Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011

Τι τρώει, μάνα, το παιδί?

 Από τόπο σε τόπο υπάρχουν διαφορές.Διαφορές στα έθιμα ,στις παραδόσεις,στον τρόπο που μιλάνε,στον τρόπο που εκφράζονται, στον τρόπο που τρέφονται..Έπρεπε να φύγω από το μέρος που μεγάλωσα για να αρχίσω να προσέχω αυτές τις διαφορές και φυσικά δεν μιλάω για τους ιδιωματισμούς της γλώσσας που έτσι κι αλλιώς γίνονται αντιληπτοί από την πρώτη στιγμή!
  Όταν μας είπε η παιδίατρος μας πως το μπεμπόνι μας μπορούσε να φάει ψωμί (βλ.Θρέψη),ήταν σχεδόν θέμα χρόνου να φάει και κουλούρι..Το θεωρούσα τόσο μα τόσο φυσικό ,όχι μόνο από άποψη σωστής διατροφής και καλής θρέψης ενός παιδιού αλλά και γιατί ήταν απόλυτα συνδεδεμένο με τα μαθητικά μου χρόνια και πιο συγκεκριμένα  τα χρόνια του δημοτικού.Τόσο το κουλούρι του μπάρμπα-Αχιλλέα, που ερχόταν κάθε πρωί στο προαύλιο του σχολείου μ' ένα μεγάλο ψάθινο καλάθι ,γεμάτο μέχρι πάνω κουλούρια,όσο και η φημισμένη τυρόπιτα του Τζιάρου,που ποτέ δεν μπορείς να φας μόνο μια..