μπαμπά της δίπλα της και με τις μυστικές κινήσεις που μόνο εκείνος γνωρίζει την ηρεμεί..!<i><b>Νάνι τώρα..</b></i></div>titi lalahttp://www.blogger.com/profile/09902797249705937997noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2399581208838761069.post-29263782211881104052011-03-28T15:59:00.000-07:002011-03-29T02:31:44.564-07:00Τι τρώει, μάνα, το παιδί?<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-LAgvx1XD33Vh87_bLXGdUHHCHM-l1wCht1ea3CsMpPUzO-nmKOH9XPF5NqFNo49LuwsF2jb_qs-JfGQD-FU630Wgf7_xB3Wskh1eDR1D-J-Ld-sSVmJj8HUImZepF0J_-zjg3ahhn3wD/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-LAgvx1XD33Vh87_bLXGdUHHCHM-l1wCht1ea3CsMpPUzO-nmKOH9XPF5NqFNo49LuwsF2jb_qs-JfGQD-FU630Wgf7_xB3Wskh1eDR1D-J-Ld-sSVmJj8HUImZepF0J_-zjg3ahhn3wD/s1600/images.jpg" /></a></div> Από τόπο σε τόπο υπάρχουν διαφορές.Διαφορές στα έθιμα ,στις παραδόσεις,στον τρόπο που μιλάνε,στον τρόπο που εκφράζονται, στον τρόπο που τρέφονται..Έπρεπε να φύγω από το μέρος που μεγάλωσα για να αρχίσω να προσέχω αυτές τις διαφορές και φυσικά δεν μιλάω για τους ιδιωματισμούς της γλώσσας που έτσι κι αλλιώς γίνονται αντιληπτοί από την πρώτη στιγμή!<br />
Όταν μας είπε η παιδίατρος μας πως το μπεμπόνι μας μπορούσε να φάει ψωμί (βλ.<a href="http://titikakitsomp-tsomp.blogspot.com/2010/10/blog-post_30.html">Θρέψη</a>),ήταν σχεδόν θέμα χρόνου να φάει και κουλούρι..Το θεωρούσα τόσο μα τόσο φυσικό ,όχι μόνο από άποψη σωστής διατροφής και καλής θρέψης ενός παιδιού αλλά και γιατί ήταν απόλυτα συνδεδεμένο με τα μαθητικά μου χρόνια και πιο συγκεκριμένα τα χρόνια του δημοτικού.Τόσο το κουλούρι του μπάρμπα-Αχιλλέα, που ερχόταν κάθε πρωί στο προαύλιο του σχολείου μ' ένα μεγάλο ψάθινο καλάθι ,γεμάτο μέχρι πάνω κουλούρια,όσο και η φημισμένη τυρόπιτα του Τζιάρου,που ποτέ δεν μπορείς να φας μόνο μια..<br />
<a name='more'></a><br />
Στην αρχή της έβγαζα το παραπάνω σουσάμι από φόβο μη μου πνιγεί.Όσο περνούσε ο καιρός όμως,έβλεπα πως τα κατάφερνε και της έδειχνα εμπιστοσύνη,αφήνοντας της το σουσάμι..<br />
Το τιτικάκι με τα κοφτερά της δοντάκια το ροκάνισε σιγά-σιγά και στο τέλος το έτρωγε!Έπαψα και γω να φοβάμαι και της το έδινα χωρίς ενδοιασμούς αλλά με περίσσια περηφάνια ,που η κόρη μου μεγάλωσε και μπορούσε να φάει ένα κουλούρι μόνη της!Εκτός από την περηφάνια είναι και η ηρεμία..η ηρεμία και η ησυχία που επικρατεί κάθε φορά που το τιτικάκι μασουλίσει ευτυχισμένο το κουλούρι της..Πως λοιπόν μπορώ να της το στερήσω??<br />
Αυτός είναι και ο λόγος που κουλούρι έχει γίνει το πλέον απαραίτητο αξεσουάρ(!)σε κάθε μας βόλτα.Η μπέμπα καθισμένη αναπαυτικά στο καροτσάκι της,χαζεύει και σκορπά χαμόγελα στον κόσμο ενώ κρατάει σφιχτά στα χεράκια της τι άλλο,κουλούρι!<br />
Μέχρι τώρα,στο Ρέθυμνο,στη θέα μιας μικρής μπέμπας να τρώει σουσαμένιο κουλούρι,μόνο πως τα καταφέρνουμε καλά είχα ακούσει και ίσως κάποια φορά, πως να έχω τον νου μου γιατί το σουσάμι πνιγεί..Έπρεπε να βρεθώ και πάλι στην Θεσσαλονίκη για να θυμηθώ αυτόν τον απίστευτο αυθορμητισμό,στα όρια της αγένειας καμιά φορά αλλά τόσο γοητευτικό από την άλλη,όταν έξω από έναν φούρνο κρατώντας το κουλούρι και με το χέρι απλωμένο προς το μπεμπόνι ακούω μια αυστηρή φωνή να λέει:<br />
