Όλο το χρόνο καλικαντζαράκι

                                                           Μέρος α :"Το καλικαντζαράκι των Χριστουγέννων"


   Το καλικαντζαράκι των Χριστουγέννων δυσανασχετεί μόλις του ζητήσω να βγάλει τα στολίδια από την ενός χρόνου αναμονή στην ντουλάπα.Χαμηλώνει την ένταση από τις γιορτινές μελωδίες σφυρίζοντας δήθεν αδιάφορα..μας παρακολουθεί να παίζουμε με τις μπάλες,να τυλιγόμαστε με τις γιρλάντες και να λαμποκοπάμε κάτω απ τα πολύχρωμα φωτάκια.Όταν του ζητάω να βάλει το άστρο,σηκώνετε άκεφα και το τοποθετεί στην κορυφή σαν να βάζει το χοιρινό στο φούρνο.Πότε-πότε μόνο βγάζει φωτογραφίες και τραβάει βίντεο με τα κατορθώματα της μονάκριβης γύρω από το δέντρο..
  Το καλικαντζαράκι των Χριστουγέννων δεν αγαπάει τα Χριστούγεννα
-Ξενέρωτη γιορτή..πφφφ,μονολογεί..!
Λέει πως του αρέσει το Πάσχα..τι κρίμα να μην είναι καλικαντζαράκι του Πάσχα,ίσως έτσι να μη γκρίνιαζε και τόσο!!

Η δημιουργία των προκαταλήψεων και των διακρίσεων στην οικογένεια

Του Ξενάκη Δημητρίου, Σύμβουλος-Κοινωνιολόγος

          Η οικογένεια είναι ένας θεσμός που εμφανίζεται σε όλες τις κοινωνίες, σε όλες τις εποχές. Για την δημιουργία της οικογένειας είναι απαραίτητη η ύπαρξη σχέσεων, όπως για παράδειγμα αυτής του συζύγου-πατέρα, της συζύγου μητέρας  και των παιδιών. Η οικογένεια αποτελεί πρωτογενή φορέα κοινωνικοποίησης, γιατί αναλαμβάνει το άτομο από τη στιγμή της γέννησής του και το επηρεάζει καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του, μεταφέροντας του αξίες, πρότυπα και τρόπους συμπεριφοράς. Στο πλαίσιο των οικογενειακών σχέσεων το άτομο μαθαίνει τι είναι αποδεκτό και τι όχι, ταυτίζεται με ανθρώπους του περιβάλλοντος του, αποκτά την ικανότητα να δημιουργεί σχέσεις. Η οικογένεια είναι μια διαχρονική κοινωνική ομάδα που οργανώνεται και κατευθύνεται από τους κοινωνικούς κανόνες και κύριο στόχο πρέπει να έχει την κοινωνικοποίηση των μελών της.

        Ως κοινωνικός θεσμός η οικογένεια, παίζει καθοριστικό ρόλο στην κοινωνική και ατομική ζωή. Πολλές φορές όμως η οικογένεια στο πολυσύνθετο ρόλο που έχει να διαδραματίσει, παρουσιάζει ορισμένες δυσλειτουργίες, που διαμορφώνονται μέσα από τις διακρίσεις μεταξύ των μελών της. Επομένως, στο σημείο αυτό είναι αξιοσημείωτο να προσδιορίσουμε πρώτον τι εννοούμε με τον όρο προκατάληψη και δεύτερον, το πως διαμορφώνονται οι προκαταλήψεις μέσα στο οικογενειακό πλαίσιο. «Προκατάληψη είναι η αδικαιολόγητη  και αρνητική στάση ενός ατόμου απέναντι προς κάποιο άτομο ή μια ομάδα ατόμων, βάση κάποιον χαρακτηριστικών, όπως το φύλο άνδρας-γυναίκα, η ηλικία παιδί-γονέας, η οικονομική κατάσταση πλούσιος φτωχός, η εθνότητα Έλληνας Αλβανός κ.α.». Επομένως, πρώτα οι γονείς αποτελούν  την κύρια βάση που θα μεταδώσουν στα παιδιά τους πρότυπα συμπεριφοράς, αποδεκτούς κοινωνικούς ρόλους και θα διαμορφώσουν κάποιες στερεοτυπικές αντιλήψεις για την κοινωνική πραγματικότητα.

Με τρείς γιαγιάδες..

-Η γιαγιά είναι στο νοσοκομείο..
Ποια γιαγιά,αναρωτήθηκα ενώ ακροβατούσα κάπου ανάμεσα στο παρελθόν και στο μέλλον.Το επόμενο δευτερόλεπτο πήγε το μυαλό στη θέση του και η σκέψη στη σωστή γιαγιά,εφόσον η μια ήταν μαζί μου εκείνη τη στιγμή,ενώ η τρίτη από εκεί ψηλά που βρισκόταν δεν μπορούσε να πάει ούτε στο νοσοκομείο ούτε και πουθενά αλλού...!!
   Μέσα στην ατυχία των παιδικών μου χρόνων είχα την τύχη να αποκτήσω έναν τρίτο παππού και μια τρίτη γιαγιά..Ένα παππού-γιαγιαδοζεύγαρο που ποτέ δεν ξεχώρισα από τα αλλά δύο ζευγάρια.Η ακόμη μεγαλύτερη τύχη ήταν ότι δεν μας ξεχώρισαν ούτε αυτοί από τα μελλοντικά τους εγγόνια..
   Ο παππούς που πάνε χρόνια τώρα πια που έχει φύγει,είχε αναλάβει την πρωινή μελέτη μου των πρώτων τάξεων του γυμνασίου.Τότε που όλα φάνταζαν βουνό και η βοτανική ζωολογία από τον "χάρο που βγήκε παγανιά"σύμφωνα με έναν συμμαθητή μου,έμοιαζε με εφιάλτη.Πρωινό ξύπνημα στις 6:30,το φλαμούρι,μαζεμένο από το δεντρό της αυλής,να βράζει πάνω στην ξυλόσομπα και γω σκαρφαλωμένη πάνω στο ψηλό ντιβάνι να παλεύω με την νύστα,το μόνοικο,το δίοικο..ο παππούς από την άλλη δεν το 'βαζε κάτω.Προσπαθούσε με απλές λέξεις και πολλά παραδείγματα να τα χωρέσει όλα στο θολωμένο μου μυαλό.Ο κόπος του τελικά δεν πήγε χαμένος..τον αντάμειψα και αυτόν και εμένα,στις εξετάσεις του Ιανουαρίου,με το πρώτο μας 20αρι!!

Άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας..

   Το τιτικάκι, το καλοκαίρι που μας πέρασε εκτός από τα μακροβούτια,τις βόλτες,τις συναυλίες και τα θέατρα,ω ναι διανύσαμε το καλοκαίρι του πολιτισμού και της τέχνης,απέκτησε κι άλλα ενδιαφέροντα.Ενδιαφέροντα που έγιναν συνήθεια,συνήθεια που δε λέει να περάσει..Το όνομα αυτής youtube!
   Εσύ,ανυποψίαστε και ανυπεράσπιστε που κατευθύνεσαι στον υπολογιστή και θέλεις να καθίσεις αναπαυτικά στην καρέκλα,να χαλαρώσεις,να δουλέψεις να σαχλαμαρίσεις τέλος πάντων,κρατώντας το ρόφημά σου,το τσάι του βουνού ή την βαλεριάνα σου(!),ένα πράγμα θα σου πω..κούνια που σε κούναγε!!!Δυο μάτια σε κατασκοπεύουν.Τι?τα αγνοείς? και δεν λαμβάνεις τα μηνύματα που εκπέμπουν τα παραπλανητικά αυτά αθώα μάτια?Α, και επιμένεις να  κάνεις την λάθος κίνηση,ε τότε κακό του κεφαλιού του!!!Μόλις αγγίξεις το παραπονεμένο ποντίκι που αναζητά μερικά κλικ με νόημα,σαν άλλος τυφώνας μπεμπίνα καταφθάνει το τιτικάκι  και πριν προλάβεις καν να αναρωτηθείς,απλώνει τα μικρά της χεράκια και σε εκλιπαρεί για λίγα ψίχουλα αγάπης,φροντίδας και youtube..

ΜΠΑΜΠΑΔΕΣ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΕΝΩΘΕΙΤΕ!

Της Ελίνας Μπρουχάτσκα, Ψυχολόγος, Δρ. Ψυχολογίας

       Εδώ και πολύ καιρό ετοιμαζόμουν να γράψω κάτι αναφορικά με το παιδί και την οικογένεια. Και αποφάσισα να ξεκινήσω από ένα θέμα, η σημασία  του οποίου, δυστυχώς, συχνά δεν αναγνωρίζεται αρκετά ή παρερμηνεύεται αρκετά – το θέμα του ρόλου του πατέρα για την ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του παιδιού.

       Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν…

       Όλοι γνωρίζουμε ότι η  οικογένεια είναι  το  πρωταρχικό  και ισχυρότερο  σύστημα  στο  οποίο  μπορεί  να  ανήκει  το  άτομο  και  το  οποίο  του παρέχει    πρότυπα. Όλοι γνωρίζουμε πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος της μητέρας, πόσο σημαντική είναι η παρουσία και η απουσία της (πραγματική και συμβολική) στην ψυχική ανάπτυξη του παιδιού. Όλοι γνωρίζουμε (ή έχουμε ακούσει) για την ομορφιά του συναισθηματικού κόσμου, τις «πόρτες» του οποίου «ανοίγει» (ή «κλείνει») στο παιδί η μητέρα, οπότε η μετέπειτα συμπεριφορά του προσδιορίζεται κατά πολύ από το βαθμό της συναισθηματικής αυτής εμπειρίας κατά τη διάρκεια της παιδικής του ηλικίας.

       Όλα αυτά είναι καλά και σωστά, εάν στο τέλος της κάθε παραπάνω πρότασης δε θα βάλουμε τελεία, αλλά θα προσθέσουμε και την αναφορά σ’ένα άλλο πρόσωπο – αυτό του μπαμπά. Διότι εξίσου σημαντικός για το παιδί είναι και ο ρόλος του μπαμπά, εξίσου σημαντική για την ψυχική του ανάπτυξη είναι η παρουσία και η απουσία του (πραγματική ή συμβολική). Και ο συναισθηματικός κόσμος δεν είναι ο αποκλειστικός «χώρος» της μητέρας: από αυτή ξεκινά και δημιουργείται η συναισθηματική σχέση – το πρώτο βήμα, η αρχή αυτού του κόσμου – αλλά για να τον γνωρίσει καλύτερα και να νιώθει ασφάλεια  σ’αυτόν, χρειάζεται  η ασφάλεια, η σιγουριά και η αγάπη του πατέρα.

      Σε μερικές περιπτώσεις δε ο ρόλος του πατέρα είναι όχι μόνο εξίσου σημαντικός, αλλά πιο σημαντικός από αυτόν της μητέρας (ναι, ναι, μαμάδες! Δεχτείτε το! Είτε σας αρέσει, είτε όχι – έτσι είναι!)

Οι δυνάστες της πίστης

  Ήταν μια μέρα δύσκολη,όπως κάθε χρόνο τέλος του Ιούνη.Ενημέρωσα το τιτικάκι που πετάει τη σκούφια του για βόλτα,πως μόλις πέσει ο ήλιος θα βγούμε.Μου φέρνει τα κλειδιά και τα γυαλιά μου,παίρνει τα παπούτσια της και περιμένει στην πόρτα.Κάνει και αυτή ότι μπορεί για να είμαι στην ώρα μου.Όπως πάει θα με κάνει εγγλέζα αυτό το παιδί!Καρότσια έτοιμα,αλλαξιέρες με γιαούρτια,νερό και μπισκότα στη θέση τους,μια και μας αρέσει να γευματίζουμε σε παγκάκια χαζεύοντας περαστικούς και φύγαμε!
   Η ανάγκη μου,λόγω μέρας,με έβγαζε σε συγκεκριμένη διαδρομή που είχα χαράξει στο μυαλό μου από νωρίς.Κατεβήκαμε στην γεμάτη κόσμο παλιά πόλη και τραβήξαμε στα πιο απόμερα και ήσυχα στενά.Εκεί όπου βρίσκεται η "Κυρά των Αγγέλων".Ίσως το όνομά της είναι που με τραβάει εκεί,ίσως ο λίγος κόσμος και σίγουρα η πρόσβασή της.Ανεβαίνεις δυο μόνο σκαλιά και βρίσκεσαι με το καροτσάκι σου στην είσοδο της εκκλησίας.

Κι ύστερα ήρθε ο απογαλακτισμός

  Το τιτικάκι θηλάζει αποκλειστικά 15μήνες και 15 μέρες ακριβώς!Λίγο ο κακός ύπνος,λίγο το ότι έχω καταντήσει κινητό βενζινάδικο,λίγο ο περίγυρος που με κοιτάζει με γουρλωμένα μάτια κάθε φορά που θηλάζω τη μωράκλα μου μ' έκανε να πάρω την απόφαση να αραιώνουμε σιγά σιγά!Η πιο σημαντική αιτία όμως που με οδήγησε σε αυτή μου την απόφαση,πέρα από τον περίγυρο,την κούραση και την αϋπνία, είναι η ανεξαρτητοποίηση.
   Προσπαθώ, από πολύ μικρή να την αφήνω να επιλέγει,να εξερευνεί,να σηκώνεται μόνη της όταν πέφτει,να μην μαλώνω την καρέκλα,το τραπέζι και το πάτωμα όταν χτυπάει αλλά να της λέω πως την επόμενη φορά πρέπει να είναι πιο προσεχτική.Τα κάνω όλα αυτά σκεπτόμενη πως το παιδί μου θέλω να είναι ανεξάρτητο και να στηρίζεται στα δικά του πόδια και όχι στις δικές μου πατερίτσες.Τα κάνω όλα αυτά ενώ ταυτόχρονα συνεχίζω να την κρατάω στην αγκαλιά μου θηλάζοντάς την, ενώ επιμένω να είναι ακόμη η κούνια της στο υπνοδωμάτιό μας!
-Γεια σου,διχασμένη μάνα!
Δυο μεγάλες αλλαγές σε σύντομο χρονικό διάστημα πάνε πολύ!Τα έβαλα λοιπόν στη σειρά,πρώτα σταματάμε το θηλασμό και μετά τσουπ αλλάζουμε δωμάτιο!Προς το παρόν το δωμάτιό της το χρησιμοποιεί για παιχνίδι,για πολύ παιχνίδι!!

Ας αρχίσουν οι ροκιές!!

   Την κλίση στην καλή μουσική,μας την έχει επιδείξει και αποδείξει το τιτικάκι από τα πολύ μικρά της(βλ.Μουσική παιδεία).Το ότι είναι τρελό ροκάκι όμως το κράταγε σαν επτασφράγιστο μυστικό, κρυμμένο στα επιμελώς ατημέλητα μαλλιά της!Αφορμή για να αποκαλυφθεί ήταν μια συναυλία..ή μάλλον καλύτερα Η συναυλία!!
   Γνωρίζαμε την ημερομηνία εδώ και καιρό.Κάναμε σχέδια για την πρώτη μας,μετά τιτικίου,συναυλία που άργησε δυο χρόνια..Εγώ ακροβατούσα ανάμεσα στο ναι μεν θέλω και πως να μη θέλω αλλά έχουμε και ένα παιδί και που να αφήσεις,μάνα,το παιδί βραδιάτικα να τρέχεις για πουρνάρια??Ο πατέρας ήταν πιο σίγουρος.
-Το τιτικάκι θα πάει συναυλία!!
Ναι, έλεγα και γω και το μυαλό μου κάλπαζε σε ποτάμια δακρύων,του μπεμπονίου και δικά μου.Του μπεμπονίου από τον φόβο δυνατής ροκ μουσικής και των δικών μου για την αδικοχαμένη βουτηγμένη στην μπύρα,συναυλία!Σκεφτόμουν τρόπους αντιμετώπισης και κατάστρωνα σχέδια προς αποφυγή δακρύων και παραμονής τιτικίου στο σπίτι.Ευτυχώς τα σχέδια μου ναυάγησαν και δεν έμεινε ρουθούνι!!Λίγο το ότι ήταν μεσοβδόμαδα λίγο ότι ήθελα να έρθει μαζί μας αλλά και να μην ήθελα ο Νέρο είναι ακόμη πολύ μικρός για να μας κάνει την νταντά!!!

Στο μπαλκόνι ολοταχώς!

  Την αγάπη για τα λουλούδια μου την μετέδωσε από πολύ νωρίς μια αγαπημένη μου θεία.Ακόμη θυμάμαι,κάθε φορά που πήγαινα στο σπίτι όπου έμενε παλιά,σε μια συνοικία της Θεσσαλονίκης,το πλημμυρισμένο από λουλούδια μπαλκόνι της.Εκεί, σ' εκείνο το μπαλκόνι, καθόμουν κρυμμένη ανάμεσα σε γλάστρες κάθε λογής με τις ώρες.Τους ψιθύριζα γλυκόλογα και τους σιγοτραγουδούσα..Ιδιαίτερη αδυναμία έδειχνα στους κάκτους.Όλο τους γυρόφερνα και τους πείραζα και μόλις με έπαιρνε χαμπάρι η θεία,έβγαινε τρέχοντας στο μπαλκόνι για να μας σώσει.Εμένα από τους κάκτους και τους κάκτους από εμένα!Τότε δεν ήξερα γιατί με μάγευαν οι κάκτοι.Αργότερα κατάλαβα πως ήταν η αναμονή που έτρεφε την αδυναμία μου.Η αναμονή ενός ολόκληρου χρόνου για να να ανθίσει μια και μοναδική φορά..Μια φορά που πριν προλάβεις καν να το συνειδητοποιήσεις, έχει κιόλας ρίξει τον ανθό του!Από τον κήπο πια,πολλά χρόνια μετά,αυτής της θείας διάλεξα τους πρώτους μου κάκτους, που θα με συντρόφευαν στο πρώτο μου φοιτητικό σπίτι.
   Και να μαι τώρα εδώ,χιλιόμετρα και χρόνια μακρυά από το πατρικό μου.Με όλα να μοιάζουν πιο όμορφα από απόσταση.Να νοσταλγώ αυτά που δεν είχα ποτέ φανταστεί πως θα μου λείψουν..Τον σγουρό βασιλικό που είχε η γιαγιά μου φυτεμένο στον τενεκέ και κάθε αγουροξυπνημένο πρωινό του καλοκαιριού,έτριβα τα μυρωδάτα φύλλα του, πάνω στο ταλαιπωρημένο μου δέρμα από τα τσιμπήματα των κουνουπιών.Τα πράσινα φύλλα των κρεμμυδιών,που σε κάθε μου διάλειμμα από το παιχνίδι έκοβα και έτρωγα,χωρίς καν να τα πλύνω..

Μικρός Αναγνώστης

   Μια αγαπημένη φίλη,μια φίλη με ευαισθησίες μας μύησε στον κόσμο του Μικρού Αναγνώστη.Ο Μικρός Αναγνώστης προτείνει ,παρουσιάζει αλλά και δίνει το λόγο στα παιδιά να γράψουν τις δικές τους ιστορίες.Το τιτικάκι βέβαια, είναι πολύ μικρό για να γράψει τη δική του ιστορία αλλά δεν έχει κανένα πρόβλημα να ακούσει τις ιστορίες άλλων παιδιών!Κάθεται αναπαυτικά στην αγκαλιά μου, κοιτώντας την οθόνη του υπολογιστή.Μου λέει την αγαπημένη της λέξη: -Ατό,ατό..και το παραμύθι αρχίζει!Γελάει όλο ικανοποίηση και τεντώνει καλά καλά τα αυτάκια της!!Τα παραμύθι,ευτυχώς για το μπεμπόνι που βαριέται εύκολα,δεν κράτησε πολύ,μιας και είναι γραμμένο από παιδιά!!Τέλος το παραμύθι,τέλος και οι αγκαλιές..όσο χάρηκες,χάρηκες μάνα!

Τα πρέπει και τα θέλω

   Πρέπει να θέλω?ή μήπως θέλω και πρέπει?Από μικρή κάθε φόρα που κάποιος μου έλεγε τι πρέπει να κάνω, κατέβαζα τα μούτρα μου και έκανα του κεφαλιού μου..Στην περίοδο της εφηβικής επανάστασης,αποφάσισα να μην ξαναακολουθήσω τα πρέπει και να πράττω μόνο "θέλω".Είχα γράψει παντού την φράση του Οδυσσέα Ελύτη "πιάσε το πρέπει από το γιώτα και γδάρε το ίσαμε το πι" και κάθε που λιγοψυχούσα την διάβαζα και έπαιρνα κουράγιο..
  Μεγαλώνοντας οι δυνάμεις μου λιγόστευαν, κατέβαζα τα μούτρα μου και έκανα αυτό που έπρεπε..Όσο περνούσαν τα χρόνια τα πρέπει έσταζαν σιγά σιγά στην ψυχή μου και την μόλυναν ανεπανόρθωτα,διαπίστωσα ότι αυτό που πολεμούσα ήταν ο ίδιος μου ο εαυτός.Ήμουν ένα μεγαλοπρεπέστατο πρέπει από την κορφή ως τα νύχια!!Ήμουν ένα πρέπει που πιο πρέπει δεν γίνεται..Και τα θέλω που διαλαλούσα τόσα χρόνια τι ήταν?μασκαρεμένα πρέπει.Ήταν μασκαρεμένα πρέπει.

Κανόνες "οδικής" συμπεριφοράς?τρώγεται??

   Ζέστανε ο καιρός,μεγάλωσαν οι μέρες και γλύκαναν οι νύχτες!Εμείς,που αγαπάμε τις βόλτες,δεν τις στερηθήκαμε καμιά στιγμή του χρόνου.Τώρα όμως έφτασε η ώρα για μεγάλες,παραθαλάσσιες καροτσάδες..Έτσι σκέφτηκα στην αρχή της άνοιξης και είπα να το κάνω και πράξη!Λογάριαζα όμως χωρίς τον ξενοδόχο..

   Το τιτικάκι είναι ο ξενοδόχος??Αυτό πετάει την σκούφια του για βόλτες.,Ε,τι?μήπως, εσύ κουρασμένη μάνα?εσύ?Εγώ αν είχα και δεύτερη,θα την πετούσα κι αυτή!!Τότε ποιος?ποιος είναι αυτός που μπορεί στην καλύτερη περίπτωση, να χαλάσει μια παιδική βόλτα?Την χειρότερη απλά δεν θέλω ούτε να την σκέφτομαι..Η απάντηση είναι ο οδηγός!Ο οδηγός αυτοκινήτου,ο οδηγός μηχανής,ο οδηγός φορτηγού..και πιο συγκεκριμένα ο ασυνείδητος οδηγός..!

Ονειροπαγίδα..

    Από τον καιρό της κοιλιάς ο κόσμος σου,αλλάζει.Έχεις άλλα μάτια,ενίοτε της κουκουβάγιας,άλλα αυτιά,άλλο μυαλό..Σαν από λήθαργο ξυπνάνε ένστικτα πρωτόγνωρα και σε κάνουν να αναρωτιέσαι, που στα βάθη της ψυχής σου ήταν θαμμένα!Η "άνοιξη " επηρεάζει ξεκάθαρα και τους δύο υποψήφιους γονείς..Σε βαθμό παρεξήγησης..!Πρόσεξε πως θα κάτσεις μα και πως θα σηκωθείς!Μη σκύβεις,μη κουράζεσαι,μη,μη και μη..Αν δεν το πάρεις απόφαση,μάνα,πως έτσι θα είναι και οι 9 μήνες δεν σε βλέπω να την βγάζεις καθαρή!Ήρθε η ώρα να κακομάθεις ή μάλλον καλύτερα να καλομάθεις τον εαυτό σου και να το απολαύσεις,εντάξει όσο μπορείς,του μήνες που έρχονται.Δεν είπαμε δα πως είσαι και άρρωστη,απλά ολίγον έγκυος!!!!
    Είναι η πρώτη φορά που νοιάζεσαι πραγματικά και με όλο σου το είναι,το σώμα,το μυαλό,τις αισθήσεις, για κάποιον εκτός από τον εαυτό σου!!Αυτό το μυαλό έχει σπάσει προ πολλού κάθε ρεκόρ ταχύτητας.Τρέχει με ξέφρενους ρυθμούς και βυθίζεται σε περίεργα σενάρια.Προσπαθεί να προνοήσει τα πάντα και να προφυλάξει το πολύτιμο μπιζελάκι από κάθε κακοτοπιά..Προστατευτικά για τις πρίζες έχουμε?Περίμενε τουλάχιστον να γεννήσεις,μάνα..

Τι τρώει, μάνα, το παιδί?

 Από τόπο σε τόπο υπάρχουν διαφορές.Διαφορές στα έθιμα ,στις παραδόσεις,στον τρόπο που μιλάνε,στον τρόπο που εκφράζονται, στον τρόπο που τρέφονται..Έπρεπε να φύγω από το μέρος που μεγάλωσα για να αρχίσω να προσέχω αυτές τις διαφορές και φυσικά δεν μιλάω για τους ιδιωματισμούς της γλώσσας που έτσι κι αλλιώς γίνονται αντιληπτοί από την πρώτη στιγμή!
  Όταν μας είπε η παιδίατρος μας πως το μπεμπόνι μας μπορούσε να φάει ψωμί (βλ.Θρέψη),ήταν σχεδόν θέμα χρόνου να φάει και κουλούρι..Το θεωρούσα τόσο μα τόσο φυσικό ,όχι μόνο από άποψη σωστής διατροφής και καλής θρέψης ενός παιδιού αλλά και γιατί ήταν απόλυτα συνδεδεμένο με τα μαθητικά μου χρόνια και πιο συγκεκριμένα  τα χρόνια του δημοτικού.Τόσο το κουλούρι του μπάρμπα-Αχιλλέα, που ερχόταν κάθε πρωί στο προαύλιο του σχολείου μ' ένα μεγάλο ψάθινο καλάθι ,γεμάτο μέχρι πάνω κουλούρια,όσο και η φημισμένη τυρόπιτα του Τζιάρου,που ποτέ δεν μπορείς να φας μόνο μια..

Και τώρα αγάπη μου οι δυο μας

    Συμπληρώνοντας το ερωτηματολόγιο για τις συνθήκες θηλασμού στην Ελλάδα,θύμωσα,μετάνιωσα,στεναχωρήθηκα και τελικά διαπίστωσα για άλλη μια φορά πόσο παραπληροφορημένοι είμαστε,στην πλειοψηφία μας ,εμείς οι νέες μάνες και πιο συγκεκριμένα οι πρωτότοκες.Ένα,ένα μετρούσα τα λάθη που έγιναν στην δική μου περίπτωση..Φούντωνα και ξεφούντωνα και αναρωτιόμουν γιατί.Γιατί δεν με συμβούλευσαν σωστά αυτοί στους οποίους εγώ εμπιστεύτηκα το παιδί μου,γιατί ,από την άλλη δεν πήρα την κατάσταση στα χέρια μου,δεν ήμουν πιο αποφασιστική..
   Με θυμάμαι να μένω άυπνη την νύχτα περιμένοντας να ξημερώσει για να δω το μωρό μου,για να μου φέρουν το μωρό μου.Το μωρό ,που είχε περάσει την νύχτα του μακριά μου και γω μακριά από αυτό.Όλες αυτές οι ατέλειωτες νύχτες επειδή ,όπως με πληροφόρησε μια νοσοκόμα,δεν είχα γάλα.Ναι, δεν είχα,ακόμη,αλλά αυτή ήταν η μίση αλήθεια.Στην άλλη μισή κρυβόταν ένα μωρό που τις πρώτες ώρες και μέρες τις ζωής του δεν έχει ανάγκη από καταρράκτες γάλακτος,του αρκούσαν λίγες μόνο σταγόνες,αγάπη και μια ζεστή αγκαλιά!Η ψυχολογία μιας πρωτότοκης λεχώνας είναι τόσο εύθραυστη όσο και ένα καλάθι με αυγά..Ένα καλάθι με αυγά πάνω σε μηχανάκι!Παρέα με την ομελέτα και τα άδεια από νερό μπουκάλια ξενυχτούσα στην προσπάθειά μου να κάνω το γάλα να έρθει,που όπως πίστευα είχε χάσει το δρόμο!

Ερωτηματολόγιο για τις συνθήκες θηλασμού στην Ελλάδα

ΕΠΕΙΓΟΝ: Ερωτηματολόγιο για τις συνθήκες θηλασμού στην Ελλάδα

Γιατροί και πιστοποιημένοι σύμβουλοι γαλουχίας (IBCLC), με τη συνεργασία του www.mitrikosthilasmos.com θα στείλουν αρχές Απριλίου αναφορά στο IBFAN (Διεθνής Δράση για τη Βρεφική Διατροφή, www.ibfan.org)  η οποία θα περιγράφει την κατάσταση στην Ελλάδα σε σχέση με το θηλασμό.

Το IBFAN με βάση αυτήν την αναφορά θα φτιάξει δική του επίσημη αναφορά για τη χώρα μας έως τον Ιούλιο και θα την αποστείλει στον ΟΗΕ.

Τον Σεπτέμβριο του 2011 η Ελλάδα -αντιπροσωπεία από υπουργεία κλπ- θα κριθεί στον ΟΗΕ για την πρόοδο που έχει επιδείξει σχετικά με την Σύμβαση Δικαιωμάτων του Παιδιού (θα κληθεί δηλαδή για να δώσει στοιχεία κατά πόσο τηρεί την Σύμβαση αυτή, όπου βέβαια ανήκει και ο θηλασμός -ένα από τα αναφαίρετα δικαιώματα του παιδιού).

Ας ελπίσουμε ότι αν συγκεντρωθούν χιλιάδες καταγγελίες γονιών να υπάρξουν επίσημες συστάσεις από τους υπεύθυνους του ΠΟΥ για το θηλασμό στη χώρα μας, και να αναγκαστούν οι πολιτικοί φορείς να επενδύσουν χρόνο και χρήμα σε καμπάνια προώθησης του μητρικού θηλασμού.

Όσοι γονείς ενδιαφέρεστε μπορείτε να συμπληρώσετε το παρακάτω ερωτηματολόγιο και να καταθέσετε την προσωπική σας μαρτυρία-καταγγελία σχετικά με την εμπειρία που είχατε στον τοκετό και το θηλασμό και τα λάθη που έγιναν τόσο στην κλινική ή το νοσοκομείο που γεννήσατε όσο και στο ιατρείο του παιδιάτρου που παρακολουθεί το μωρό σας.

Βοηθήστε την έρευνα! Κάντε την καταγγελία σας ΤΩΡΑ!

Για να συμπληρώσετε το ερωτηματολόγιο (μπορείτε και ανώνυμα) πατήστε ΕΔΩ

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ!

Είναι σημαντικό να έχουμε μαρτυρίες από όσο το δυνατό περισσότερα νοσοκομεία και κλινικές της χώρας, γι αυτό σας παρακαλούμε να διαδώσετε αυτό το ερωτηματολόγιο σε όλες τις επαφές σας! Κυρίως σε όσες μητέρες νομίζετε ότι θα μπορούσαν να γράψουν κάτι.

Επίσης μπορείτε να υποστηρίξετε το ερωτηματολόγιο μέσω του blog/site σας ώστε να συμπεριληφθεί το link της διεύθυνσή σας στο τέλος του ερωτηματολογίου που θα συγκεντρώνει τους υποστηρικτές αυτής της έρευνας.

Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε στο mitrikosthilasmos@gmail.com

Η ομάδα του Μητρικού Θηλασμού

www.mitrikosthilasmos.com

Η Μεγάλη Έξοδος

   Για να πετύχει η συνταγή τα υλικά είναι λίγα και απλά.Θέλουν όμως καλά προθερμασμένο φούρνο!Ένας πρόθυμος σύζυγος,μια αποφασισμένη μαμά και ένα συνεργάσιμο μωρό είναι αρκετά!Ο πρόθυμος σύζυγος είναι σαν το αλάτι που δεν λείπει από το ντουλάπι της κουζίνας μου.Η αποφασισμένη μαμά σαν το σαφράν,που στα ντουλάπια μου σίγουρα δεν βρίσκεται ίσως ούτε και στα περισσότερα καταστήματα.Όσο για το συνεργάσιμο μωρό..Μάλλον πως μοιάζει με λευκή τρούφα!Πολλοί την έχουν ακούσει αλλά λίγοι την έχουν γευτεί!
  Αφού λοιπόν είχα σίγουρο το αλάτι,προμηθεύτηκα και το σαφράν είπα να το ρισκάρω..Δυο στα τρία ,η ζυγαριά έγερνε προς το μέρος μου!

Όλα γύρω σου γυρίζουν

     Στην καθιερωμένη μας μηνιαία επίσκεψη στην παιδίατρο και ενώ περιμέναμε στην αίθουσα αναμονής,το έριξα στα ταξίδια.Τα ταξίδια στον χρόνο.Θυμήθηκα την πρώτη φορά που περιμέναμε  σ' αυτήν εδώ την αίθουσα.Μόνο που τότε ήμασταν δυο.Εκτός αν μετρούσες εμένα διπλή!Έγκυος,στον όγδοο!Πόσο διαφορετικά έβλεπαν τα μάτια μου τότε..Ή πιο συγκεκριμένα,δεν έβλεπα μπροστά μου!Ήμουν μονίμως αφηρημένη και συνεχώς ονειροπαρμένη!!Είχα αφήσει πίσω μου τον αγχωτικό έβδομο,με τις ανησυχίες και τους φόβους της γέννας και είχα μπει στον όγδοο της νιρβάνας.Και όχι δεν είχαμε κολλήσει κάποια παιδική αρρώστια,απλά θέλαμε να μιλήσουμε με την παιδίατρο που επιλέξαμε να παρακολουθήσει το μωρό μας, από το πρώτο δευτερόλεπτο της ζωής του!Θυμάμαι πως λίγες ήταν οι κουβέντες που ανταλλάξαμε ενώ περιμέναμε τη σειρά μας.Ήμασταν βυθισμένοι στα όνειρά μας,άλλωστε τα όνειρα είναι κολλητικά!

Το 10 το καλό

   Τον φάγαμε σχεδόν και αυτόν τον μήνα. και μαζί με τον  μήνα ,το τιτικάκι αποφάσισε να φάει και όλο το φαγητό της!Τα αβγά και τα ψάρια προστέθηκαν στην διατροφή της και εκτός από αυτά προστέθηκαν και καινούρια βάσανα!Το μαρτύριο της αναζήτησης του φρέσκου..του πιο φρέσκου δεν γίνεται,δηλαδή της ημέρας.Αν δε είναι και βιολογικής παραγωγής ακόμη καλύτερα..Κάτι τέτοιες στιγμές με κάνουν να αναζητώ το χωριό και τα φρέσκα αβγά του παππά,που ήταν και ευλογημένα!Βέβαια λιμάνι για να κατεβούμε και να διαλέξουμε ψάρι που σπαρταράει δεν είχαμε αλλά είχαμε τον Κεμερλή(!) που ήταν άρρητα συνδεδεμένος με το παζάρι της Πέμπτης.Έτσι λοιπόν κάθε οικογένεια που σεβόταν τη δύναμη της συνήθειας όφειλε να τρώει ψάρι την Πέμπτη..

Μάνα είναι,θα περάσει..

 

Είναι φορές που αισθάνομαι σπασμένο καράβι.Αποπροσανατολισμένο,ακυβέρνητο.Χαμένο στη φουρτουνιασμένη θάλασσα.Φορές που παύω να νιώθω καπετάνισσα και πιο πολύ θυμίζω μούτσο!!Εκεί,κάτω από το κατάρτι, στη μέση του καραβιού,να αναρωτιέμαι για την κατεύθυνση.Πλώρη ή πρύμνη.Παρελθόν ή μέλλον..Το παρελθόν με τραβάει δυνατά,το μέλλον με δελεάζει..

    Είναι η καθημερινότητα που φθείρει,η ρουτίνα.Είναι οι μεγάλες προσδοκίες, του να γίνεις "σπουδαία μαμά".Είναι η κούραση και η αϋπνία...Είναι τα παιχνίδια που παίζει το μυαλό και σε κάνει να τα βλέπεις όλα μαύρα.Είναι όλα αυτά και τίποτα..

  Θέλει κόπο για να βάλεις τις σκέψεις σε τάξη και τα συναισθήματα στη θέση τους.Να τιθασεύσεις το εγώ σου και να προβάλεις το εμείς.Θέλει κόπο να διατηρείς την ηρεμία αλλά και την ψυχραιμία σου,ειδικά στο τέλος της ημέρας,όταν πια όλη η ένταση έχει συσσωρευτεί.

