Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2011

Ο τελευταίος των μονοψηφίων


   Διανύουμε το τελευταίο δεκαήμερο,για να μην πω τις τελευταίες μέρες του ένατου μήνα και χρησιμοποιώ πληθυντικό γιατί μαζί με το τιτικάκι μεγαλώνουμε και μεις ή μάλλον πιο σωστά ωριμάζουμε..Μαθαίνουμε να μετράμε την κάθε μέρα διαφορετικά.Πιο συγκεκριμένα,οι μέρες παύουν να ισχύουν ημερολογιακά,τώρα είναι απλά "η μέρα που έβγαλε το πρώτο της δόντι,η μέρα που στάθηκε όρθια,η μέρα που χτύπησε παλαμάκια.."όσο για τις νύχτες?είναι αυτές που συνήθως μείναμε άυπνοι!!Καμιά μέρα και καμιά στιγμή δεν είναι ίδια με άλλη.Έννοιες δηλαδή και ρητά χιλιοειπωμένα που τουλάχιστον εγώ,ποτέ μέχρι τώρα δεν τα είχα νιώσει.Για να αλλάξει ο τρόπος σκέψης,έφτανε απλά  να κρατήσω στην αγκαλιά μου ένα τόσο δα πλασματάκι και να το δω να αναπτύσσεται ,να μεγαλώνει,να ξεδιπλώνεται ο χαρακτήρας του και φυσικά δεν αναφέρομαι στους πρώτους μήνες,τότε δεν υπήρχε χρόνος όχι για σκέψεις αλλά ούτε καν  για όνειρα,που πολύ θα ήθελα δηλαδή ..Δεν λέω,δεν μεταμορφώθηκα και σε γκουρού(!),ούτε περνάω τις μέρες μου με διαλογισμό και γιόγκα,απλά που και που έχω και καλές στιγμές.
   Είναι όμως και κάποιες στιγμές,στιγμές που ξεχνάω τις φιλοσοφίες και το μορφωτικό μου επίπεδο και εκτός δηλαδή που τα βλέπω όλα μαύρα,μπορεί και να σε κάνω μαύρο αν βρεθείς στον δρόμο μου!!Μόνο ο Νέρο μπορεί να τη γλυτώσει που είναι μαύρος από φυσικού του.
  Για να  γιορτάσω τον τελευταίο των μονοψηφίων θα κάνω ένα χρονομακροβούτι κι όπου με βγάλει η ανάσα!!

   Στον πρώτο μήνα,συχνά αναρωτιόμουν αν αυτό είναι το μικρουλάκι που με κλωτσούσε τόσο δυνατά..Ένιωθα πως είχα μπερδέψει την πραγματικότητα με το όνειρο.Προφανώς έφταιγε η αϋπνία.Τα συναισθήματα μου ήταν κυρίως αντιφατικά.Προφανώς έφταιγε η επιλόχειος!
  Στον δεύτερο μήνα,συχνά αναρωτιόμουν πότε επιτέλους θα εδραιωθεί η γαλουχία.Πώς ένα τόσο δα πλάσματάκι δεν κουράζεται να θηλάζει και 5(!)ώρες συνεχόμενα ενώ εγώ που απλά  κάθομαι είμαι ήδη ένα πτώμα!?Και τόσο γάλα που το βάζει??
  Στον τρίτο μήνα,σύνθετα τραγούδια και γελούσα με τον πόνο μου.Είχα άλλωστε εξαντλήσει όλο το ελληνικό ρεπερτόριο.Το μπεμπάκι όμως που είχε πραγματικούς πόνους,δεν γελούσε καθόλου!Μόνο κάπου ,κάπου μου χαμογελούσε..
   Στον τέταρτο μήνα ,το κόλπο με το σεσουάρ ακόμη έπιανε!Όταν έκλαιγε πολύ ,ο μπαμπάς της,είχε ανακαλύψει τον χρυσό συνδυασμό,σεσουάρ λοιπόν αυτός και θηλασμό εγώ..
   Στον πέμπτο μήνα,με άφηνε κάποιες στιγμές να την αφήνω!Γελούσε,έπαιζε στο γυμναστήριο της,μόνο που δεν έπρεπε να με χάσει από τα μάτια της!Εγώ έπαψα πια να περιμένω τον μπαμπά της στην πόρτα και να μετράω αντίστροφα την ώρα της επιστροφής!
  Στον έκτο μήνα ήταν πια ολόκληρη κοπέλα!Απαλλαγμένη από τους κολικούς χαμογελούσε συνέχεια!Έδειχνε με κάθε ευκαιρία την αγάπη της στη θάλασσα και στις αγκαλιές.
  Στον έβδομο μήνα,γέμισε το σπίτι μας από φωνές!χαρούμενες φωνές!Αγκαλιές και κουτρουβάλες στα πατώματα. -Ε,που πας μαμά?μην φεύγεις από το δωμάτιο ,είπαμε  να σε βλέπω!
   Στον όγδοο μήνα,όταν έφευγε ο μπαμπάς της στενοχωριόταν,όταν ήταν στο σπίτι ήταν χαρούμενη ξανά!Έψαχνε τον Νέρο και όταν την πηγαίναμε σ αυτόν χτυπούσε παλαμάκια ευχαριστημένη.
  Στον ένατο μήνα,όταν θέλει κάτι έχει τον τρόπο να το ζητά.Ακόμα κι αν αυτός είναι να μου τραβάει την μπλούζα και να τρίβεται πάνω μου όταν θέλει να πιει  το γάλα της.Παίζει με τα παιχνίδια της, με τις κατσαρόλες,με τα cd..στο κρεβάτι,στο πάρκο της  ,στο πάτωμα.. -Ε,που πας μαμά?πάλι φεύγεις από το δωμάτιο?δεν με νοιάζει έρχομαι να σε βρω!!
   Εννιά μήνες έκανες βόλτες στην κοιλιά μου και 9 μήνες τώρα γεμίζεις την αγκαλιά μου.Περάσαμε καλές και ακόμη καλύτερες στιγμές.Και αυτό ήταν μόνο η αρχή..