-Καλέ, τι του δίνεις του παιδιού??<br />
Στα χαμένα της απαντάω πως δεν είναι και τόσο μικρό αλλά έχει χρονίσει..<br />
-Ε,ας είναι,θα το πνίξεις!Με αποστομώνει και φεύγει..<br />
Αφού συνήλθα και ανέκτησα τις δυνάμεις μου(!)έδωσα το κουλούρι στο τιτικάκι χαμογελώντας..Από εκείνη την στιγμή άρχισα να παρατηρώ τους ανθρώπους.Τους ανθρώπους της Θεσσαλονίκης.Όταν είδα κάποιον που είχε κατέβει στο περίπτερο με τις παντόφλες και τις πυτζάμες αλλά και την κυρία φορτωμένη με τα ψώνια και τα ρολλεϋ στα μαλλιά βεβαιώθηκα ακόμη μια φορά και για τους χαλαρούς ρυθμούς της πόλης!!Σειρά τώρα έχουν οι Σερραίοι..!!!<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
</div>titi lalahttp://www.blogger.com/profile/09902797249705937997noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2399581208838761069.post-52763411812121673622011-03-01T17:09:00.000-08:002011-03-01T17:09:38.939-08:00Και τώρα αγάπη μου οι δυο μας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> Συμπληρώνοντας το ερωτηματολόγιο για τις συνθήκες θηλασμού στην Ελλάδα,θύμωσα,μετάνιωσα,στεναχωρήθηκα και τελικά διαπίστωσα για άλλη μια φορά πόσο παραπληροφορημένοι είμαστε,στην πλειοψηφία μας ,εμείς οι νέες μάνες και πιο συγκεκριμένα οι πρωτότοκες.Ένα,ένα μετρούσα τα λάθη που έγιναν στην δική μου περίπτωση..Φούντωνα και ξεφούντωνα και αναρωτιόμουν γιατί.Γιατί δεν με συμβούλευσαν σωστά αυτοί στους οποίους εγώ εμπιστεύτηκα το παιδί μου,γιατί ,από την άλλη δεν πήρα την κατάσταση στα χέρια μου,δεν ήμουν πιο αποφασιστική..<br />
Με θυμάμαι να μένω άυπνη την νύχτα περιμένοντας να ξημερώσει για να δω το μωρό μου,για να μου φέρουν το μωρό μου.Το μωρό ,που είχε περάσει την νύχτα του μακριά μου και γω μακριά από αυτό.Όλες αυτές οι ατέλειωτες νύχτες επειδή ,όπως με πληροφόρησε μια νοσοκόμα,δεν είχα γάλα.Ναι, δεν είχα,ακόμη,αλλά αυτή ήταν η μίση αλήθεια.Στην άλλη μισή κρυβόταν ένα μωρό που τις πρώτες ώρες και μέρες τις ζωής του δεν έχει ανάγκη από καταρράκτες γάλακτος,του αρκούσαν λίγες μόνο σταγόνες,αγάπη και μια ζεστή αγκαλιά!Η ψυχολογία μιας πρωτότοκης λεχώνας είναι τόσο εύθραυστη όσο και ένα καλάθι με αυγά..Ένα καλάθι με αυγά πάνω σε μηχανάκι!Παρέα με την ομελέτα και τα άδεια από νερό μπουκάλια ξενυχτούσα στην προσπάθειά μου να κάνω το γάλα να έρθει,που όπως πίστευα είχε χάσει το δρόμο!<br />
<a name='more'></a> Οι έτσι κι αλλιώς μειωμένες μου αντοχές ώρα με την ώρα λιγόστευαν.'Άρχισα να σκέφτομαι πως όταν θα πάμε με την μικρή μου στο σπίτι μας,οι δυο μας,δεν θα της ξαναδώσω μπουκάλι.Δεν θα της ξαναδώσω πιπίλα,που παρά την παράκλησή μου να μην της δώσουν,η πιπίλα ήταν πάντα εκεί.Ευτυχώς το μικρό μου ανυπότακτο,φρόντιζε να την φτύνει μετά από ολιγόλεπτο ρουφηγματάκι!Όσες μέρες μου απόμεναν στο νοσοκομείο,θα έκανα υπομονή..<br />
Δεν θα πλέξω θεωρίες συνωμοσίας,ούτε θα κατηγορήσω όλους αυτούς που δεν με συμβούλευσαν σωστά .Θα πω απλά πως δεν ήταν σωστά πληροφορημένοι..Πως έτσι έχουν μάθει ,χρόνια τώρα και έτσι έκαναν και δυστυχώς συνεχίζουν να κάνουν..<br />