Οι φίλοι μου και γω

      Το μπίτι τίτι έχει φίλους από τον καιρό που στριφογυρνούσε στην κοιλιά μου.Φίλους που την περίμεναν να γεννηθεί για να την εντάξουν στην παρέα τους.Εντάξει,στην αρχή,η αγαπημένη μας φίλη ,είπε πως την ήθελε για μωρό της άλλα φαντάζομαι πως τώρα πια έχει αλλάξει γνώμη!
     Σε μια συνάντησή μας με μια συνομήλικη μας φίλη,αρχικά  μια περιέργεια υπήρχε στο βλέμμα.Κοίταζε η μια,κοίταζε και η άλλη τάχα αδιάφορα.Το τιτικάκι δεν άντεξε,της γυάλισε και το λαστιχάκι που είχε στα μαλλιά η άλλη μικρή και είπε να πλησιάσει..Με επιδέξιους χειρισμούς και με αποφασιστικότητα τρομερή ανέβηκε σχεδόν πάνω της και προσπαθούσε να κλέψει το τρόπαιο!

Ο τελευταίος των μονοψηφίων

   Διανύουμε το τελευταίο δεκαήμερο,για να μην πω τις τελευταίες μέρες του ένατου μήνα και χρησιμοποιώ πληθυντικό γιατί μαζί με το τιτικάκι μεγαλώνουμε και μεις ή μάλλον πιο σωστά ωριμάζουμε..Μαθαίνουμε να μετράμε την κάθε μέρα διαφορετικά.Πιο συγκεκριμένα,οι μέρες παύουν να ισχύουν ημερολογιακά,τώρα είναι απλά "η μέρα που έβγαλε το πρώτο της δόντι,η μέρα που στάθηκε όρθια,η μέρα που χτύπησε παλαμάκια.."όσο για τις νύχτες?είναι αυτές που συνήθως μείναμε άυπνοι!!Καμιά μέρα και καμιά στιγμή δεν είναι ίδια με άλλη.Έννοιες δηλαδή και ρητά χιλιοειπωμένα που τουλάχιστον εγώ,ποτέ μέχρι τώρα δεν τα είχα νιώσει.Για να αλλάξει ο τρόπος σκέψης,έφτανε απλά  να κρατήσω στην αγκαλιά μου ένα τόσο δα πλασματάκι και να το δω να αναπτύσσεται ,να μεγαλώνει,να ξεδιπλώνεται ο χαρακτήρας του και φυσικά δεν αναφέρομαι στους πρώτους μήνες,τότε δεν υπήρχε χρόνος όχι για σκέψεις αλλά ούτε καν  για όνειρα,που πολύ θα ήθελα δηλαδή ..Δεν λέω,δεν μεταμορφώθηκα και σε γκουρού(!),ούτε περνάω τις μέρες μου με διαλογισμό και γιόγκα,απλά που και που έχω και καλές στιγμές.
   Είναι όμως και κάποιες στιγμές,στιγμές που ξεχνάω τις φιλοσοφίες και το μορφωτικό μου επίπεδο και εκτός δηλαδή που τα βλέπω όλα μαύρα,μπορεί και να σε κάνω μαύρο αν βρεθείς στον δρόμο μου!!Μόνο ο Νέρο μπορεί να τη γλυτώσει που είναι μαύρος από φυσικού του.
  Για να  γιορτάσω τον τελευταίο των μονοψηφίων θα κάνω ένα χρονομακροβούτι κι όπου με βγάλει η ανάσα!!

Πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν,στου Μπλουμοσίφη την ταβέρνα!

   Είπαμε και εμείς να αλλάξουμε παραστάσεις.Να ξεφύγουμε από την καθημερινότητα και την ρουτίνα,έτσι για να μας βρει ο καινούριος χρόνος σε άλλο περιβάλλον με άλλη,γιορτινή διάθεση αλλά πάνω από όλα για να προστατεύσουμε εμένα ,για να μην πέσω στην ίδια παγίδα που έπεσα τα Χριστούγεννα και αντί να με βρει ο καινούριος χρόνος με γιορτινή διάθεση με βρει με το ξεσκονόπανο στο χέρι! (βλ.Ήρθαν τα Χριστούγεννα,εορτή μεγάλη..)Με έναν περίτεχνο ελιγμό λοιπόν,αφήσαμε πίσω άδειες,κατσουφιασμένες κατσαρόλες,λυπημένα ξεσκονόπανα και καλοστιμένες σφουγγαρίστρες και βρεθήκαμε οικογενειακώς στον Βάμο!
   Αργά το απόγευμα της παραμονής είχαμε κιόλας φτάσει.Εμείς και όλα τα μπαγκάζια μας ,που πιο πολύ θύμιζαν μετακόμιση..Ήταν βέβαια και ο Νερουλίτο που όσο να πεις περιορίζει τον ζωτικό μας χώρο..δυο μέτρα παληκαρόσκυλος είναι αυτός!!Τακτοποιηθήκαμε γρήγορα στα δωμάτια-ξενώνες,βρήκε και ο Νέρο μια μεγάλη ελιά για να τοποθετηθεί το σπιτάκι του από κάτω και ήμασταν έτοιμοι για την αλλαγή του χρόνου.