Πέμπτη 13 Μαρτίου 2014

Απολογισμός χρόνων τεσσάρων..


   Πως να μαζέψεις τέσσερα χρόνια,πως να θυμηθείς στιγμές όμορφες,έντονες?Να θυμηθείς αγάπες,νεύρα,χάδια,φιλιά,καυγάδες, συμφιλιώσεις?Πως να μην ξεχάσεις τίποτα και τι να θυμηθείς πρώτα?έχουν περάσει τέσσερα χρονιά από την μέρα που γεννήθηκε και όλα μοιάζουν σαν να ταν χθες.Όλα η μάλλον σχεδόν όλα..
  Κατά την διάρκεια των δυο πρώτων χρόνων του,το τιτικάκι απόλαυσε το μονοπώλιο, την αποκλειστική και χωρίς όρια αγάπη.Βόλτες,εκδρομές,θέατρο,συναυλίες.Παιχνίδια στην θάλασσα,παιχνίδια βουνό..Όλα όσα οφείλουν να προσφέρουν απλόχερα οι γονείς στα παιδιά τους και κάτι παραπάνω!Ορόσημο στάθηκε η βάπτισή της,που ακόμη την θυμάται!Και μετά κάτι άρχιζε να αλλάζει.
  Ήρθε μια νέα εγκυμοσύνη και το τιτίκιο περίμενε τώρα πια το αδερφάκι του.Ένα μικρό,πιο μικρό από αυτήν που "όφειλε"να το αγαπάει και να το προσέχει.Πέρασαν εννέα μήνες αναμονής,αγωνίας και ανυπομονησίας μέχρι να ρθει στον κόσμο ο αδερφός της.Όταν έφτασε πια επιτέλους,πέρα από την λαχτάρα να τον φροντίσει να τον πάρει αγκαλιά και να τον φιλήσει της έμεινε και κάτι άλλο από την γέννα..Η απόφαση πως δεν θα κάνει παιδιά!γιατί?μα γιατί πονάει!!Ενώ ποτέ δεν της παραπονέθηκα ούτε της μίλησα γι αυτό,η μικρά ήξερε..Μα ήταν και όλοι αυτοί οι υστερόπονοι που όπως φαίνεται δεν μπόρεσα να κρύψω..
    Συνέχεια είχε η τέλεια ατέλεια του μικρού.Το τιτικάκι μας περίμενε και ανησυχούσε για το πότε θα την "φτιάξουμε"!Έφτασε η στιγμή της εγχείρησης του και το κοριτσάκι μου φορτώθηκε πάλι με άγχος..Όταν γυρίσαμε μετά από περίπου μια βδομάδα τον κοίταζε εξεταστικά έκανε ερωτήσεις για την περιπέτειά του,την ανάρρωσή του και τα δώρα που της έφερε!
  Πόσες ευθύνες,πόσο άγχος πόσες αγωνίες κουβαλάς στους μικρούς σου ώμους γλυκό μου τιτικάκι?Ήθελα πάντα να σου λέω όλη την αλήθεια,να μην σου κρύβω τίποτα.Έμαθες να είσαι είσαι ειλικρινής και να έχεις το θάρρος της γνώμης σου.Είσαι συναισθηματική,ευαίσθητη αλλά και δυναμική.Όταν αγαπάς το δείχνεις και κανείς δεν μπορεί να σου αλλάξει γνώμη.Έχεις τρομερή αίσθηση του χιούμορ και λες ατάκες που γίνονται σλόγκαν!Είσαι ευρηματική και ονειροπόλα και εύχομαι όλα αυτά τα χαρακτηριστικά σου να τα κρατήσεις για πάντα,μόνο τις ευθύνες και τα άγχη σου άσε σε μένα,εσύ έχεις καιρό..
   Κάποιες στιγμές σκέφτομαι πως όταν έρχεται ένα δεύτερο παιδί στο σπίτι το πρώτο υποφέρει.Είναι αλήθεια πως είναι δύσκολη η προσαρμογή.Μαθαίνει σιγά σιγά να μοιράζεται  τους γονείς του,τα πράγματά του,τον χρόνο του..Μετά όμως έρχονται όλα εκείνα τα πρωινά που φωτίζονται τα πρόσωπά τους μόλις συναντηθούν.Που χαμογελούν και αγκαλιάζονται ευτυχισμένα και τότε είμαι σίγουρη..Το μεγαλύτερο δώρο που κάναμε στο πρώτο μας παιδί είναι το δεύτερο και στο δεύτερο είναι το ότι υπάρχει το πρώτο!


Καληνύχτα ωραία μου θυμωμένη..χρόνια πολλά,χρόνια καλά,χρονιά ευτυχισμένα!