Σάββατο 24 Ιανουαρίου 2015

Τι να τους κανω τους εχθρούς..


 Εκεί λίγο πριν ίσως και λίγο μετά τον ερχομό του καινούργιου χρόνου,συνηθίζεται να κάνεις διαπιστώσεις,αναθεωρήσεις να θέτεις νέους στόχους,όρους ίσως και προϋποθέσεις και να προγραμματίζεις το μέλλον. Έτσι και γω μόλις ο χρόνος πλησίαζε στο τέλος,έπαιρνα μολύβι και χαρτί και προσπαθούσα να χωρέσω έναν ολόκληρο χρόνο σε μια λευκή κολλά χαρτί.Μια κολλά χαρτί με τους περιορισμούς,τα όρια,τα όνειρα..!
    Φέτος όμως κάτι είχε αλλάξει..διαπίστωσα για ακόμη μια φορά πως τίποτα δεν είναι δεδομένο και τίποτα δεν σου χαρίζεται.Το λοιπόν δεν μπήκα καν στον κόπο να φτιάξω την παραδοσιακή και ατελείωτη λίστα.Δεν έθεσα επαγγελματικούς στόχους,δεν όρισα χρονικούς περιορισμούς του τύπου "μέχρι το Πάσχα θα έχω χάσει όλα τα κιλά από τις εγκυμοσύνες",δεν χάραξα πορεία για άγνωστους προορισμούς,αλλά ούτε φαντάστηκα πως ως δια μαγείας θα μπει το πρόγραμμα στην ζωή μας.Το πρόγραμμα του ύπνου,του ξύπνιου,του φαγητού και του πιοτού λέμε τώρα!

   Η πραγματικότητα βρισκόταν πάντα καλά κρυμμένη πίσω από κάθε λίστα της παραμονής.Άλλωστε σχεδόν ποτέ δεν έφτανα στην πραγματοποίηση όλων αυτών των φιλόδοξων ιδεών που παραγέμιζαν την λευκή μου κόλλα.Οι λίστες ήταν η ώθηση να γίνομαι κάθε χρόνο και καλύτερη,να βελτιώνομαι και να εξελίσσομαι.Ως άνθρωπος,ως σύζυγος και φυσικά ως μητέρα.Ήταν επίσης η κινητήριος δύναμη,το οξυγόνο που μου γέμιζε αέρα τα πνευμόνια μου.Έκλεινα τα μάτια μου,ανάσαινα βαθιά και ταξίδευα νοερά μακριά από το άγχος και την πίεση της καθημερινότητας.
   Τι όνειρα όμως και τι ταξίδια να κάνεις αν δεν έχεις δίπλα σου συντρόφους,συνοδοιπόρους,φίλους?φίλους που να χαίρονται με την χαρά σου τόσο ώστε να διπλασιάζεται και να λυπούνται με την λύπη σου τόσο ώστε να μένει μισή.Στην χαρά τα πράγματα είναι πιο εύκολα,πιο ευχάριστα για όλους.Η πραγματική δοκιμασία όμως γίνεται στην λύπη.Η λύπη είναι αυτή που χωρίζει τους φίλους από τους "φίλους".
  Οι πραγματικοί φίλοι πονάνε όταν πονάς.Οι πραγματικοί φίλοι σου κάνουν χίλιες κλήσεις ακόμη και αν ξέρουν πως δεν θα απαντήσεις,μόνο και μόνο για να ξέρεις ότι σε σκέφτονται.Οι πραγματικοί φίλοι έρχονται ακάλεστοι στο σπίτι σου για να δούνε αν είσαι καλά.Σου πιάνουν το χέρι,σου χαϊδεύουν τα μαλλιά σε κοιτούν βαθιά στα μάτια και με ειλικρίνεια σου λένε πως όλα θα πάνε καλά.Οι πραγματικοί φίλοι θέλουν να ελαφρύνουν τους ώμους και την ψυχή σου από το βάρος και να το κάνουν δικό τους.Οι πραγματικοί φίλοι δεν ρωτάνε,δεν κάνουν εικασίες,δεν φαντάζονται,δεν ανακατεύουν,δέχονται αυτά που τους λες γιατί σε εμπιστεύονται γιατί ξέρουν πως δεν θέλεις το κακό τους όπως και αυτοί δεν θέλουν το δικό σου.Οι πραγματικοί φίλοι σε βοηθούν να σηκωθείς και σε στηρίζουν για να μην ξαναπέσεις.Έχουν κατανόηση,συγχωρούν και αγαπούν χωρίς ανταλλάγματα.Ξέρουν πως όλοι κάνουν λάθη και και πως οι ρόλοι εύκολα μεταβάλλονται.Οι πραγματικοί φίλοι σε κάνουν να γελάς ακόμη κι όταν όλα είναι μαύρα..
  Το 2015 ήρθε και μαζί του έφερε και την αναπλαισίωση.Έβαλε τα πράγματα στην σωστή τους διάσταση και το τοπίο ξεκαθάρισε.Είμαι πραγματικά τυχερή και ευγνώμων για τους πραγματικούς φίλους που είναι δίπλα μου.Που με αγαπούν γιατί απλά είμαι εγώ..που δεν ενδιαφέρονται για τα λάθη μου ούτε για τις λάθος επιλογές μου..άλλωστε ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω.