Ένας χρόνος ζαβολιάς!

   Ένα χρόνο πριν,παραμονή αυτής της μέρας, έπινα κουβάδες δίκταμο ,χόρευα σε τρελούς ρυθμούς μαζί με το τιτίκιο και χοροπηδούσα πάνω σε μια μεγάλη μπάλα με την κοιλιά των σαράντα εβδομάδων έτοιμη να εκραγεί.Το χαχανάκι κόντρα στις φιλότιμες προσπάθειες μου για την πολυπόθητη φυσιολογική γέννα (vbac),έμεινε σταθερό στις απόψεις του και παρέμεινε εκεί ψηλά,ακολουθώντας πιστά το παράδειγμα του τιτικίου(από τώρα συνωμοσίες??!)

Απολογισμός χρόνων τεσσάρων..

   Πως να μαζέψεις τέσσερα χρόνια,πως να θυμηθείς στιγμές όμορφες,έντονες?Να θυμηθείς αγάπες,νεύρα,χάδια,φιλιά,καυγάδες, συμφιλιώσεις?Πως να μην ξεχάσεις τίποτα και τι να θυμηθείς πρώτα?έχουν περάσει τέσσερα χρονιά από την μέρα που γεννήθηκε και όλα μοιάζουν σαν να ταν χθες.Όλα η μάλλον σχεδόν όλα..

  Κατά την διάρκεια των δυο πρώτων χρόνων του,το τιτικάκι απόλαυσε το μονοπώλιο, την αποκλειστική και χωρίς όρια αγάπη.Βόλτες,εκδρομές,θέατρο,συναυλίες.Παιχνίδια στην θάλασσα,παιχνίδια βουνό..Όλα όσα οφείλουν να προσφέρουν απλόχερα οι γονείς στα παιδιά τους και κάτι παραπάνω!Ορόσημο στάθηκε η βάπτισή της,που ακόμη την θυμάται!Και μετά κάτι άρχιζε να αλλάζει.