Ένας χρόνος ζαβολιάς!

   Ένα χρόνο πριν,παραμονή αυτής της μέρας, έπινα κουβάδες δίκταμο ,χόρευα σε τρελούς ρυθμούς μαζί με το τιτίκιο και χοροπηδούσα πάνω σε μια μεγάλη μπάλα με την κοιλιά των σαράντα εβδομάδων έτοιμη να εκραγεί.Το χαχανάκι κόντρα στις φιλότιμες προσπάθειες μου για την πολυπόθητη φυσιολογική γέννα (vbac),έμεινε σταθερό στις απόψεις του και παρέμεινε εκεί ψηλά,ακολουθώντας πιστά το παράδειγμα του τιτικίου(από τώρα συνωμοσίες??!)
   Γεννήθηκε σαν σήμερα με επαναληπτική καισαρική και εγώ έγινα για δεύτερη φορά μαμά!Αν και έτρεμα ξαπλωμένη στο παγωμένο κρεβάτι του χειρουργείου,από φόβο,από άγχος,από ανυπομονησία ήμουν ξύπνια και τον περίμενα να ρθει..Τις μέρες που μείναμε στην κλινική ήμασταν αχώριστοι,μοιραστήκαμε το ίδιο κρεβάτι και το ίδιο συνεχίζουμε να κάνουμε μέχρι σήμερα. Θήλασε αμέσως  και με δύναμη μωρού τριών μηνών τουλάχιστον, ενάντια όλων των στατιστικών και των ενδείξεων πως τα παιδιά με τις τέλειες ατέλειες ΔΕΝ θηλάζουν..Εξακολουθεί να θηλάζει μέχρι σήμερα με την ίδια εξαντλητική για μένα συχνότητα!
   Χαμογέλασε γρήγορα και συνειδητά,τραγούδησε γρήγορα,έβγαλε δόντια πολύ γρήγορα και με δάγκωσε ανελέητα επίσης πολύ γρήγορα!Το χαχανάκι πάει παντού,τραβάει τον Νέρο από τη μουσούδα,σκαρφαλώνει στα έπιπλα,στο κρεβάτι,βγάζει τα ρούχα από τα συρτάρια και κατεβάζει όλα τα κουζινικά από το ντουλάπι.Του αρέσει να πηγαίνει στο δωμάτιο του τιτικίου και να ανακατεύει τα παιχνίδια της.Τα διεκδικεί και τα κερδίζει είτε χαμογελώντας και κάνοντας νάζια είτε φωνάζοντας και κλαίγοντας.Αχ καημένο τιτικάκι έπεσες θύμα της αβάσταχτης γοητείας..
   Με το φαγητό το χαχανάκι έχει μια ιδιαίτερη σχέση.Αλεσμένα δεν έφαγε ποτέ.Τα προτιμάει ψιλοκομμένα και ακόμη καλύτερα με τα χέρια.Το αγαπημένο του φαγητό είναι του άλλου!Όσο για το ψωμί?Άλλο ένα κληρονομικό χάρισμα που αρχικά πέρασε από τον πατέρα στην κόρη και τώρα πια και στον γιό!Άλλη μια σχέση πάθους γεννήθηκε..
  Το τιτικάκι τον λατρεύει!Τον αγκαλιάζει,τον φιλάει και αυτός ανταποδίδει με μεγάλη ευχαρίστηση.Αυτό αποτελεί και τον πιο πετυχημένο τρόπο να είστε άρρωστοι όλο τον χειμώνα,μη σας πω και την άνοιξη!Θέλει να παίζει συνέχεια μαζί του και να μπαίνει στο παρκάκι του!Στο παρκάκι θέλω να μπαίνει και εγώ γιατί μόνο όταν είναι μαζί παρατείνεται ο χρόνος παραμονής!
  Ήταν ένας χρόνος γεμάτος με αγάπη. Ένας χρόνος αγώνας ισορροπίας.Ισορροπία στις σχέσεις,ισορροπία στα πρέπει και τα θέλω.Δεν μπορώ να πω ότι ισορροπήσαμε μπορώ όμως να πω πως προσπαθήσαμε και θα συνεχίζουμε να προσπαθούμε,δίνοντας σημασία στις λεπτομέρειες που κάνουν την διαφορά..

         
-Αλήθεια χαχανάκι,πόσων χρονών είσαι??
-Ένα!!και σηκώνει ψηλά τον δείκτη του αριστερού χεριού του!!  

Χρόνια πολλά χαμογελαστέ τύπε!Χρόνια πολλά,καλά,γερά και ευτυχισμένα άντρα της ζωής μου!!