Είναι η πρώτη φορά που νοιάζεσαι πραγματικά και με όλο σου το είναι,το σώμα,το μυαλό,τις αισθήσεις, για κάποιον εκτός από τον εαυτό σου!!Αυτό το μυαλό έχει σπάσει προ πολλού κάθε ρεκόρ ταχύτητας.Τρέχει με ξέφρενους ρυθμούς και βυθίζεται σε περίεργα σενάρια.Προσπαθεί να προνοήσει τα πάντα και να προφυλάξει το πολύτιμο μπιζελάκι από κάθε κακοτοπιά..Προστατευτικά για τις πρίζες έχουμε?Περίμενε τουλάχιστον να γεννήσεις,μάνα..
Έφτασε η ευλογημένη ώρα και επιτέλους κρατάς το μονάκριβο μωρό σου στην αγκαλιά..Περίμενες σχεδόν με ανυπομονησία και τώρα?Το θηλάζεις με ευλάβεια και τα μάτια σου καρφωμένα πάνω του,από φόβο μήπως και στραβοκαταπιεί..Περιμένεις όση ώρα και να χρειαστεί για να ρευτεί και το γιορτάζεις κιόλας.Μήπως κρυώνει?να του βάλω άλλη μια κουβέρτα?Τα χεράκια του είναι κρύα..Ωχ,ίδρωσε να το ξεσκεπάσω..Αλλά για μια στιγμή,μήπως αρρωστήσει τώρα???Κάθε φορά που το τιτικάκι κοιμόταν κάναμε μια μικρή γιορτή!Μια βουβή γιορτή γεμάτη με κουρασμένα χαμόγελα και σήματα νίκης!!Αμέσως μετά βάζαμε το γρήγορο πρόγραμμα και προσπαθούσαμε να στριμώξουμε 24 ώρες σε 10λεπτά..!Μέσα σ' αυτά τα λίγα λεπτά όμως υπήρχε πάντα χρόνος για κλεφτές ματιές,στην κάμερα του "μεγάλου αδερφού"!Τις περισσότερες φορές δε,υπήρχε χρόνος για να μπω σαν κεραμυδόγατα και ακροβατώντας να πλησιάσω την κούνια της.Για ποιο λόγο????μα για να δω αν αναπνέει!!!!!!
Με αυτά και με τ' άλλα πέρασε ο πρώτος χρόνος της ζωής του τιτικίου..Προσπαθώντας να είναι υγιής και ευτυχισμένη.Ευτυχισμένη και υγιής!Προσπαθώντας να σκέφτομαι τα πάντα πριν να συμβούν,για να ΜΗ συμβούν..Είναι βέβαια και το άλλο,δεν ήθελα ένα παιδί απόλυτα εξαρτημένο από την μάνα του που να φοβάται να αλλάξει δωμάτιο..για αυτό την άφηνα και την αφήνω να πάει όπου θέλει..και ναι,αυτό που φαίνεται πίσω από τις χαραμάδες και τις μισόκλειστες πόρτες είναι ο κατάσκοπος τιτί λαλά με τα όρθια μαλλιά και τα γουρλωμένα μάτια(!)πάντα σε ετοιμότητα και παντός καιρού..!!!
Ώσπου κάποιο ξημέρωμα και αφού είχε ήδη τσιμπήσει το πρωινό,το πολύ πρωινό της μεζεδάκι,συνέχιζε τον ύπνο της αλλά κάτι φαινόταν πως την ενοχλούσε.Για μια στιγμή σκέφτηκα πως θα ξυπνήσει πάλι και δεν αντέχω να την θηλάζω ξανά..Μα δεν ξύπνησε.Η ανησυχία της γινόταν όλο και πιο έντονη..Ξεκίνησε ένα παράπονο που γρήγορα κατέληξε σε κλάμα..Το μωρό μου ονειρευόταν.Άρχισα να σκέφτομαι με ποιόν τρόπο θα μπορούσα να τρυπώσω στο όνειρό της,να ανοίξω όλες τις επτασφράγιστες βρύσες γάλακτος,να εξαφανίσω όλες τις λερωμένες πάνες και με ένα μαγικό ραβδάκι να της δώσω το χάρισμα, όπου απλώνει το χεράκι της να το φτάνει κιόλας!!Εκεί χαμένη στις σκέψεις μου και βυθισμένη στην θλίψη του δεν μπορώ να κάνω τίποτα,μα τίποτα,βλέπω ξαφνικά το μπαμπά της δίπλα της και με τις μυστικές κινήσεις που μόνο εκείνος γνωρίζει την ηρεμεί..!Νάνι τώρα..