Περίπου πέντε γυναίκες γεννήσαμε εκείνη την ίδια βδομάδα.Γειτονέψαμε στον ίδιο όροφο,περάσαμε τους ίδιους πόνους ,το ίδιο άγχος,νοιώσαμε την ίδια χαρά.Ακούγαμε η μια να κλαίει το μωρό της άλλης και μη μπορώντας ακόμα να ξεχωρίσουμε τον διαφορετικό τους ήχο ,τα θεωρούσαμε όλα παιδιά μας..Από αυτές τις πέντε μάνες μόνο μια κατάφερε να θηλάσει αποκλειστικά το μωρό της.Αυτή η μια,ήμουν και είμαι εγώ.<br />
<br />
<br />
</div><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="390" src="http://www.youtube.com/embed/XILu8SnrOi4" title="YouTube video player" width="480"></iframe></div>titi lalahttp://www.blogger.com/profile/09902797249705937997noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2399581208838761069.post-5203157904692413132011-02-28T14:20:00.000-08:002011-02-28T14:20:20.550-08:00Ερωτηματολόγιο για τις συνθήκες θηλασμού στην Ελλάδα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><link href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5Cxp%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_filelist.xml" rel="File-List"></link><link href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5Cxp%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_editdata.mso" rel="Edit-Time-Data"></link><link href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5Cxp%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_themedata.thmx" rel="themeData"></link><link href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5Cxp%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtmlclip1%5C01%5Cclip_colorschememapping.xml" rel="colorSchemeMapping"></link><style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:"Cambria Math";
panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4;
mso-font-charset:1;
mso-generic-font-family:roman;
mso-font-format:other;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:0 0 0 0 0 0;}
@font-face
{font-family:"Trebuchet MS";
panose-1:2 11 6 3 2 2 2 2 2 4;
mso-font-charset:161;
mso-generic-font-family:swiss;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:647 0 0 0 159 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-unhide:no;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman","serif";
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
color:black;}
.MsoChpDefault
{mso-style-type:export-only;
mso-default-props:yes;
font-size:10.0pt;
mso-ansi-font-size:10.0pt;
mso-bidi-font-size:10.0pt;}
@page WordSection1
{size:595.25pt 841.85pt;
margin:56.65pt 56.65pt 56.65pt 56.65pt;
mso-header-margin:35.4pt;
mso-footer-margin:35.4pt;
mso-paper-source:0;}
div.WordSection1
{page:WordSection1;}
-->
</style> <br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifW6-q7HHiEAT9jClrikzohpJwr31V9KIlWYq3ToYcrzNkf4g2FBAbOUlpapIA6ndbKn_DFeH_EjU7spum4QZRyZzH4-TjU1RUnbo6Pk0LJQMY99xkTFDNXE1mpW75QOru6TByD32-V8e1/s1600/erotimatologio_banner+%25281%2529.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifW6-q7HHiEAT9jClrikzohpJwr31V9KIlWYq3ToYcrzNkf4g2FBAbOUlpapIA6ndbKn_DFeH_EjU7spum4QZRyZzH4-TjU1RUnbo6Pk0LJQMY99xkTFDNXE1mpW75QOru6TByD32-V8e1/s1600/erotimatologio_banner+%25281%2529.gif" /></a></div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><br />
