Ο μικρός βοηθός ήθελε να συμμετέχει σε όλα.Την ώρα του μπάνιου,του αλλάγματος και του φαγητού.Στο μπάνιο έφερνε το μπουρνούζι,στο άλλαγμα την πάνα,πάντα με την συνοδεία του κίτρινου σκαμπό που της πρόσφερε πανοραμική θέα!Στον ύπνο ήθελε να μπει και αυτή στην κούνια του και στο φαγητό να θηλάσει.Και στην κούνια μπήκε και θήλασε!!
Πριν να γεννηθεί το αντράκι μου αναρωτιόμουν και αγχωνόμουν αν θα μπορέσω να αγαπήσω άλλον άνθρωπο τόσο δυνατά και χωρίς ανταλλάγματα όπως το τιτικάκι.Αναρωτιόμουν αν θα μοιραστεί η αγάπη μου στα δυο και ένιωθα τύψεις που θα στερούσα την μισή αγάπη από το κοριτσάκι μου για την δώσω αλλού.Ευτυχώς,έκανα πολύ μεγάλο λάθος..'Ενας νέος έρωτας γεννήθηκε.Ένας έρωτας που δεν είχε καμιά σχέση με τον προηγούμενο.Η αγάπη απλά δεν μοιράζεται.Διπλασιάζεται,τριπλασιάζεται,τετραπλασιάζεται ,όσα τα παιδιά τόσες και οι αγάπες.Κάθε παιδί αγαπιέται και ερωτεύεται με τις χάρες του..
Ερωτεύτηκα την τέλεια ατέλεια του,τις συστάσεις των μυών που τον έκαναν να χαμογελάει από την πρώτη μέρα και συνεχίζει πλέον συνειδητά να σκορπά χαμόγελα μέχρι σήμερα.Ερωτεύτηκα την δύναμη του,την επιμονή του,την ανοχή του..Την μυρωδιά του,τη αγκαλιά του.Το μονόλογο κελάρυσμα του και τις φωνές του όταν είναι ενθουσιασμένος.Απολαμβάνει να τραβάει τα μαλλιά μας,να γραπώνει μάγουλα και να κοιμάται όταν το τιτίκι λείπει!!!
Τρέμοντας στο τραπέζι του χειρουργείου άκουσα για πρώτη φορά το κλάμα του και τρέχανε τα ματιά μου χωρίς σταματημό..Όταν μου τον έφεραν κλαίγαμε ακόμη και οι δυο.Τον καλωσόρισα στη ζωή μας και τον φίλησα εκεί στο χειλάκι του.Στο άκουσμα και μονό της φωνής μου το κλάμα έπαψε και με κοίταξε βαθιά μέσα στα μάτια σαν να με έβλεπε μια ολόκληρη ζωή..
Ναι είναι το χαχανάκι μου,το αδερφάκι του τιτικίου και καμαρώνω και για τα δυο σα γύφτικο σκεπάρνι!!!!
