Αφού λοιπόν είχα σίγουρο το αλάτι,προμηθεύτηκα και το σαφράν είπα να το ρισκάρω..Δυο στα τρία ,η ζυγαριά έγερνε προς το μέρος μου!
Βραδυνή έξοδος λοιπόν μετά από μια,δεν ξέρω..αιωνιότητα?? Έτοιμη η γυναικοπαρέα και περιμένει..Εγώ στα όρια μου ,να παλεύω με τον χρόνο,το τιτικάκι,το μυαλό μου..Που αφήνεις μάνα το παιδί?μου έλεγαν οι φωνούλες..Κάτσε γυναίκα στο σπίτι σου και στο παιδί σου!μου ξανάλεγαν..Λίγο πριν να λυγίσω και τινάξω την έξοδο στο αέρα θυμήθηκα το σαφράν,που έκανα τόσο κόπο να το βρω(!)και μπούκωσα τις "φωνούλες" με φρεσκοτριμένο πιπέρι!!Μπαίνοντας στο ασανσέρ σιγοτραγουδούσα "τα κορίτσια ξενυχτάνε"της Αλέξιας,που το ξέθαψα από το χρονοντούλαπο του μυαλού μου!Οι φωνούλες ευτυχώς ξερόβηχαν,μόνο..
Μέσα στο αυτοκίνητο, κρατούσα το κινητό μου στα χέρια και περίμενα το μήνυμα με την εξέλιξη της συνταγής!Το μήνυμα ήρθε γρήγορα,το φαγητό ήταν ήδη στον φούρνο!Ένας αναστεναγμός ανακούφισης,μια χαλάρωση,μια ευφορία άλλο πράγμα..Μόνο που κράτησε λίγο..Αχ αυτές οι φωνές!Επέστρεψαν και γω δεν είχα μαζί μου το πιπέρι..
Φτάσαμε εκεί που επιλέξαμε να περάσουμε την βραδιά μας.Στην πόρτα μια ευχάριστη έκπληξη μας περίμενε..Το κατάστημα διέθετε και ζωντανή μουσική!Βρε μήπως πολλά τα θες?ρωτούσαν οι φωνούλες..Βολευτήκαμε και αρχίσαμε τις παραγγελίες με πρώτο και καλύτερο το κρασί!Εκεί θα πνίξω τις φωνούλες..και αν ξέρουν κολύμπι?Ε,τότε θα τις μεθύσω!!!Και τις μέθυσα..Άχνα δε βγάλανε ξανά..
Ξέχασα και τις φωνές,ξέχασα και την κούραση,ξέχασα και τις έγνοιες!Που και που μόνο έριχνα κλεφτές ματιές στο κινητό μου..Έτσι δηλαδή νόμιζα,πως ήταν κλεφτές..Όλο το βράδυ το τηλέφωνό μου δε χτύπησε,αν εξαιρέσουμε βέβαια τα τρία μηνύματα που έλαβα,ένα από κάθε μέλος της παρέας!!
Όταν αργά πια,για μένα,γύρισα στο σπίτι,με ένα τεράστιο χαμόγελο καρφιτσωμένο στο πρόσωπό μου, που έμεινε εκεί όλο το σαββατοκύριακο και με πόνο στα ζυγωματικά (!)από το πολύ γέλιο,με υποδέχτηκε στην πόρτα ένας γνώριμος ήχος.Ναι έκλαιγε και μάλιστα δυνατά,άξια να σηκώσει ολόκληρη την πολυκατοικία στο πόδι.Πανικόβλητη μπήκα μέσα και σε χρόνο που έσπασε κάθε ρεκόρ την πήρα από την αγκαλιά του μπαμπά της,που προσπαθούσε μάταια να την κοιμίσει,και την έβαλα στο στήθος..Το τιτικάκι κοιμήθηκε σχεδόν αμέσως..
Όπως έμαθα μετά,το μπίτι -τίτι ξύπνησε άλλη μια φορά.Ο μπαμπάς της που απολάμβανε τις ώρες που περνούσαν μαζί,δεν θέλησε να με ενοχλήσει!! Τελικά μήπως το μόνο συστατικό που χρειάζεται μια συνταγή, για να θεωρηθεί πετυχημένη είναι το ΑΛΑΤΙ???