</div><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><b><span style="font-family: "Trebuchet MS","sans-serif"; font-size: 12pt;">ΕΠΕΙΓΟΝ: Ερωτηματολόγιο για τις συνθήκες θηλασμού στην Ελλάδα<o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "Trebuchet MS","sans-serif";">Γιατροί και πιστοποιημένοι σύμβουλοι γαλουχίας (IBCLC), με τη συνεργασία του </span><a href="http://www.google.com/url?q=http%3A%2F%2Fwww.mitrikosthilasmos.com&sa=D&sntz=1&usg=AFQjCNFATEp5DjFs5iydRQimME5c69ALQA"><span style="color: blue; font-family: "Trebuchet MS","sans-serif";">www</span></a><a href="http://www.google.com/url?q=http%3A%2F%2Fwww.mitrikosthilasmos.com&sa=D&sntz=1&usg=AFQjCNFATEp5DjFs5iydRQimME5c69ALQA"><span style="color: blue; font-family: "Trebuchet MS","sans-serif";">.</span></a><a href="http://www.google.com/url?q=http%3A%2F%2Fwww.mitrikosthilasmos.com&sa=D&sntz=1&usg=AFQjCNFATEp5DjFs5iydRQimME5c69ALQA"><span style="color: blue; font-family: "Trebuchet MS","sans-serif";">mitrikosthilasmos</span></a><a href="http://www.google.com/url?q=http%3A%2F%2Fwww.mitrikosthilasmos.com&sa=D&sntz=1&usg=AFQjCNFATEp5DjFs5iydRQimME5c69ALQA"><span style="color: blue; font-family: "Trebuchet MS","sans-serif";">.</span></a><a href="http://www.google.com/url?q=http%3A%2F%2Fwww.mitrikosthilasmos.com&sa=D&sntz=1&usg=AFQjCNFATEp5DjFs5iydRQimME5c69ALQA"><span style="color: blue; font-family: "Trebuchet MS","sans-serif";">com</span></a><span style="font-family: "Trebuchet MS","sans-serif";"> θα στείλουν αρχές Απριλίου αναφορά στο IBFAN (<i>Διεθνής Δράση για τη Βρεφική Διατροφή, </i></span><a href="http://www.google.com/url?q=http%3A%2F%2Fwww.ibfan.org&sa=D&sntz=1&usg=AFQjCNGKRFqHfPxqipc4t79U5zobNgmVeQ"><i><span style="color: blue; font-family: "Trebuchet MS","sans-serif";">www</span></i></a><a href="http://www.google.com/url?q=http%3A%2F%2Fwww.ibfan.org&sa=D&sntz=1&usg=AFQjCNGKRFqHfPxqipc4t79U5zobNgmVeQ"><i><span style="color: blue; font-family: "Trebuchet MS","sans-serif";">.</span></i></a><a href="http://www.google.com/url?q=http%3A%2F%2Fwww.ibfan.org&sa=D&sntz=1&usg=AFQjCNGKRFqHfPxqipc4t79U5zobNgmVeQ"><i><span style="color: blue; font-family: "Trebuchet MS","sans-serif";">ibfan</span></i></a><a href="http://www.google.com/url?q=http%3A%2F%2Fwww.ibfan.org&sa=D&sntz=1&usg=AFQjCNGKRFqHfPxqipc4t79U5zobNgmVeQ"><i><span style="color: blue; font-family: "Trebuchet MS","sans-serif";">.</span></i></a><a href="http://www.google.com/url?q=http%3A%2F%2Fwww.ibfan.org&sa=D&sntz=1&usg=AFQjCNGKRFqHfPxqipc4t79U5zobNgmVeQ"><i><span style="color: blue; font-family: "Trebuchet MS","sans-serif";">org</span></i></a><span style="font-family: "Trebuchet MS","sans-serif";">) η οποία θα περιγράφει την κατάσταση στην Ελλάδα σε σχέση με το θηλασμό.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "Trebuchet MS","sans-serif";">Το IBFAN με βάση αυτήν την αναφορά θα φτιάξει δική του επίσημη αναφορά για τη χώρα μας έως τον Ιούλιο και θα την αποστείλει στον ΟΗΕ. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "Trebuchet MS","sans-serif";">Τον Σεπτέμβριο του 2011 η Ελλάδα -αντιπροσωπεία από υπουργεία κλπ- θα κριθεί στον ΟΗΕ για την πρόοδο που έχει επιδείξει σχετικά με την Σύμβαση Δικαιωμάτων του Παιδιού (θα κληθεί δηλαδή για να δώσει στοιχεία κατά πόσο τηρεί την Σύμβαση αυτή, όπου βέβαια ανήκει και ο θηλασμός -ένα από τα αναφαίρετα δικαιώματα του παιδιού).<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "Trebuchet MS","sans-serif";">Ας ελπίσουμε ότι αν συγκεντρωθούν χιλιάδες καταγγελίες γονιών να υπάρξουν επίσημες συστάσεις από τους υπεύθυνους του ΠΟΥ για το θηλασμό στη χώρα μας, και να αναγκαστούν οι πολιτικοί φορείς να επενδύσουν χρόνο και χρήμα σε καμπάνια προώθησης του μητρικού θηλασμού.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "Trebuchet MS","sans-serif";">Όσοι γονείς ενδιαφέρεστε μπορείτε να συμπληρώσετε το παρακάτω ερωτηματολόγιο και να καταθέσετε την προσωπική σας μαρτυρία-καταγγελία σχετικά με την εμπειρία που είχατε στον τοκετό και το θηλασμό και τα λάθη που έγιναν τόσο στην κλινική ή το νοσοκομείο που γεννήσατε όσο και στο ιατρείο του παιδιάτρου που παρακολουθεί το μωρό σας.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><b><span style="color: red; font-family: "Trebuchet MS","sans-serif";">Βοηθήστε την έρευνα! Κάντε την καταγγελία σας ΤΩΡΑ!<o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal"><b><span style="font-family: "Trebuchet MS","sans-serif";">Για να συμπληρώσετε το ερωτηματολόγιο (μπορείτε και ανώνυμα) πατήστε </span></b><a href="http://www.google.com/url?q=http%3A%2F%2Fwww.kwiksurveys.com%2Fonline-survey.php%3FsurveyID%3DIHNMLL_d139d5a0&sa=D&sntz=1&usg=AFQjCNFZ0zD3RI4zVxLGAO4t_Bot_ziLRg"><b><span style="color: blue; font-family: "Trebuchet MS","sans-serif";">ΕΔΩ</span></b></a><b><span style="font-family: "Trebuchet MS","sans-serif";"><o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><b><span style="font-family: "Trebuchet MS","sans-serif";">ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ!<o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "Trebuchet MS","sans-serif";">Είναι σημαντικό να έχουμε μαρτυρίες από όσο το δυνατό περισσότερα νοσοκομεία και κλινικές της χώρας, γι αυτό </span><b><span style="color: red; font-family: "Trebuchet MS","sans-serif";">σας παρακαλούμε να διαδώσετε αυτό το ερωτηματολόγιο σε όλες τις επαφές σας!</span></b><span style="font-family: "Trebuchet MS","sans-serif";"> Κυρίως σε όσες μητέρες νομίζετε ότι θα μπορούσαν να γράψουν κάτι.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: "Trebuchet MS","sans-serif";">Επίσης μπορείτε να <b>υποστηρίξετε</b> το ερωτηματολόγιο μέσω του blog/site σας ώστε να συμπεριληφθεί το link της διεύθυνσή σας στο τέλος του ερωτηματολογίου που θα συγκεντρώνει τους υποστηρικτές αυτής της έρευνας.<br />
<br />
Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε στο</span><a href="mailto:mitrikosthilasmos@gmail.com"><span style="color: blue; font-family: "Trebuchet MS","sans-serif";"> mitrikosthilasmos</span></a><a href="mailto:mitrikosthilasmos@gmail.com"><span style="color: blue; font-family: "Trebuchet MS","sans-serif";">@</span></a><a href="mailto:mitrikosthilasmos@gmail.com"><span style="color: blue; font-family: "Trebuchet MS","sans-serif";">gmail</span></a><a href="mailto:mitrikosthilasmos@gmail.com"><span style="color: blue; font-family: "Trebuchet MS","sans-serif";">.</span></a><a href="mailto:mitrikosthilasmos@gmail.com"><span style="color: blue; font-family: "Trebuchet MS","sans-serif";">com</span></a><span style="font-family: "Trebuchet MS","sans-serif";"><o:p></o:p></span><br />
<div class="MsoNormal"><br />
</div></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><br />
</div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><br />
</div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><b><span style="font-family: "Trebuchet MS","sans-serif";">Η ομάδα του Μητρικού Θηλασμού<o:p></o:p></span></b></div><div align="right" class="MsoNormal" style="text-align: right;"><a href="http://www.google.com/url?q=http%3A%2F%2Fwww.mitrikosthilasmos.com&sa=D&sntz=1&usg=AFQjCNFATEp5DjFs5iydRQimME5c69ALQA"><span style="color: blue; font-family: "Trebuchet MS","sans-serif";">www</span></a><a href="http://www.google.com/url?q=http%3A%2F%2Fwww.mitrikosthilasmos.com&sa=D&sntz=1&usg=AFQjCNFATEp5DjFs5iydRQimME5c69ALQA"><span style="color: blue; font-family: "Trebuchet MS","sans-serif";">.</span></a><a href="http://www.google.com/url?q=http%3A%2F%2Fwww.mitrikosthilasmos.com&sa=D&sntz=1&usg=AFQjCNFATEp5DjFs5iydRQimME5c69ALQA"><span style="color: blue; font-family: "Trebuchet MS","sans-serif";">mitrikosthilasmos</span></a><a href="http://www.google.com/url?q=http%3A%2F%2Fwww.mitrikosthilasmos.com&sa=D&sntz=1&usg=AFQjCNFATEp5DjFs5iydRQimME5c69ALQA"><span style="color: blue; font-family: "Trebuchet MS","sans-serif";">.</span></a><a href="http://www.google.com/url?q=http%3A%2F%2Fwww.mitrikosthilasmos.com&sa=D&sntz=1&usg=AFQjCNFATEp5DjFs5iydRQimME5c69ALQA"><span style="color: blue; font-family: "Trebuchet MS","sans-serif";">com</span></a><u><span style="color: blue; font-family: "Trebuchet MS","sans-serif";"><o:p></o:p></span></u></div></div>titi lalahttp://www.blogger.com/profile/09902797249705937997noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-2399581208838761069.post-39175900397967691492011-02-26T08:33:00.000-08:002011-02-26T08:34:50.294-08:00Η Μεγάλη Έξοδος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJRML8Noj5A-dXX1Z_sB1mDonlT22H6tbCmhBu-e3Q0v7NmaGiQbDt4-qVGO_gTYrck8oRptD6TvQalZCORlSZ3LyY9lyHyqNMWDUXLSb1S3y7rQvqHFfDjjOdMnoYxAqMK59JVaAomLxf/s1600/314352-%25CF%2584%25CE%25B6%25CE%25B9%25CF%2586%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B9.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJRML8Noj5A-dXX1Z_sB1mDonlT22H6tbCmhBu-e3Q0v7NmaGiQbDt4-qVGO_gTYrck8oRptD6TvQalZCORlSZ3LyY9lyHyqNMWDUXLSb1S3y7rQvqHFfDjjOdMnoYxAqMK59JVaAomLxf/s320/314352-%25CF%2584%25CE%25B6%25CE%25B9%25CF%2586%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B9.png" width="246" /></a></div> Για να πετύχει η συνταγή τα υλικά είναι λίγα και απλά.Θέλουν όμως καλά προθερμασμένο φούρνο!Ένας πρόθυμος σύζυγος,μια αποφασισμένη μαμά και ένα συνεργάσιμο μωρό είναι αρκετά!Ο πρόθυμος σύζυγος είναι σαν το αλάτι που δεν λείπει από το ντουλάπι της κουζίνας μου.Η αποφασισμένη μαμά σαν το σαφράν,που στα ντουλάπια μου σίγουρα δεν βρίσκεται ίσως ούτε και στα περισσότερα καταστήματα.Όσο για το συνεργάσιμο μωρό..Μάλλον πως μοιάζει με λευκή τρούφα!Πολλοί την έχουν ακούσει αλλά λίγοι την έχουν γευτεί!<br />
