Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010

Τα δόντια και άλλες πονεμένες ιστορίες

    Ναι, πονάνε αλλά πως κάνετε έτσι..Τι?κάνουνε και πυρετούς?Δεν κοιμούνται και τις νύχτες?γκρινιάζουν συνέχεια?Αν θηλάζεις κιόλας,θα παιδευτείς πολύ..???
   Τώρα που το ξανασκέφτομαι ,όταν έβγαζα τους φρονιμίτες (βιάστηκα να φρονιμέψω)πονούσα και ναι ξενυχτούσα και κατέβαζα και ένα μπουκάλι ούζο,που λέει ο λόγος,αλλά πυρετούς δεν έκανα!!Αχ ,τώρα σε καταλαβαίνω άμοιρο μπεμπουλόνι μου..Πονάς μικρό μου και δεν μπορώ να κάνω τίποτα γι' αυτό,ούζο  πάντως δε θα σου δώσω!
    Έλεγα πως το δύσκολο θα ήταν να βγει το πρώτο,μετά θα συνήθιζε το μπεμπάκι,έλεγα ,και θα τα έβγαζε όλα χωρίς να καταλάβει τίποτα..Μέχρι και σήμερα που απ΄ότι φαίνεται βγαίνει το 4ο,πόνεσε και έκλαψε μα πιο πολύ από όλα γκρίνιαξε!Πυρετό πάντως δεν έκανε,πήρε από μένα!


    Μα τι μηχανισμοί ενεργοποιούνται αλήθεια,για να παίρνει δυνάμεις ο άνθρωπος?!Πλάθει ιστορίες,ιστορίες που πολλές φορές δεν έχουν καμία λογική,βοηθάνε όμως και αφού βοηθάνε εγώ θα τις πλάθω,ακόμη και αν κινδυνεύσω να θεωρηθώ φαντασιόπληκτη!!Το ίδιο έκανα και με τους πόνους τις γέννας,το ίδιο ακριβώς έκανα και με τον  πόνο που μου προκαλούσε τις πρώτες περίπου σαράντα μέρες ο θηλασμός.Νάτος τώρα πάλι ο ίδιος μηχανισμός και το κάνω,όχι για μένα αλλά για το μωρό μου!
    Εκτός όμως από το να πλάθω σενάρια,που βοηθάνε έμενα,θα είμαι και δίπλα σου μικρουλάκι μου να σ' αγκαλιάζω τόσο σφιχτά όσο σφιχτά μ αγκαλιάζεις και συ.Θα σε παρηγορώ με φιλιά και χάδια και όταν μου γκρινιάζεις δεν θα δυσανασχετώ..Όποτε θέλεις θα σε θηλάζω,όσο συχνά και αν είναι αυτό,μόνο σε παρακαλώ μην με δαγκώνεις,όχι γιατί πονάω αλλά γιατί τραβιέμαι απότομα και σε τρομάζω..
  

Υ.Ρ   Μπαμπά, μόλις βγει και αυτό το δόντι θα θέλω πάλι  να με κοιμίζεις εσύ ,ελπίζω μόνο να είναι σύντομα,γιατί φοβάμαι πως αν αργήσει ,η μαμά με αυτές τις σφιχτές αγκαλιές ,θα με σκάσει!