Αφού λοιπόν είχα σίγουρο το αλάτι,προμηθεύτηκα και το σαφράν είπα να το ρισκάρω..Δυο στα τρία ,η ζυγαριά έγερνε προς το μέρος μου!<br />
<a name='more'></a> Βραδυνή έξοδος λοιπόν μετά από μια,δεν ξέρω..αιωνιότητα?? Έτοιμη η γυναικοπαρέα και περιμένει..Εγώ στα όρια μου ,να παλεύω με τον χρόνο,το τιτικάκι,το μυαλό μου..Που αφήνεις μάνα το παιδί?μου έλεγαν οι φωνούλες..Κάτσε γυναίκα στο σπίτι σου και στο παιδί σου!μου ξανάλεγαν..Λίγο πριν να λυγίσω και τινάξω την έξοδο στο αέρα θυμήθηκα το σαφράν,που έκανα τόσο κόπο να το βρω(!)και μπούκωσα τις "φωνούλες" με φρεσκοτριμένο πιπέρι!!Μπαίνοντας στο ασανσέρ σιγοτραγουδούσα "τα κορίτσια ξενυχτάνε"της Αλέξιας,που το ξέθαψα από το χρονοντούλαπο του μυαλού μου!Οι φωνούλες ευτυχώς ξερόβηχαν,μόνο..<br />
Μέσα στο αυτοκίνητο, κρατούσα το κινητό μου στα χέρια και περίμενα το μήνυμα με την εξέλιξη της συνταγής!Το μήνυμα ήρθε γρήγορα,το φαγητό ήταν ήδη στον φούρνο!Ένας αναστεναγμός ανακούφισης,μια χαλάρωση,μια ευφορία άλλο πράγμα..Μόνο που κράτησε λίγο..Αχ αυτές οι φωνές!Επέστρεψαν και γω δεν είχα μαζί μου το πιπέρι..<br />
Φτάσαμε εκεί που επιλέξαμε να περάσουμε την βραδιά μας.Στην πόρτα μια ευχάριστη έκπληξη μας περίμενε..Το κατάστημα διέθετε και ζωντανή μουσική!Βρε μήπως πολλά τα θες?ρωτούσαν οι φωνούλες..Βολευτήκαμε και αρχίσαμε τις παραγγελίες με πρώτο και καλύτερο το κρασί!Εκεί θα πνίξω τις φωνούλες..και αν ξέρουν κολύμπι?Ε,τότε θα τις μεθύσω!!!Και τις μέθυσα..Άχνα δε βγάλανε ξανά..<br />
Ξέχασα και τις φωνές,ξέχασα και την κούραση,ξέχασα και τις έγνοιες!Που και που μόνο έριχνα κλεφτές ματιές στο κινητό μου..Έτσι δηλαδή νόμιζα,πως ήταν κλεφτές..Όλο το βράδυ το τηλέφωνό μου δε χτύπησε,αν εξαιρέσουμε βέβαια τα τρία μηνύματα που έλαβα,ένα από κάθε μέλος της παρέας!!<br />
Όταν αργά πια,για μένα,γύρισα στο σπίτι,με ένα τεράστιο χαμόγελο καρφιτσωμένο στο πρόσωπό μου, που έμεινε εκεί όλο το σαββατοκύριακο και με πόνο στα ζυγωματικά (!)από το πολύ γέλιο,με υποδέχτηκε στην πόρτα ένας γνώριμος ήχος.Ναι έκλαιγε και μάλιστα δυνατά,άξια να σηκώσει ολόκληρη την πολυκατοικία στο πόδι.Πανικόβλητη μπήκα μέσα και σε χρόνο που έσπασε κάθε ρεκόρ την πήρα από την αγκαλιά του μπαμπά της,που προσπαθούσε μάταια να την κοιμίσει,και την έβαλα στο στήθος..Το τιτικάκι κοιμήθηκε σχεδόν αμέσως..<br />
Όπως έμαθα μετά,το μπίτι -τίτι ξύπνησε άλλη μια φορά.Ο μπαμπάς της που απολάμβανε τις ώρες που περνούσαν μαζί,δεν θέλησε να με ενοχλήσει!! Τελικά μήπως το μόνο συστατικό που χρειάζεται μια συνταγή, για να θεωρηθεί πετυχημένη είναι το<span class="Apple-style-span" style="color: magenta;"> <b><i>ΑΛΑΤΙ</i></b></span>???<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
</div>titi lalahttp://www.blogger.com/profile/09902797249705937997noreply@blogger.com